askerlik anılarım

sene 1945 normandiyaya çıkmışım. mermiler vızır vızır. topladım askerleri olum dedim bu almanları gibersek başkalarını da gibmiş sayılacaz. bu basket üçlük lan kaçmaz dedim. ok sir dediler. burda sir yok sir sivilde kaldı gomtanım diceksiniz lan dedim. neyse bi daldık almalara. yermisin yemezmisin. biçe biçe gidiyoruz. bi ara bi baktım bizim takım kaybolmuş. vay zütlekler lan dedim. tek tabanca daldım almanların içlerine doğru. 20-30 tanesini devirdim kurşunum bitti. bi tane de alman kalmış karşımda. eşhedü dememle tetik düşürdü muallak. tık! onun cephane de tükenmiş a.q. bu başladı sılayze hkofın almanca yalvarmaya. ulan almancayı duyunca benim gibim kalktı afedersiniz. yatırıp gibiverdim onu da oracıkta. uzaktanda hitler bizi izliyormuş. o an anlamış savaşı kaybettiklerini.

kütahya hava er eğitim tugay komutanlığında acemilikten sonra kayseri hava indirme tugayına gelmişim.
sene 2006.
gece saat 4, komutan dikilmiş kapının başında, haydi herkes içtimaya diye bağırıyor.
topladılar bizi, apar topar kargo uçağına bindik, havalandık.
hava ağarmaya başladı, camdan dışarı bi baktım, karşıda başka bi uçak.
bizim uçağın arka kapısı yavaş yavaş açılmaya komutan da aynı anda konuşmaya başladı.
bugünkü eğitimimizin konusu; uçaktan uçağa paraşütsüz atlamak...

uçaktan uçağa başarılı atlayışımızdan sonra bizi mardine indirdiler. sınırdaki tampon bölgedeki sıcak çatışmaya desteğe gittik. çatışma sırasında kolumu bir kurşun sıyırdı, baktım kanıyo, puuh, bi tükürük yola devam.
teröristler siirt tarafına kaçıyor, ateş hala devam. o sıra bir kurşun daha, bu sefer ciğere. puuh, bi tükürük yola devam.
hakkaride sıkıştırmışız grubu, yoğun ateş var, son kurşun kafaya. durdurur mu beni? puuh, bi tükürük yola devam...

hakkarideki ilk gün çarşı izni verildi. mahmut badimle birlikte çarşıya çıkıp bir kaç ferre izlemek maksatıyla internet kafe aradık. bir tane bulduk, girdik içeri. o da ne. meğer askerleri buraya çekmek için kurdukları bir tuzakmış. sivil olmamıza rağmen haliyle asker olduğumuz kabak gibi belliydi. kapı eşiğindeyken biz, arkadan biri silahı dayadı sırtımıza ve bizi zorla içeri soktu. ilk başta mahmut badimi düşünerek tepki göstermedim. bir yandan bizi kafenin arkasındaki gizli bölüme zütürürlerken bir yandan da ne yapacağımı düşünüyordum. o sırada masadaki delgeç gözüme takıldı. planımı saniyenin onbinmilyonunda bir yaparak çevik bir hareketle delgeci kaptığım gibi arkamdakinin kulağını deldim ve elindeki silahı kaptığım gibi aynı zamanda da onu rehin aldım. ama mahmut hala onların elindeydi.
mahmutu bırakın ben de arkadaşınızı bırakıcam mutlu mesut herkes evine gitsin dedim.
kabul etmediler. kabul edeceklerinden adım gibi emindim ama kabul etmediler. başka da planım yoktu. resmen apışıp kalmıştım. tüm ümitlerim tükenmek üzereyken başka biri içeri girdi. başka bir müşteri.
tüm dikkatler bir an onun üzerine çevrilmişken diğer silahlı elemanı da elimdeki keleşin dipçiğiyle etkisiz hale gitirdikten sonra mahmutla beraber mekandan kaçtık. ama hala peşimizdeydiler. sokak üzerindeki rögar kapaklarından birini açıp içeri atladık ve izimizi kaybettirdik.

hakkaride görevimizi tamamladıktan sonra kayseriye geri döndük.

bi gün yine uçaktayız...

