28 yaşındayım.

bir kırtasiyenin en üst katında çalışan asgari ücretli biriyim.

insanlar asgari ücretli olduğumu öğrendiklerinde beni dinlemiyorlar, konuştuklarımı es geçiyorlar, beni hafife alıyorlar ve bana saygı duymuyorlar.

asgari ücretli olduğumu söyleyene kadar yanaştığım kızlar, durumumu öğrenince herhalde, bundan bi tak olmaz diyerek benden uzaklaşıyorlar.

ailem beni sevmiyor. babam, kamu yönetimini bitirince kaymakam olacağımı sandı. hayaller aleminde mutluydu. ama zamanla gerçeği gördü ve asgari ücretli olduğum için yüzüme bile bakmaz oldu.

bir defa arkadaşın doblo'yla halı sahadan geliyorduk. durumu iyi olan arkadaşlarım, beni sırıtarak ve yer kalmadı diyerek bagaja attılar. çünkü halı sahadan dönüşte, gittiğimizden daha kalabalıktık.

iyi günler.