askerlik anılarım

sene 1945 normandiyaya çıkmışım. mermiler vızır vızır. topladım askerleri olum dedim bu almanları gibersek başkalarını da gibmiş sayılacaz. bu basket üçlük lan kaçmaz dedim. ok sir dediler. burda sir yok sir sivilde kaldı gomtanım diceksiniz lan dedim. neyse bi daldık almalara. yermisin yemezmisin. biçe biçe gidiyoruz. bi ara bi baktım bizim takım kaybolmuş. vay zütlekler lan dedim. tek tabanca daldım almanların içlerine doğru. 20-30 tanesini devirdim kurşunum bitti. bi tane de alman kalmış karşımda. eşhedü dememle tetik düşürdü muallak. tık! onun cephane de tükenmiş a.q. bu başladı sılayze hkofın almanca yalvarmaya. ulan almancayı duyunca benim gibim kalktı afedersiniz. yatırıp gibiverdim onu da oracıkta. uzaktanda hitler bizi izliyormuş. o an anlamış savaşı kaybettiklerini.

kütahya hava er eğitim tugay komutanlığında acemilikten sonra kayseri hava indirme tugayına gelmişim.
sene 2006.
gece saat 4, komutan dikilmiş kapının başında, haydi herkes içtimaya diye bağırıyor.
topladılar bizi, apar topar kargo uçağına bindik, havalandık.
hava ağarmaya başladı, camdan dışarı bi baktım, karşıda başka bi uçak.
bizim uçağın arka kapısı yavaş yavaş açılmaya komutan da aynı anda konuşmaya başladı.
bugünkü eğitimimizin konusu; uçaktan uçağa paraşütsüz atlamak...

anasını gibtiğimin askeri hastaesın tum kablo kanllarını bana döşettiler. sırf zekiyim diye
ama asma tavan yapılcaktı 1 ay sonra
dedimki; komutanım 1 ay sonra asma tavan yapılcaksa bunların hepsi sökülcek ama
oda : emir sorgulanmaz yapılır dedi
kısık bi sesle saçma dedim
it duydu 2 hafta çarşımı kitledi zütveren
neyse yaptım kanlları tam 1 ayımı aldı
bittikten 3 gun sonra söküldü hepsi
ben söktüm tabiki
oyuzden bana kimse vatan sevgisinden bahsetmesin. böyle bişey değil yani

ulan acemilikte herkes zütten uydurma sebeplerle hastaneye kaçıp günü kurtarmaya çalışıyodu. bacağım bulanıyo diyen adam bile gördüm o derece yani

hakkaride görevimizi tamamladıktan sonra kayseriye geri döndük.

bi gün yine uçaktayız...

yine bir sabah eğitimi, yine uykulu gözler, yine uçaktayız dıbına koyim.
komutan bu sefer daha bir taşakçı gibi, bir pislik var seziyorum ama çıkartamıyorum ne olduğunu.
kapıyı açtı yine bu zütveren, tüm paraşütleri aşağıya atmaz mı!
hasgibtir.
"paraşüt alınacak al! uçar adım marş!"
komutuyla herkes birbirine mal mal bakarken önce ben atladım ileri doğru, saldım kendimi gökyüzüne.
paraşütle aramızda nerden baksan 200metre fark olmuş nasıl yakalarım?!
sonra tüm uzuvlarımı birleştirip kafa aşağıya çivi misali ivmemi arttırdım.
karaya 300 metre kala paraşütü yakalayıp son anda açabildim.
o eğitimde çok zayiat verdik ama çook.

hakkarideki ilk gün çarşı izni verildi. mahmut badimle birlikte çarşıya çıkıp bir kaç ferre izlemek maksatıyla internet kafe aradık. bir tane bulduk, girdik içeri. o da ne. meğer askerleri buraya çekmek için kurdukları bir tuzakmış. sivil olmamıza rağmen haliyle asker olduğumuz kabak gibi belliydi. kapı eşiğindeyken biz, arkadan biri silahı dayadı sırtımıza ve bizi zorla içeri soktu. ilk başta mahmut badimi düşünerek tepki göstermedim. bir yandan bizi kafenin arkasındaki gizli bölüme zütürürlerken bir yandan da ne yapacağımı düşünüyordum. o sırada masadaki delgeç gözüme takıldı. planımı saniyenin onbinmilyonunda bir yaparak çevik bir hareketle delgeci kaptığım gibi arkamdakinin kulağını deldim ve elindeki silahı kaptığım gibi aynı zamanda da onu rehin aldım. ama mahmut hala onların elindeydi.
mahmutu bırakın ben de arkadaşınızı bırakıcam mutlu mesut herkes evine gitsin dedim.
kabul etmediler. kabul edeceklerinden adım gibi emindim ama kabul etmediler. başka da planım yoktu. resmen apışıp kalmıştım. tüm ümitlerim tükenmek üzereyken başka biri içeri girdi. başka bir müşteri.
tüm dikkatler bir an onun üzerine çevrilmişken diğer silahlı elemanı da elimdeki keleşin dipçiğiyle etkisiz hale gitirdikten sonra mahmutla beraber mekandan kaçtık. ama hala peşimizdeydiler. sokak üzerindeki rögar kapaklarından birini açıp içeri atladık ve izimizi kaybettirdik.