yine bir sabah eğitimi, yine uykulu gözler, yine uçaktayız dıbına koyim.
komutan bu sefer daha bir taşakçı gibi, bir pislik var seziyorum ama çıkartamıyorum ne olduğunu.
kapıyı açtı yine bu zütveren, tüm paraşütleri aşağıya atmaz mı!
hasgibtir.
"paraşüt alınacak al! uçar adım marş!"
komutuyla herkes birbirine mal mal bakarken önce ben atladım ileri doğru, saldım kendimi gökyüzüne.
paraşütle aramızda nerden baksan 200metre fark olmuş nasıl yakalarım?!
sonra tüm uzuvlarımı birleştirip kafa aşağıya çivi misali ivmemi arttırdım.
karaya 300 metre kala paraşütü yakalayıp son anda açabildim.
o eğitimde çok zayiat verdik ama çook.

a: komutanım bir maruzatım vardı
k: ne oldu?
a: komutanım, benim param arkadaşımın hesabına yattı, o da çekip bana verdi. babam 50 lira yolladım diyor ama arkadaşım 30 lira geldi diyor.
k: evet?
a: acaba bankadan mı bir kesinti olmuştur yoksa arkadaşım mı almıştır 20 lirayı?
k: oğlum biz nerden bilelim. hareketlere* bak iyice, oradan anlaşılır
a: emredersiniz komutanım! zaten ben de hareketlerinden şüpheleniyordum...
k: :|

bi gün arazideyiz. rutin eğitim programı. italyan çukuruna giren çıkamıyor falan, yardım ediyorum muallaklere.
sonra birden alarm çalmaya başladı. saldırı alarmı. hemen siperlere yöneldik.
amerikan casus uçakları kafamızın üstünde vızır vızır uçuyor bombalıyor bizi. bir tanesi yere çok yaklaşınca fırsat bu fırsat diyip atladım üstüne, pilot kabinine geçip pilotu etkisiz hale getirdikten sonra diğer uçaklara daldım.
rakip filo, ben hariç 15 uçak olmalarından mütevellit tam istediğim ortam oluşmuştu.
15 kişiye saldırmak tabiatımda olan bir şeydi nitekim.
üçer beşer hakladım muallakleri, gözünün yaşına bakmadan.
işlem tamamlandığında da kendimi uçaktan fırlatıp uçağı da dağa çarptırarak imha ettim.

askerlik yan gelip yatma yeri değildir beyler

@10 ekşici bin oldugun ünlem hareketi yerine bir koymandan belli lan yannanım git entelere takıl.

@9 inanmıyo musun göd!!11

@8 sana bir sokarım, hayal gücün 10 misline çıkar
istermisin?

anasını gibtiğimin askeri hastaesın tum kablo kanllarını bana döşettiler. sırf zekiyim diye
ama asma tavan yapılcaktı 1 ay sonra
dedimki; komutanım 1 ay sonra asma tavan yapılcaksa bunların hepsi sökülcek ama
oda : emir sorgulanmaz yapılır dedi
kısık bi sesle saçma dedim
it duydu 2 hafta çarşımı kitledi zütveren
neyse yaptım kanlları tam 1 ayımı aldı
bittikten 3 gun sonra söküldü hepsi
ben söktüm tabiki
oyuzden bana kimse vatan sevgisinden bahsetmesin. böyle bişey değil yani

ulan acemilikte herkes zütten uydurma sebeplerle hastaneye kaçıp günü kurtarmaya çalışıyodu. bacağım bulanıyo diyen adam bile gördüm o derece yani

komutan sıfatındaki dalyannan beyinli kıdemli çavuş bana dövmeleri sordu bende doğuştan bular dediğimde inanmıştı dıbına koduum köylü dallamaları toplamışlar komutan diye hayatında şehirli görmemiş düzgün konuşana uzaylı gibi bakıyolardı

kıbrısdaydım bütün rum kızlarını gibtim... çok iyiler... rumları o gunden sonra semeye basladım.

beni direk orgeneral çağırdı çay ısmarladı sigara falan içtik sanıldığı gibi ciddi adamlar değil çok eğlenceli adamlar sonra ufak rakı açtık ilk günümü böyle geçirdim

helikopterden helikoptere atlarken şarjör değiştirmek dışında sağlam bir anım olmadı

askerlik iyiydi hoştu rahattı amma velakin ucaktan ucağa atlarken sarjör değiştirmek biraz zor oluyordu

hakkaride de 45 gün kaldık. orda da bir sürü anım var haliyle, ama bugün çok yoruldum onları yarın anlatırım.

@4-5-7-8 askerliği,puuh,bi tükürük yola devam diye 31 çeke çeke bitirmişin yavşak.oh kebap.