Ben hayatımda böyle acı çektiğimi hatırlamıyorum. O ayakla koskoca tepeyi dik bi şekilde çıkmaya çalışıyoruz. Elbette tek zorlanan ben değildim. Sağdan soldan ne küfürler duyuyorum. Yeter lan öldürücem kendimi diyen mi dersin, nerden geldim amk diyen mi dersin.. Herkes bitap. Ama benim durumum onlarınkinden 10 kat kötü.. Arkadan destek veriyor bi arkadaşım düşmemem için.. Sırtıma eliyle yaslanmış hem kendi yükünü hem beni taşıyor zavallı kardeşim.. işte böyledir beyler. Askerde arkadaşınızın osuruğuna bile muhtaç olursunuz.. Neyse öyle böyle o tepeyi aştık. Ben en arkaya düşmüş zorlukla yetişmeye çalışıyordum. Neyse ki tepe aşılmış düz bir alana gelmiştik. Ana bi baktım ambulans orda yolda bekliyor.. Demek ki önceki devrelerde hatta yıllarda buna benzer şeyler yaşanmış. Tecrübe var.. Biz tabi yanından geçerken Mustafa uzman "herkes önüne baksın lan ambulans sizi bu 3 gün almayacak, ancak ölürseniz alabilir" dedi.. Way amk vatan millet sakarya diyip geldiğimiz askerlik böyle miydi yani.. Millet ne vatanını bırakıyor, ne sakaryasını.. Herkes küfrediyor anasını satayım

huur cocu musto

Devam devam güzel ara vermeden devam et

Rezzzzzzzzzzz

Abim kirkagacta yaptı çok rahattı

rez ammınıyim. sayfa 3.

Hoppala

Ambulansa baka baka hafif topallayarak yanından geçtim gittim.. O an ambulansa binsem sırtımdaki şu çantadan kurtulsam ayağımı açıp bi merhem sürüp sarsam dünyanın en mutlu insanı olurdum herhalde. Böylesi durumlarda insan paranın, kadının, işin gücün yaşama isteği karşısında ne kadar da değersiz olduğunu düşünüyor.. Düz alana geçince kama düzeni alıp yürümeye devam ettik. Zor bela bir tepe daha aştık. Ben hala en arkadayım. Bi ara arkadaşım silahımı bile taşıdı. Komutanın inadına küfürler ediyor. Çünkü benim bu halim bütün takıma başlı başına bir yük. Derken dik yamaçlı bir tepeye geldik. Komutan "burda mevzilenip dinlenicez, herkes uykusunu alsın her mevzideki askerler aralarında anlaşıp gece nöbeti tutacaklar sabah 05:30'da yola çıkılacak" dedi. Benim mevzimde 3 kişiydik. Neyse uyuyup dinlenicez biraz ohh çekecektimki saate bakar bakmaz ağlayacak gibi oldum. Saat sabaha karşı 4'tü. Uyumak için 1,5 saatimiz vardı ve aramızda nöbet tutacağımız için bu dinlenme 1 saate düşecekti.. Neyse ilk nöbeti ben istedim ki uykum bölünmesin, arkadaşlar da durumundan dolayı kabul ettiler. Onlar yattı ben bekliyorum, bi baktım bir ağlayarak komutanım, receep, alii.. diye çağırıyor. Yanıma yaklaştı. "Toprağım 4. takımı gördün mü" dedi, evet görmüştüm bizden biraz yukarı mevzilendiler, gösterdim yerini allah razı olsun dedi. Sen niye ağlıyorsun dedim buna. Toprağım yürüyemedim bacaklarım artık taşımıyordu çöktüm olduğum yere komutan da kızdı bırakın burda kalsın dedi gittiler, ben de sesleri takip ede ede geldim dedi ve uzaklaştı ondan sonra çocuğu görmedim bidaha dağıtıma kadar. Allah'ım bu nasıl bir sınav yaa dedim kendi kendime.. Ama insanoğlu hayatta kalmaya programlanmış, yüzyıllardır her koşula ayak uydurmuş, o gece sadece 1 saatlik uyku uyudum ve zıpkın gibi uyandım resmen. Yeminle evde 9 saat uyuduğum zamanlarda bu kadar rahat uyandığımı hatırlamıyorum.. Nasıl tatlı geldiyse o 1 saatlik uyku artık siz düşünün..

Hadi mk makalemi yaziyon

Rezalet

Bnnhgguo0

Rezervasyon

Rezerve

Rezzzzz

Rezervasyon

Rezimizi alalım

Rezerve

Guzel panpa devam

Rez hızlı

Hadiiii