bi gün arazideyiz. rutin eğitim programı. italyan çukuruna giren çıkamıyor falan, yardım ediyorum muallaklere.
sonra birden alarm çalmaya başladı. saldırı alarmı. hemen siperlere yöneldik.
amerikan casus uçakları kafamızın üstünde vızır vızır uçuyor bombalıyor bizi. bir tanesi yere çok yaklaşınca fırsat bu fırsat diyip atladım üstüne, pilot kabinine geçip pilotu etkisiz hale getirdikten sonra diğer uçaklara daldım.
rakip filo, ben hariç 15 uçak olmalarından mütevellit tam istediğim ortam oluşmuştu.
15 kişiye saldırmak tabiatımda olan bir şeydi nitekim.
üçer beşer hakladım muallakleri, gözünün yaşına bakmadan.
işlem tamamlandığında da kendimi uçaktan fırlatıp uçağı da dağa çarptırarak imha ettim.

komutan sıfatındaki dalyannan beyinli kıdemli çavuş bana dövmeleri sordu bende doğuştan bular dediğimde inanmıştı dıbına koduum köylü dallamaları toplamışlar komutan diye hayatında şehirli görmemiş düzgün konuşana uzaylı gibi bakıyolardı

helikopterden helikoptere atlarken şarjör değiştirmek dışında sağlam bir anım olmadı

@4-5-7-8 askerliği,puuh,bi tükürük yola devam diye 31 çeke çeke bitirmişin yavşak.oh kebap.

a: komutanım bir maruzatım vardı
k: ne oldu?
a: komutanım, benim param arkadaşımın hesabına yattı, o da çekip bana verdi. babam 50 lira yolladım diyor ama arkadaşım 30 lira geldi diyor.
k: evet?
a: acaba bankadan mı bir kesinti olmuştur yoksa arkadaşım mı almıştır 20 lirayı?
k: oğlum biz nerden bilelim. hareketlere* bak iyice, oradan anlaşılır
a: emredersiniz komutanım! zaten ben de hareketlerinden şüpheleniyordum...
k: :|

@9 inanmıyo musun göd!!11

nutella altıma sıçırttın sabah sabah 12 sinde askerim ben de iyi güldürdün it

ben de helikopterden helikoptere atlarken şarjör değiştirebiliyordum ama yaşlandım hamladım artık.
@4,5 gibtir lan uçaktan uçağaymış. Liseli binler inanır olum söyleme böyle şeyler.

iskenderunda komtan bebelerine ders vedik aq...

sonra savaş bitince amerikaya döndük. kolorado 4. dağcı zütcü komando komando alyına çıktı son 3 ayım. daha gitmemizin 2 günü haftaya denetleme var dediler. ne denetlemesiymiş aq daha yeni savaştan çıktık. herkes yarak gibi çalışıyor afedersin. bizim bölüğün yazıcısı bi çocuk vardı harvırd işletme mezunu, kısa dönem gelmiş, vay tertip dedim * napıyon ya. bana bi çarşı kağıdı yaz bakayım gideyim bi yıkanayım hamamda koktuk lan. abi denetleme var ya hiç yüzbaşı çarşıları kapattı imzalamaz dedi. yapma ya vurdum tekmeyi daldım yüzbaşının odasına. çok taşaklıydım a.q. çok.. neyse ne diyodum bi girdim içeri yüzbaşının elleri ayakları titriyo. noldu komtanım dedim. japonlar inci limanına saldırdı dedi. ohoo komutanım o olalı çok oluyo be aynı konuları açıp açıp durma a.q. 2. nesili..

@8 sana bir sokarım, hayal gücün 10 misline çıkar
istermisin?

@12 askerde başka ne yapacan kanka. tek gördüğüm dişi dağda yakaladığımız kaçakçıların eşşekleriydi *

@10 ekşici bin oldugun ünlem hareketi yerine bir koymandan belli lan yannanım git entelere takıl.

evet beyler,

eli silah tutan her türk erkeğinin olduğu gibi benim de askerlik anılarım var. aklıma geldikçe sizinle burada paylaşacağım.

sevgiler.