artık ne olduğumu bilmiyorum

sevdicek ne amk

olm niye taktın ki bu kadar neden unutamıyosun

kanka tam sildim tam unuttum diyorum. o beliriyor her yerde.

olm ben bu kadın yüzünden ablama gidecem diye tola çıkar tekel bayiinde içki içerken buluyordum kendimi. taksime gitmek için yola çıktığımda bakırköy'de yaşlı bir teyzeyle muhabbet ederken buluyordum kendimi. martılara ağlıyordum lan, şarapçıları meyhaneye doldurduğum için dayak yedim -n'abıyım muhabbet onlardaydı amk- 4 ay mazeretsiz işe gitmedim.

düşün onunla gezdiğimiz o kadar çok yer varmış ki; çıkamaz oldum hiçbir yere.

@13 lan ilk yazıyla mesaj farklı günlermiş hala mı lan bin unut artık

takma kanka ben de dertliyim, yaşıcaz işte hayatımızı başka yolu yok

tanıştığımız aydı bu ayın 17'si.

bugün gördüm lan. bugün o'nu gördüm. yanımdan geçti, ben önüme o sağına baktı.

o'nu gördüğümde trampolinde zıplıyormuş gibi oldum lan. salakça bi' sevinç kapladı içimi bi' kaç milisaniyeliğine.

üzerinden 2 sene geçmesine rağmen bugün yine hatırladım.

:(

üzülme lan it.

@9 ben okudum kardeşım adam asosyalmış

@10 okuyalım mı sence bunu?

>4 kanka girmediğim ortam kalmadı ki. gay barlardan tut tekne partilerine kadar. hepsi boş gelmeye başladı amk.

son 1 senedir haftalık izinlerimi bile kullanmıyorum ;//

ben okudum abi.

üzülme zirvelere felan gel tipni merak ediyoruz bin

@1 3 sene daha böyle geçecek

aga gibtir et böl kal onlardan olma amk

farklı ortamlara farklı heyecanlara katılmanı tavsiye ederim.

telefon diyodun... soraaaaa ?!

bence bunu okuyabilecek 4 kişi bulamayız.

her şey 2008'in nisan ayının 8'inde başladı.

şimdi benim yukarıda verdiğim tarihe kadar mutlu, mesut bi birlikteliğim ve hayatım vardı. aşırı derecede sosyal, canlı, güler yüzlü, esprili, tevazulu, anlayışlı vs. kişiliğe sahiptim. normal insanların iki basamak üzerinde yaşıyordum hayatı. anlamı vardı hayatın.

o kara gün gelene kadardı hepsi. aynı zamanda o kara gün benim doğum günümdü.

arkadaşlardan nice senelere tebrikleri ve hediyeler geliyordu ve daha da mutlu oluyordum. ama bir yanım hep soğuktu.

ufak tefek tartışmalar yaşanan sevdicek aramamış sormamış hatta bir mesaj bile atmamıştı. tabi kötüye yormadım insanlık hâli unutmuştur dedim. bir gün iki gün derken bir haftaya dayandı bu aymazlık. arıyorum telefonlarımı açmıyor, mesaj atıyorum geri dönmüyor. bu beni iyice delirtmeye yetti. daha sık periyotlarla aramaya başladım. açmamakta direniyordu. sonra bir kız çıktı telefona '' o'nu artık arama o seni istemiyor'' demez mi bana. neyse dıbına koyim burası önemli değil onun dıbına koyim ben.

velhasıl-ı kelam ben bu süreçte iyice mal oldum. hiçbir etkinliğe katılmıyor, davetleri cevaplamıyor hatta dışarıda dolaşmak bile istemıyordum. diceksiniz normal bu ayrılık sürecinde bunlar hep olur. dıbına koyim üstünden 2 sene geçti ama hâlâ aynıyım.

gülemiyorum, gezemiyorum önceden insanlarla içli-dışlı olan ben öküz gibi davranıyorum lan. olm bu mallık ben de kalıcı oldu galiba, nası düzelicem lan ben??