Srebrenitsa Katliamı sırasında, ölmek üzere olan 4 yaşındaki yaralı bir çocuğun annesine sorduğu sorudur bu.

Çocuğunun mezarı başında annesinin anlattığına göre;

"Anne" demiş çocuk,

"Askerler çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi?"

Küçücük bir çocuğun gözünde savaş gerçeği budur beyler.

Çocuk ölümü kabullenmiş, "en azından kurşun küçük olsa" diyor.

Büyük kurşun canını daha çok yakar diye düşünüyor, o yüzden.

Bu yazıyı okuduktan sonra;

Ya, şu dünyadaki herkesin canı cehenneme deyip, hayattaki her şeyden vazgeçmek, ölüp gitmek istersiniz;

Ya da, az biraz ümidiniz varsa, bunu yapanların canına okumak isteği ile hiç olmadığınız kadar bağlanırsınız bu hayata.

Savaşın ortasında, annelerinin kucağında canını teslim eden bu çocukların problemlerinin yanında, sizinkilerin hiçbir şey olduğunu anlarsınız.

Daha az eğlenirsiniz, daha az uyursunuz, daha az gülersiniz.

Neden?

Daha çok çalışabilmek için; ileride güce, kudrete sahip olup zalimlerin canına okuyabilmek için.

Çünkü bugün; Filistin'de, Suriye'de, Ortadoğu'da ve tüm dünyada, defalarca bu soru soruluyor;

"Askerler çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi anne?"