size hayatım da başımdan geçen en güzel ve en berbat günlerimi anlatacağım.ilk defa size yazıyorum bunları, çünkü sizden başka yazacak kimsem yok. sebnem ferahin da dediği gibi tutkuyu da gördüm pes etmeyi de. hayatımı değiştiren aşk hikâyesi bu. burda iseniz başlayalım, kısa kısa partlar halinde her şeyin en derin haliyle anlatacağım ne kadar uzun surer bilmiyorum. burda olan arkadaşlar kendinizi belli edin.

dinleyenler kendini belli etsin arkadaşlar

1-2 parta bitiyor arkadaşlar. Ne kadar dinlemeseniz de dinleyen ve dinlemeyen herkese tesekkur ederim şimdiden. Üniversite sınav sonuçları açıklandı, tak gibiydi ama allaha şükür bi yer tuttu. Biz hala birlikteyiz bu sıralar
Arada sırada buluşuyoruz biz hala. Sevgili olmamız devam ediyor. Hala deliler gibi seviyorum, ama sevmiyorum o pgibolojiden çıkamadım. Üniversite 1e başladım, iliski devam ediyor derken bir mesaj geldi. Bana birşey açıklaması gerektiğini söyledi. Ve sanırım hayatta basıma gelen en büyük olay buydu.

O:sana birşey itiraf etmem gerek
B: dinliyorum
O: o lise de olduğum ameliyat vardı ya hastalık için, aslında ameliyat olmadım, tatile gitmiştim. Ama kizabilecegini düşündüğüm için söyleyemedim
B: peki

Sadece bunu diyebildim. Kendimden geçmiştim. Ben onun için günlerce deli divane gezdim yarı ölü dolaştım, o ise bu zamanda tatilde keyif yapıyormuş. Tanıdığım insan böyle biri değildi. Artık hiç birşey yapasim gelmedi ve bi süre bsonra ayrıldı, nedenini bile bilmiyorum. Şuan üniversitede son siniftayim ve hala deliler gibi seviyorum. Ondan başka bir insanla veya onunla, bir daha bir iliski yaşamak istemiyorum. En son yaptığı şey ile 6ay kendime gelemedim, neler yaşadığımi bir ben bir allah biliyor. Hikâye bu kadardı arkadaşlar sağolsun dinleyen dinlemeyen herkes. Allaha emanet olun, hakkında iyiler olsun. iyi insanlar bulsun sizi ki yasadiklarimi yaşamayın.

neyse olan 1 kişi olsa bile yazayım ben.

Hayatımda yaşadığım en güzel günler bitmişti artık. tak gibi günler beni bekliyordu. Ona karşı iyice soğumuştum ama ona deliler gibi aşıktım. Bu ikjlem o kadar kötü birşey ki, hem deliler gibi aşıksınız hemde sevmiyorsunuz. Kafayı yiyecek gibiydim. Hiç birşey yapmak gelmiyordu içimden. Tüm senemi ona harcamistim, üniversiteye hazirlanamamistim. Ama o bana bunları reva gordu. Lise 4bitti. Sınavlar falan da bitti. Tek ayakta gitmeye devam ediyoruz. Zor zor yürütmeye çalışıyoruz. Hala onu çok seviyorum ama hiç sevmiyorum. Pgibolojim yerlerde. Kimse ile konuşamıyorum, hiç bir şey yapamıyordum..

Ben her gün o kadar daha çok bağlanıyordum ki, hiç bir şeyi gozum görmüyordu. O kadar çok Sevmişim ki, ne olursa olsun ona yorumluyordum. Aklımdan bir an bile çıkmıyordu. O bana bakan urkek gözleri aklımdan gitmiyordu. Her şey mükemmel ilerliyordu. Hayatımda biryseylerin düzenlediğini fark etmiştim. Taa ki o mesaj gelene kadar.

O:senss, ben bir süre yokum, ameliyat olacağım, ve bu riskli bi ameliyat, belki bir süre değil, hiç bir zaman olmayacağım, lütfen üzülme dikkat et kendine. Geri geleceğim..
Ulaşmaya çalıştım ama ulaşamadım. Telefonu kapalı idi. Haber alamıyordum ondan. Neden böyle olmuştu. Sevdiğim insanın neddn kötü şeyler başına gelmek zorunda idi? Neden bir başkasının başına değil de kötülükler ona gelmek zorunda idi? Herşey çok kotu olmaya başladı..

