artık yeter yaşadığım cin hikayesini

dedi, abinin bunları kaldıracak gücü yoktu. Allah Teala kimseye kaldırabileceğinden fazla yük yüklemez dedi. abinin namazı niyazı olmasada onu hidayete zütürecek şey cinler değildi. senin hidayet vesilen cinler olabilir dedi. bende inşAllah dedim.

artık o gününde sonuna gelmiştik. yatsı namazını kıldık. hoca beni hemen içeriye zütürdü. artık evde yalnızca ben ve hoca vardık. abimi annemlere vermiştik. hoca bir çember çizdi evin bahçesine. dedi ne olursa olsun bu çemberden çıkma dışarıya dedi. bende zaten evden dışarı çıkacak cesaret kalmadığı için tamamdır hocam sıkıntı olmaz inşAllah dedim.

pijamalı olduğum için üzerimde hiçbirşey yok. hastaneden abimi aradım. abimin telefonunu hoca açtı. benim sesimi duyduğunda neredesin lan gerizekalı diyerek bir bağırdıki korkumun üstüne korku bindi. abim o geceki olaydan dolayı 1 hafta konuşamadı.

neyse, hastaneden tekrardan hoca beni aldı. geçtik okorduleye. tekrardan muskaları yazdı bana. taktı besmeleyle. dedim hocam, ben okadar şey yaşadım da dilim tutulmadı abimin ki niye tutuldu?

arabadayken ne oldu ne bitti dedi? ben öylesine geziyordum abi falan dedim. bana aynen şunları söyledi:

"yerleşim yerlerinden 1 saat uzaklıkta olan yerde çamurlu bir şekilde pijamanla mı geziyordun?"

bende eeeeee evet abi dedim. neyse, güldü geçti. umrumda değil benim. hastaneye gittik. tabi birşey çıkmadı.ama ağrısı var falan dedim. onlarda travma olmuştur geçer dedi.

lakin burayı anlatmamın sebebi dostlar şu:

gittiğimiz hastane rize devlet hastanesi.ben ardeşendeydim. en az 1,5 saatlik yol vardı. bunun üzerine benim mahalleye çıkmamda 30 dakika sürerdi. hocanın evine gitmemiz 30 dakika sürerdi. yani en azından oraya gitmem benim 2,5 saat sürerdi. bunun üstüne birde ben oraya 1 saatlik yol uzaklıktaymışım. yani 3,5 saatlik yol gerideyim.

oysa dostlar; ben evde kalma dışındaki saatleri toplasak, yani beni çekmeleri, zütürmeleri, düğünde bulunmam, oradan kaçmam ,ormanda yürümem hepsini 1 saat gibi hissettim.

ben artık yeter derken arkadan hocanın sesi: "lan wtf kaç saattir seni arıyoruz. ne mal mal duruyorsun orada?" ben nasıl mutluyum. kanadım olsa uçacağım yani.ben duayı bırakıp hoca tarafına doğru koşmaya başladım. ben duayı bırakıp hoca tarafında koşunca anlık bir gülümseme belirdi hocanın suratında. ben yavaşladım. durdum. duaya tekrar başladım ki hoca kızgın bir şekilde "mahvolacaksın. boş yere uğraşma" dedi.

ben artık takmıyordum böyle antik kuntik tehditleri. duamı okuyunca hepsi puf oluyordu.o esnada yoldan bir araba geçiyordu. koşarak üzerine atladım. çok yavaş bir şekilde çarptı. ben kendimi yere attım. adam durdu, indi.

yanıma geldi. dedim abi bacağım çok kötü. hastaneye zütür beni. aslında kötü falan değil kurtulmak için yapıyorum. dedi tamamdır kardeşim hallederiz. birlikte arabaya geçtik.

reserved akıcı yazıyosun lan devam bakalım

ben dua okudum. arkadan hocanın sesi geldi. lan wtf seni arıyoruz ne yapıyorsun öyle oturmuş diye bağırdı. hocaya doğru koştum duayı bırakıp. lakin ben böyle yapınca hocada biranlık böyle anlık bir pis gülüş oldu.o anda durdum. gerilemeye başladım. hoca bana doğru koşmaya başladı. yine dua okudum uzaklaştı. ama artık kafayı yemek üzereyim beyler. hani kolay olmuyor yani öyle dua okuyorum demekle dua okunmuyor. heyecan-korku duayı unutma telaşı falan.

rezerved bro atıyosun gibi geliyor bana ama anlatmaya devam iyi gidiyorsun bu arada quantuna göndermen iyiydi. anlamadığım neden hep o kadar mal oluyorsunuz da düşünmeden saçma kararlar veriyorsunuz biraz dikkat edin amk. yinede iyisin verdim şukunu (ateistim ve 4000 kişi tanıdığımı düşünürsek ve hiçbiri cinlerle ilgili kanıt sunamadığı için pek inanmıyorum bu tarz şeylere eğer iyi bir kanıtın varsa imana bile gelebilirim dhdhshshs)

reserved

reserved

reserved 82

dinliyoruz devam et panpa

bu esnada ilerde abimin bağırışını duydum. dedi wtf beni kurtar.tam o esnada abimi gördüm ki biranda onu sırtından tutup zütürmeye başladılar. ben hocam diye bağırıyorum. arkadan korna sesi bitmiyor.ben abime mi koşayım arabaya binip hocanın yanına mı gideyim karar veremedim. kardeşimdir deyip abime doğru koşmaya başladım.

