artık yeter yaşadığım cin hikayesini

Reserved

Rizörv

amk amma geç yazıyorsun paso bekliyoz amk bi anlamı kalmadı

bugün de yazmazsa kaçtığını varsayıp seri eksiye başlıyorum.

ellerini atmasıyla refleks olarak ellerim karşılık vermeye başladı.o esnada arkadan annemin bağırma sesini duydum. arkamı bir döndüm dönmemle birlikte beni geriye doğru çektiler. beni dışarıya kadar çıkarttılar. sonra ormanın derinliklerine doğru gitmeye başladık.ben yerde kurtulmaya çalışıyorum ama öyle bir tutmuş ki hiçbir şey yapamıyorum.

bir yere geldik ki, bağırışmalar var.ama bu bağırışmalar kavgadan değil. düğün gibi birşey var. kutlamalar yapılıyor.

ve iki yerde bağlanmış şekilde bana büyü yapan o 2 kadın var.ben oraya gelirken korkuyla birlikte ikisinede lanetler yağdırıp ne oldu şimdi sizde buradasınız diye kızıyordum. bir tanesi delirmiş bir taneside ağlıyordu.

sonra beni bir yere attılar. ben kaçmaya çalışamıyorum sanki heryer dolu. ben oturdum dualar okumaya başladım ki biranda hepsinin suratı değişti, kızgınlıkları başladı. deli bile sakin durmaya başladı. ben de duaları arttırmaya başladım. duaları okudukça etrafımdan uzaklaşıyorlardı.

ayağa kalktım ve dua okuyarak kaçmaya başladım.(dua dediğim ayetel kürsi) hepsi bana kızgındı. biranda bazıları önüme çıkıyordu ama ben birşey yapabilecek olsalar yaparlardı diyip aldırış etmeden kaçıyorum.

epeyi gittikten sonra hiç yönlere aldırış etmediğim için kaybolmuştum. ses çıkaramıyorum, beni bulmasınlar diyorum. duayıda bırakmıyorum tabiide. en az o yolda 15 kere ayetel kürsiyi okumuşumdur.

ben ne yapsam diye düşünürken dümdüz yürümeye başladım. etrafı kolaçanda ediyordum bu esnada. epeyi ilerledikten sonra bizim evi bulmuştum. koşarak oraya gittim. lakin yaklaştığımda bizim ev olmadığını anladım. içerde 5-6 kişi mutlu aile profilinde yemek yiyorlardı.

hemen kapıyı tıklattım. kapıyı küçük bir çocuk açtı. babanı çağırır mısın dedim. babası geldi. beni içeriye buyur etti. bana hikayemi sordu. bende ona ormanda yürürken kaybolduğumu söyledim. korkmama gerek kalmadığını,bu akşam burada kalıp yarın sabah erkeden yola çıkabileceğimizi söyledi. ben ısrarla hemen çıkmak istiyordum ama kendisi bana usulunce orman geceleyin tehlikeli olabilir genç dedi.

bende tamam dedim. sustum.aç olup olmadığımı sorduklarında çok açım dedim. sofra zaten hazırdı. biraz temizlikten sonra sofraya oturdum. yemeğimi yedim. ev evdi ama hiçbir teknolojik alet yoktu. dedim abi siz nasıl yaşıyorsunuz bu şekilde? bilgisayar, telefon,televizyon hiç yok.

bana buralara kafa dinlendirmeye geldiklerini söyledi. ihtiyaç duymuyoruz diyede ekledi. bende zaten muıhabbet olsun diye açtığım için konuyu kapattım. gece olunca, dedim abi yatsı vaktide girmiştir, gelin cemaat ile kılalım.ben böyle deyince suratı değişti. sen kıl biz müslüman değiliz dedi. bende hemen abi yemekte domuz eti falan yoktu dimi dedim. oda yok yok rahat ol buralarda domuz pek olmadığı için bizde koyun eti yiyoruz dedi.

bu içeriye gitti, bende inşAllah hidayet gelir dedim. ibadet için odada beni yalnız bıraktı. yani ben öyle sanmıştım.

neyse, ben yatsıyı kılarken biranda namazda şaşırdım. namazı eda etmek için bozduğumda bir su içeyimde öyle eda edeyim diyerek içeriye gittim. evde hiçkimse yoktu. ne çocuklar vardı ne anne vardı ne baba vardı. ev sepsessizdi. ben suyu içtim. salona geçtim.

hepsi salonda oturmuştu ve normal bir aile gibiydiler. dedim abi neredesiniz ya korktum falan dedim. oda sen namazı bitirince bizde buraya geçtik, yan odadaydık dedi. tabi bende namazımın bitmediğini söyledim. seccadeyi alıp ben içeriye geçtim.

yan odaya girdiğimde içi pisti. bazı yerlerde örümcek ağları falan vardı. dedim burada nasıl oturdular. neyse, serdim bir yere seccadeyi kılmaya başladım. tabi ben bu aralarda besmeleyi çekemediğim için besmelesiz okuyordum herşeyi.

namaz bittikten sonra artık yatma vakti gelmişti. benim için oda hazırlamışlardı. ben tüm bu esnalarda yalnızca çok sessiz olmalarına şaşırmıştım. çocuklar bile mal mal duruyordu bir yerde. yatağa geçtiğimde inşAllah yarın biter herşey dedim. uykuya daldım. saat 3 gibi biranda tekrardan uyandım.