Bi süre böyle boş sekil de geçti, her gün aynı boş şeyler, facebook tan açık buldukca konuşma çabalarim gibi. Ve en sonunda numarasını almıştım. Herşey güzel gidiyordu. Uzun sure konuştuk. Hayatımda hiç bir zaman bu kadar mutlu olmamıştim. Ve okulun kapanmasına az kalmıştı. Sevgili olduk. Bu mükemmel bir şeydi. Ama kafamda hep soru işaretleri vardı. Ben ona ilk başta arkadaş gönderdiğimde neden beni geri tepti? Şuan o benden hoşlanıyor mu? Yoksa amacı ne? Seviyorsa ne kadar? Ben onun için ne anlam ifade ediyorum? Surekli kafamı kurcaliyordu.. Okul bitti, müsait oldukça buluşmaya çalışıyorduk. Ben çalıştığım için haftada 1 kere falan bulusabiliyorduk. Hayal gibi günlerdi, yağmurlu bi akşam da soğuk hafif yüzüne vururken sevdiğin ile el ele gezebilmek. Yağmuru ilk defa o gün hissettim. Gerçekten bazı insanlar sadece islaniyormus, bazıları ise hissediyormus. Bu zamana kadar boş yaşadığımi fark ettim. Ve artık yaptığım her hareketten zevk alman gerektiğini düşündüm.

Eve geldim, biraz dışarı çıktım arkadaşlarla birşeyler içtik, oturduk falan. Sıkıldım iyice, brn gidiyorum diyip kulaklığımı taktım. Sigarami yakıp yürümeye başladım. Rüzgar hafif hafif suratıma vuruyor, sanki içimden birşeyler kopuyor, aklım zaten birinde kaldı. iyi hissettiriyordu bu yaptığım. Sonunda eve gelmiştim. Bilgisayara oturduğumda gördüğüm ile şok içerisinde kaldım. Sandalyeden dusmustum. Annem geldi ne oldu diye, basım da gitmiyor birşey olduğundan korkuyordu, gönderdim sonra, ama şok hala geçmedi bende, arkadaşlık isteğini kabul etmişti. Ne kadar kolay bi hayat. Basmaya üşendigi bir tuş ile bir başkasını deliler gibi mutlu etmek. Beni öylesine kabul ettiği halde bu kadar mutlu olmama neden olmak. Ne kadar güzel birşey. Yada değil mi ki? Bu aramızda olacak güzelliklerin bir habercisi mi? Yoksa felaket tellalı mı? Habersiz bir şekilde uykuya daldim.

o an o kadar çok mutlu oldum ki yine dışarıdaydım ve herkesin ortasında oley be diye bağırdım. herkes bana baktı bi an. ama umrumda değildi. konuştuk biraz. iyi geçtiğini söyledi ve bi süre dinlenmesi gerektiğini dedi bana. bende anlayışla karşılayarak ilk buluşacağımız gün kü gibi onunla buluşmayı bekliyorum. arada sırada arıyoruz konuşuyoruz. kavga falan ufak tefek şeyler hep oluyor zaten onları yazma gereksinimi duymuyorum. ama normal olarak güzel gidiyor. sonra buluştuk ve bi değişiklik vardı. anlayamıyordum. ikimiz de aynıydık ama hissettiğim o hisler gerçekten değişmişti. çok azalmıştı. neden böyle olduğuna anlam veremiyordum. o gün de gün boyu gezdikten sonra evlere dağıldık. bi süre böyle geçti ve lise 4 geldi de çattı. okulun ilk günüydü bugün. bende diğerleri kadar heyecanlıydım ilk defa. çünkü ilk defa mutlu olduğum insanı bulmuştum. ne tesadüftür bilmiyorum ama ikimizin servisi ve yol güzergahları farklı olmasına rağmen iki servisin aynı andan geldiği servislerdik. ikimizde aynı anda indik ve uzun bi bakışmadan sonra muhabbete başladık tekrar. günler böyle böyle devam etti. tabi benim üniversite sınavım var dershane başladım. kazanmam lazım ailemin yüzünü kara çıkartmamam lazım bi yandan da onun için uğraşıyorum..

eve geçtim, biraz oyun oynayıp kafa dağıttım, sonra uyudum. Sabah oldu. Bu sabah bi farklı oldu. Bi değişiklik vardı bende, anlayamadığım bir mutluluk, belki onu bi an daha görebilmek için hemen hazırlandım ve her sabah çıkıp sigara içtiğim yere gidip servis beklemeye başladım. Sigaram bitti servise bindim. Kulaklığım son ses açık, leş olan insan muhabbetlerinde uzak, sakin müzikler ile biraz içim geçmiş. Okula gelmiştik. Servisten indiğim ile onu gormem bir oldu. Bu bana bi yapılmış bir oyun muydu? Uyanıp gördüğüm ilk insan o olmak zorunda mıydı. Büyük bi sınav ile karşı karşıya miydim yoksa? Yoksa bu kaderin bana bi oyunu muydu?

