bir kız sevdim.

onun yaşı 23. benimkisi 28.

ama asgari ücretli olduğum için babası kızını vermek istemiyor.

aileden de kalan bir şey yok bana. yani bu yaştan sonra da bakir kalmaya devam edeceğim anlaşılan.

kızın babası benim durumumu işitince çıldırmış. gidersen sürünürsün demiş. tabii ben bunları dedikoducu komşular vasıtasıyla duyuyorum.

kız ise önmuhasebeci. 1600 filan alıyor. ama kızın babasına göre ben bir hiçim.

kıza, bir daha onun lafını açarsan evden çıkamazsın demiş. zaten iş güç dışında artık çıkamıyor. nadir görebiliyorum onu. kızın annesi de pek sıcak değilmiş bu arada.

olsun bana kaçarsın dedim kız arkadaşıma. ama babasına çok düşkün. asla bunu yapmam diyor. böyle deyince sinirleniyor, ağlıyor.

bizimkiler de bana kızıyor bu arada. babam bu pekekent ayrı eve çıkamıyor mu diyor anneme ben de oradayken. muhatap bile olmuyor benimle. annem laf getirme bize diyor.

haklısınız dostlar evlenmek benim neyine. yapmam gereken daha fazla ücret alabileceğim bir iş bulup para biriktirmek ve sonra bu miktarı onaylayan bir kız bulup şirket kurar gibi evlenmek.

artık kaç yıl sürerse tabii.