koştum koştum ve bir süre sonra herşey ortadan kaybolmuştu. ortalıkta kimse yoktu.ben elimden birşey gelmez diye koşarak geri döndüm aynı yoldan. yola geri döndüğümde abi yoktu. orada sadece bir el arabası vardı. el arabasının arkasında da o pis pis gülen silület vardı.ben tekrardan dua okumaya başladım. dua okuyunca tekrardan kaçmaya başladı ama kaçarken surat ifadesinde hala "sen bittin boşa uğraşma" vardı.

umurumda mı bana güvenmemesi? hayır. yeterki beni kurtarsın. tamam abi ben konuşacağım dedim. gittim oraya.4-5 metre mesafeden bağırdım."selamünaleyküm". cevap vermediler. yaklaştım. dedim "selamünaleyküm". cevap vermediler. artık birisini çevirdim. çevirmemle birlikte kalbim ağzıma geldi. kalp atışımı ilk defa ayak parmaklarımda hissetmiştim.

burnu yoktu. ağzı yoktu. sonra gülmeye başladı.ben dua okumaya başladım o esnada. biranda bunlar kaçışmaya başladı.o esnada abide gönderdiğimi sanacak ki korna çalıyor hadi gel diye.o esnada bu gülmeye başladı dediğimin güldüğünü anlamam ise derisinin kanlar akarak dağılmasıyla oldu.

dedim abi ne kadar uzaktır ki?ben sanıyorum ki okorduleden o eve gidiş 15 dakika, o evden de ormana 5 dakikada gittim. yürüme mesafemde olsa en fazla 1 saat sanıyorum. abi dedi oraya 3 saatlik yol var. ben seni minibüslerin geçtiği yere bırakayım oradan gidersin. dedim abi sen nereden biliyorsun okorduleyi? dedi arkadaşım vardı oralarda. eyvAllah dedim beni bırakta neyin varsa var.

neyse, biz gidiyoruz. ormanlık bir türlü bitmedi. ormanlığın bitmesi için dua ediyorum derken abi arabayı durdurdu. şu ilerideki ne diye işaret etti. ileriye baktığımda 5-10 kişilik bir grup kafalarını sallıyorlardı.(zikir halkaları olur ya aynen öyle)

bilmiyorum ki abi dedim. dedi bunlar yol üstünde durmuş. buradan geçecez. bunları kenara çekmemiz lazım dedi. dedim abi sen git konuşsana. abi bana kardeşim yanlış anlamada devir kötü. arabayı bırakmak istemiyorum sen git konuş dedi.

koştuğumda gençler vardı. kızlı-erkekli bir ortam. içkiler falan. dans ediyorlar. bazıları lazca konuşuyor ama geneli türkçe konuşuyordu. anlıyordum ne dediklerini. bomboş bir gençlik. bende tamamdır bu bizim gençlik dedim. sevindim biraz.

gittim ileriye dedim dostlar yardım edin. hepsi bir döndü. üstüm başım tak olmuş meğersem. herkes benden uzak duruyor.ben artık daha da sevinmeye başladım. demekki bunlar gerçek insanlardı. dedim kayboldum zor durumdayım ne olur bana yardım edin diyorum ama ağlamaklıyım. duygusal sömürüden sonra 1 kişi gel kardeşim dedi gel. sanırsam onlardan birisinin dayısı falandı.

neyse, arabaya bindik dedi nereye zütüreyim? dedim abi okordulenin ordaki çay alimevine(rizede alım değil alim diyorlar beyler :D ) zütür. tamam kardeşim sıkıntı yapma. epeyi uzaktır orası nasıl geldin buraya kadar dedi.

odamdaki çuvaldan korkarak uzaklaştım. dışarıya çıktım. yine aynı tak. hiçbiryeri bilmiyorum. kaybolmuştum. yine ilerledim. dümdüz ilerledim.bir yerde yine ev vardı. lakin ben gitmeden geçtim orayı. 5-10 dakika sonra tekrar döndüğümdeyse ev ortalıkta yoktu.

ben kafayı yediğimi düşünürken ilerden dumanlar yükseliyordu.iki üç araba vardı. anlaşılan piknik için gelmişlerdi. bende hemen koştum oraya.

samimi şekilde okudum devam panpa doğru mu lan bunlar

devam lan

devam panpa 10 kaplan gücünde şukuluyorum. bunun filmi çekilir harbiden.

hepsinin surat ifadesi değişti, hepsi kafasını kaldırıp benim tarafa yöneldi. bende karşılarına çıkıp duayı okumaya başladım. biranda hepsi şekil değiştirmeye başladı. baba dediğim melun o pis pis gülen mahlukata dönüştü ve tekrardan pis pis güldü. sonra hepsi yokoldu. ev biranda harabeye dönmüştü.

benim aklıma o esnada bir hikaye gelmişti. şeyh-mürit arasında geçen bir hikayeydi. özet olarak mürit takluğu cennet sanıyordu. bende koşarak yattığım odaya döndüm. odamda birtek çuval vardı. çuvalın içini korkudan açamadım dostlar. bende hala merak ederim içinde ne olduğunu.