artık sadece buraya yazıyorum 2011

ulan şurası okunsa neler neler anlatıcam ama gram motivasyon yok amk

üvee üveee

ekşi'ye reklam vermek kaça patlıyo lan?

ilk entryleri

talihsizliklerle dolu inci maceramın beni en çok uyuz eden parçalarından biri.

şubat mı mart mı ne bi ara inci iyice popüler olduğunda yazdıklarım zütüme kaçmasın diye hepsini sildirmek istedim. çünkü ilk zamanlarda denetim falan yoktu. epey aşırıya kaçıyorduk.

neyse modlardan birine söyledim silmem dedi. hay amk dedim başladım ilk entrymden itibaren teker teker silmeye. yaklaşık 100-150 tane sildikten sonra eeh giberler dedim çünkü yaklaşık 5bin entry vardı.

başka bi moda söyledim o sildi. ben butonunda başlıklar kaldı ama entrylerin hepsi uçtu. sonra ben bi süre her yazdığımı silerek devam ettim. kendim silince hem başlık hem entry kayboluyordu ama modlar başka bi işlemle sildiğinden başlık kalıyor sadece entryler gidiyordu.

işte bu ilk kendi sildiğim 100-150 entrym ben butonunda ekgib. modların sildiği başlıklar ise duruyor. bu duran başlıklar da o kadar salakça ki sagocuyuz magocuyuz falan. o gün bi tane eleman gelip saatlerce sagopa diye başlık açmıştı. ona küfür ediyorduk.

neyse işte böyle

demin anlattığım ilk entryler muhabbetinde geçen sagopa yazan eleman var ya. inci'ye ilk saldırıyı düzenleyen odur. biz de karşılık olarak fan sitesine mi forumuna mı ne saldırdık. inci'nin ilk saldırısı da budur.

oha lan çocuklar duymasında eleman restoranda kızlara soyunuyor ahahahaha

@1 kafayı yemiş beyler

estağfurullah

gel ben de seni gibiyim

http://www.incicaps.com/resimler/niyettin.jpg

deli gibmiş la bunu

anan

biriniz beni kumar oynamaya zütürsün lan. filmden özendim demin

ya iste savulun beycigim görüyorsunuz, benden baska takipciniz yok *

anladık

ok.sen yaz ciz karala ben reklamini yapicam yarin asdsafasf

sanat tarihi bölümünden mezun olduğumda 23 yaşındaydım. üst üste gelen talihsizlikler beni epey hırpalamıştı. babam iflas etmişti ve benim bir gelirim yoktu. yakın zaman önce vefat eden dedemin kuzguncuk'taki eski atölyesine yerleştim.

http://www.incicaps.com/resimler/kuzguncuk.jpg

tek katlı 2 odalı bir evdi. ufak bir de bahçesi vardı. devamlı içiyordum ve uzun süredir tamamlanmayı bekleyen resimlerim üzerinde çalışıyordum. sokağa çıkmaya cesaretim yoktu.

öğrenciyken bir fransız galericiye sattığım tablolarımın parasıyla yaşıyordum. sanki bugünlerin geleceğini tahmin etmiş gibi kuruşuna dokunmamıştım. en azından yeni resimleri tamamlayana kadar beni idare ederdi. ucuz yemek ve içkiyle yetinmeyi öğrenmitim. akşama kadar uyuyor, birkaç saat resim yapıyor, gün ağırana kadar kaygı krizlerine giriyor ve içtiklerimin etkisiyle zor da olsa sızıyordum.

yaz geceleri kuzguncuk güzeldir. sessizliği ve karanlığı, bunaltmayan sıcağıyla dengelenir. bahçede kendime güzel bir çardak yapmıştım. geceleri burda vakit geçirmekten hoşlanıyordum.

http://www.incicaps.com/resimler/arkabahce.jpg

küçük nargilemden derin nefesler çekiyordum. bir gece aslında yaşantımdan memnun olduğumu düşündüm. o an korkumun tavan yaptığını farkettim. yalanlar uydurmaya başlamıştım. kendimi sefil yaşantıma alıştırmaya çalışıyordum. buradan çok uzak bir yere kaçmayı düşündüm. yoksa aklımı kaybedecektim.

öğrencilik yıllarımda prag'da bir sergiye davet edilmiştim.

http://www.incicaps.com/resimler/bel-art-gallery.jpg

aynı duvarı paylaştığımız kızın resimlerine hayran kalmıştım. kendisi de rüya gibi bir çek kızıydı. adı sofie'ydi. sırf onu daha çok görebilmek için galerinin yakınlarında bir oda tutmuştum. bütün zamanımı sergide geçiriyordum. ingilizce bilmiyordu ama fransızcası iyiydi. benimkisi ise berbattır. nerdeyse el kol hareketleriyle anlaşıyorduk. konuştuklarımızı tam anlamasak da birbirimizden etkilenmiştik. ikinci günden itibaren sokağın karşısındaki kafede takılmaya başlamıştık. geri dönmek zorunda olduğumdan ilişkimiz ilerlemedi ama uzun süre rüyalarımdan çıkmadı.

işte bahçede oturduğum o gece birden aklıma geldi. onu bulmalıyım diye düşündüm.

ağustos sonuydu. prag'a iniş yaptım. her şey bıraktığım gibi duruyordu. havaalanı, meydan, sokaklar, binalar.. zaten prag'da enteresan bi durum yaşanmaz. her şey olduğu gibi durur. vltava nehri'nin kenarındaki parklardan birine gittim.

http://www.incicaps.com/resimler/vltava-river.jpg

pastaneden aldıklarımı yedim. hava yumuşaktı. çantamda fırçalarım ve ufak tefek birkaç eşya vardı. buraya gelmek nedense düşündüğüm kadar iyi hissettirmedi. yine de uzakta olmak hoşuma gidiyordu. sofie'yi nerde bulacağımı bilmiyordum. tanıştığımızda sanatçılar için özel hazırlanmış rezidanslardan birinde kalıyordu. belki bir iz bulurum diye oraya bakmaya karar verdim.