Bundan 4-5sene önce idi. Lise3. Sınıf olduk. Okullar açıldı. ilk günkü gibi yine yalakaca ve anlamsizca arkadaş sarilmalari devam ediyordu. Ben kentinden almış cayimi oturmuş bu iğrenç görüntüyu izliyordum. istiklal marşı sıra düzeni konusma falan derken sınıfa girdik. O gün derslerle anlamsizca geçiyor tabi. Ben telefonda oyun oynuyorum müzik dinliyorum falan. Son 1 dersimiz boştu. Çıktım kantibe doğru gidiyordum. Çay alacaktım. Girdim çay aldım oturdum. içeri biri girdi. Yüzünü görmedim. Siyah pantalon siyah spor ayakkabı ve siyah mont giymişti. Yan masaya gidip arkadaşlarına merhaba dedi. Daha önce bu kızın sesini hiç duymadigima emindim. Merhaba dedikten sonra birşeyler oldu bana. Sanırım hayatımda ilk defa aşık oluyordum. Bu benim için güzel birşey miydi? Hayatım artık çok mu güzel olacaktı? Yoksa tak gibi yaşantımin içine daha mi çok sıçılacaktı?

Duyduğum kadarı ile o gün onun da dersi erken bitiyormus ve okula yeni gelmiş. Bu sene yazılmış. Arkadaşlarına bundan bahsetti. Birden durakaldım, daha yüzünü bile görmemiştim, bu nasıl olurdu? ilk defa bu kadar anlamsız duygular içinde kalmıştım. Cidden anlam veremiyordum. Kantinden çıkarken bana doğru baktı. O 2 saniye süren duygu, benim hayatım mı olacaktı, yoksa hayatıma mı mâl olacaktı. Aldım sırt çantamı, hemen servislerin arkasına çıktım bir sigara yaktım. Basıma ilk defa böyle birşey geliyordu. Hemen eve gitmek istiyordum. Uyuyup bu hislerin geçmesini beklemek. Servis zamanı geldi. Akşam saat 7gibiydi. Rahat olamıyordum, aklıma o geliyordu. Dışarı çıktım aldım biraz bira fıstık sigara oturdum porsuk kenarına. Bi yandan onu düşünüyorum, bir yandan bunun nasıl birşey olduğunu düşünüyorum. Bi bakışı bir merhabası ile beni benden alan kız o, artık onun hayatıma girmesine az kalmıştı. Ama bundan benim bile haberim yoktu.

Okul bitti, servis arkasına geçtim yine sigara iciyorum, içtiğim servis ise onun servisinin arkasıymıs, ve ben bugün konuşması için gönderdiğim kız ile o da aynı servistelermis. inanamadim. Herşey inanılmaz şüpheli gidiyordu. Arkadaşım söylemiş ve beni göstermiş. O bana bakıyordu camdan. Ben bunlar olurken habersiz sigara iciyordum. Kafamı kaldırdığımda anladım. Anlamsız bi şekilde kaldım, bu iyi birşey miydi kötü birşey mi? Bana iyi gözlerle mi bakıyor yoksa kötü gözlerle mi?

Sabah erken uyanıp bilgisayara baktım ve bir mesaj gelmemişti. Aslında bende böyle olacağını biliyordum fakat hissettiğim duygular karşısında mantığıma söz geciremiyordum. Okul günü sıradan şekilde geçti bitti. Eve geldik, ben yine akşam yemeğini yiyip dışarı çıktım. Çok çıkan biri değildim fakat son günlerde bu olay yüzünden içim içimi yer olmuştu, evde kaldığım an fenalık geçiriyor gibi oluyordum. 4duvar arasına sıkışmış gibi hissediyordum. Aldım yine sigarami kulaklığımı, bu şehirde nasıl desem kahveyi aliyosun masaya oturuyosun, kendin alıp oturuyosun yanı o tarz bi küçük byer var, çok hoşuma gider benim o yer. Çoğu akşam oraya giderim, hala da gidiyorum. Neyse gittim oraya aldım bi içecek oturdum içtim düşündüm falan eve geçicem, yorgunum zaten gittim eve. Artık dayanamayacagimi anladım ve yazmaya karar verdim sosyal ağ üzerinden. Arkadaşlar böyle sosyal ağ üzerinden mesaj atmayı falan küçümseyebirsiniz normdl karşılarim. Ama ben utangaç biriyim ve insanları seviyorum. Sevdiğim kişilere konuşmayı beceremem. Yaşamayı seviyorum. Bu da bi dipnot olsun. Ve merhaba yazdiim. Anında cevap geldi. Şaşırmistim..