hikaye tarzın değişti sanki. hoca falan yok ortalarda. eksi yememek için apar topar hikayeyi bitireceksin gibi geldi bana. ama bir kaç tane kafamda nokta var. mevcut anlattıklarına bakarak olmasını beklediğim şeyler. sallayıp hızlıca bitirirsen anlarız. buraya kadar gayet güzeldi. değme korku filmlerine taş çıkartır. ama burdan sonrası önemli panpa...

içerde birşeyin kırılma sesi geldi.ben takmadım tekrar uyuyacaktım ki bir daha geldi.bir daha ve bir daha. ddim ne oluyor? niye camlar falan kırılıyor böyle. kapıyı açtım. içeriye doğru yürüyordumki salonda hepsi fısır fısır konuşuyorlardı. ben artık herşeyden şüphelendiğim için hemen elimi muskalara zütürdüm.

ama muskalarım üzerimde değildi.ben de hemen dua okumaya başladım.dua okumaya başlamamla bunlar biranda sustu.

@135 panpa hoca olmasaydı şuan bunu yazamıyor olacaktım. zaten hocayla karşılaştıktan sonra olaylarda değişiklikler oldu. hikayenin bitmesin az kaldı. parça parça gönderiyorum ki oldu-bittiye gelmesin.

hepsinin surat ifadesi değişti, hepsi kafasını kaldırıp benim tarafa yöneldi. bende karşılarına çıkıp duayı okumaya başladım. biranda hepsi şekil değiştirmeye başladı. baba dediğim melun o pis pis gülen mahlukata dönüştü ve tekrardan pis pis güldü. sonra hepsi yokoldu. ev biranda harabeye dönmüştü.

benim aklıma o esnada bir hikaye gelmişti. şeyh-mürit arasında geçen bir hikayeydi. özet olarak mürit takluğu cennet sanıyordu. bende koşarak yattığım odaya döndüm. odamda birtek çuval vardı. çuvalın içini korkudan açamadım dostlar. bende hala merak ederim içinde ne olduğunu.

devam panpa 10 kaplan gücünde şukuluyorum. bunun filmi çekilir harbiden.

devam lan

samimi şekilde okudum devam panpa doğru mu lan bunlar

odamdaki çuvaldan korkarak uzaklaştım. dışarıya çıktım. yine aynı tak. hiçbiryeri bilmiyorum. kaybolmuştum. yine ilerledim. dümdüz ilerledim.bir yerde yine ev vardı. lakin ben gitmeden geçtim orayı. 5-10 dakika sonra tekrar döndüğümdeyse ev ortalıkta yoktu.

ben kafayı yediğimi düşünürken ilerden dumanlar yükseliyordu.iki üç araba vardı. anlaşılan piknik için gelmişlerdi. bende hemen koştum oraya.

koştuğumda gençler vardı. kızlı-erkekli bir ortam. içkiler falan. dans ediyorlar. bazıları lazca konuşuyor ama geneli türkçe konuşuyordu. anlıyordum ne dediklerini. bomboş bir gençlik. bende tamamdır bu bizim gençlik dedim. sevindim biraz.

gittim ileriye dedim dostlar yardım edin. hepsi bir döndü. üstüm başım tak olmuş meğersem. herkes benden uzak duruyor.ben artık daha da sevinmeye başladım. demekki bunlar gerçek insanlardı. dedim kayboldum zor durumdayım ne olur bana yardım edin diyorum ama ağlamaklıyım. duygusal sömürüden sonra 1 kişi gel kardeşim dedi gel. sanırsam onlardan birisinin dayısı falandı.

neyse, arabaya bindik dedi nereye zütüreyim? dedim abi okordulenin ordaki çay alimevine(rizede alım değil alim diyorlar beyler :D ) zütür. tamam kardeşim sıkıntı yapma. epeyi uzaktır orası nasıl geldin buraya kadar dedi.

dedim abi ne kadar uzaktır ki?ben sanıyorum ki okorduleden o eve gidiş 15 dakika, o evden de ormana 5 dakikada gittim. yürüme mesafemde olsa en fazla 1 saat sanıyorum. abi dedi oraya 3 saatlik yol var. ben seni minibüslerin geçtiği yere bırakayım oradan gidersin. dedim abi sen nereden biliyorsun okorduleyi? dedi arkadaşım vardı oralarda. eyvAllah dedim beni bırakta neyin varsa var.

neyse, biz gidiyoruz. ormanlık bir türlü bitmedi. ormanlığın bitmesi için dua ediyorum derken abi arabayı durdurdu. şu ilerideki ne diye işaret etti. ileriye baktığımda 5-10 kişilik bir grup kafalarını sallıyorlardı.(zikir halkaları olur ya aynen öyle)

bilmiyorum ki abi dedim. dedi bunlar yol üstünde durmuş. buradan geçecez. bunları kenara çekmemiz lazım dedi. dedim abi sen git konuşsana. abi bana kardeşim yanlış anlamada devir kötü. arabayı bırakmak istemiyorum sen git konuş dedi.