aşk; inci sözlüktür, panpalıktır, küfür etmektir, gülmektir

Aşk nerde biliyor musun?
Aşk her yerde. Her ülkede. Her şehirde. Her mevsimde. Her canlıda.
Kiminin rüyası aşk, kiminin tüm hayatı...
Ben kaç kere düştüm aşka? Hiç!
Hiç aşık olmadım bugüne kadar...
Aşık olduğumu zannetmişim sadece.
Benm için sensin aşk
Saçının teli belki
Belki gözlerinin güzelliği
Belki tebessümünde gizli aşk
Benim için aşk, gelişinden habersiz seni beklediğim yıllar...

Kiminin hiç bitmeyen umududur aşkın
Belki bir ihtimal;
Sevdiği için göze aldığı savaş,
Aşk için verilen mücadele
Kiminin hasreti olmuştur,
Sevdiğine kavuşacağı ana bürünmüştür aşk
Beklediği yıllar büyütmüştür içindeki hasreti
Kiminin gençliğinde saklıdır aşk
Hiç vazgeçmeden inatla peşinden koşturur
Bir an umutsuzluk sarar etrafını
Sonra umudu inadın ta kendisi oluverir
Kimi yenilmiştir
Mağlup olmuştur
Mahçup olmuştur
Sonra insan birdenbire yeniden başlamanın
Gücünü kuvvetini bulur aşkta
Kimi hiç olmayacak umutlar besler içinde
Tüm masumiyeti tüm temiz kalbiyle
Kimi için derdin kederin ta kendisi olmuştur
Çıkmaz bir sokaktır aşk
Kiminin son umudu olmuştur aşk
Hiç geçmeyen, hiç geçmeyecek bir kalp ağrısı belki
Kimi mazide arar aşkı
Tıpkı yeni gelen sevgiliye sığındığı gibi
Eski şarkıların seslerine sığınır
Kimi için bir evlattır aşk
Ona duyulan özlemdir
Ben bu satırları nasıl yazdım,
Bana ne yazdırdı bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Bende koca bir kalp var ve içi aşkla dolu
Sana, yalnızca sana ait