Sevdiğim kız:O
Ben:B
Şu şekilde kısa bi konuşma yaşandı.
B:merhaba
O:merhaba
B:nasılsın
O:iyiyim sen
B:tesekkur ederim, yazdım ama bi sorun olursa yazmayalım
O: yok hayır olmaz ama çok kullanmiyorum burayı
B: anladım
Cevap yok. Güzeldi, en azından bi umut Işığı doğmuştu bende, belki olur lan diyordum kendi kendime. Hemen daha çok muhabbet edip çok giremediği için telefon numarasını almaliydim, böyle bi plan kurmuştum. Her akşam ona yazacaktım. Artık zamanı gelmişti. Bazı şeylerin, ölene kadar da olsa beklemeye değerdi o.

Servisten indim koşa koşa eve gittim, hemen bilgisayarı açtım. Çünkü facebooka girecektirm. Onu arayacak bulacak ekleyip konulacaktim. Buldum ekledim ve bekledim. Gelmedi. Kabul bildirimi gelmedi. Bütün gece sigara içmekle geçti. Uyudum sabah oldu. Yine aynı terhaneler kahvaltı servis okul işte. Bunalmaya başlamıştım. Hayattan zevk alarak yaşayan ben 2gun icinde perisan hale gelmiştim. Sınıfa girdim, arkadaşım gelip dedi ki:" sabah konuştuk serviste, sigara sevmiyormus, ve sevgili istemiyor olduğu için facebook davetini kabul etmemiş." ben sevindim. En azından arkadaş olarak konuşmak bile yetecekti bana. iyi kötü her anda yanında olmak istiyordum. Bu haber tüm günümün iyi geçmesini sağladı ve tuvalete gidip tüm binlere birer tek verip dumanlandirdik.

arkadaşlar dinleyen varsa yorum yapabilir, şuku falan zerre umrumda değil, uzun süre içimi yiyen bi konuydu, tek anlatacağım kişi sizlersiniz. Bi ses soluk verin, dinliyorsanız devam edeyim

sanırım bu duyguları ifade etmeden yaşayamayacaktım. Bölüm dersimiz vardı tüm gün, onların da bölüm dersi varmış. Bizim sınıftaki kızlardan birine dedim gidin şunla konusun diye. Kızlar konuşup geldiler, ben de heyecan son seviyede. cevap ise "okuldan sevgili istemiyormuş, bir iliskisinde sorun çıktığı için okul değiştirmiş. O yüzden bu okula gelmiş senss" dedi sınıftaki kız. Tesekkurlerimi ilettim arkadaşa vebolumde geçtim bir köşeye, açtım müziğimi, ne yapabilirim diye düşündüm. ilk defa bana böyle anlam veremediğim duyguları yaşatan insan ile konuşmak istiyordum. onu istiyordum, bu beklentisiz yaşamdan ilk defa birşey istiyordum.

aq ağladım resmen bu ne aynı ben utangaç masum aşık

günler birbirini böyle kovaladı gitti. sanırım ilişkimiz git gide bitiyordu. neden olduğunu bilmiyordum. hala deliler gibi aşıktım. ama onu görünce duygularım gidiyordu. ilk defa böyle anlamsız birşey yaşadım. zaten hayatım boyunca tüm anlamsız şeyleri bu dönemimde yaşadım. 14 şubat yaklaşıyordu. onu bu günde mutlu etmeliydim. buluşacağımıza emindim fakat neler yapacağımızı bilmiyordum. bi gün buluştuk ve 14 şubatın cuma gününe denk geldiği, benim de o gün dershanem olduğu için cumartesi günü kutlayalım diye soru sordum kabul etti. cumartesi günü geldi çattı. çantam yanımda. dershaneden çıkmışım. heyecanlıo heyecanlı ondan mesaj bekliyorum. zaten o gün ders mi girer kafaya. neyse hala bekliyorum mesaj attım nerdesin diye. bugün ben dışarı çıkmayacağım kusura bakma dedi. inanamadım. tekrar aradım aradım kapalıydı. cevap vermedi. yanımda 2 arkadaşımla birlikte yürüyorduk ve internet kafeye gidiceklerini söylediler. benide çağırdılar. o gelmeyeceği için kabul ettim. sonra bana neden buluşmadığımızı sordular. bende çıkamayacağını işi olduğunu söyledim onlara. aralarından biri de yok olum seni kekliyodur dışarı çıkar seninle buluşmak istemiyor diyordur dedi. yine takmadım. çünkü benim sevdiğim insan öyle biri değildi.

yürüyorduk birlikte arkadaşla. espri falan yapıyorlardı. gülüyorlardı eğleniyorlardı. benim aklım ise ondaydı. acaba neden öyle birşey yapmıştı. niye böyle olmak zorundaydı? bu bizim özel bi günümüz değil miydi yoksa?