Bi süre böyle boş sekil de geçti, her gün aynı boş şeyler, facebook tan açık buldukca konuşma çabalarim gibi. Ve en sonunda numarasını almıştım. Herşey güzel gidiyordu. Uzun sure konuştuk. Hayatımda hiç bir zaman bu kadar mutlu olmamıştim. Ve okulun kapanmasına az kalmıştı. Sevgili olduk. Bu mükemmel bir şeydi. Ama kafamda hep soru işaretleri vardı. Ben ona ilk başta arkadaş gönderdiğimde neden beni geri tepti? Şuan o benden hoşlanıyor mu? Yoksa amacı ne? Seviyorsa ne kadar? Ben onun için ne anlam ifade ediyorum? Surekli kafamı kurcaliyordu.. Okul bitti, müsait oldukça buluşmaya çalışıyorduk. Ben çalıştığım için haftada 1 kere falan bulusabiliyorduk. Hayal gibi günlerdi, yağmurlu bi akşam da soğuk hafif yüzüne vururken sevdiğin ile el ele gezebilmek. Yağmuru ilk defa o gün hissettim. Gerçekten bazı insanlar sadece islaniyormus, bazıları ise hissediyormus. Bu zamana kadar boş yaşadığımi fark ettim. Ve artık yaptığım her hareketten zevk alman gerektiğini düşündüm.

Ben her gün o kadar daha çok bağlanıyordum ki, hiç bir şeyi gozum görmüyordu. O kadar çok Sevmişim ki, ne olursa olsun ona yorumluyordum. Aklımdan bir an bile çıkmıyordu. O bana bakan urkek gözleri aklımdan gitmiyordu. Her şey mükemmel ilerliyordu. Hayatımda biryseylerin düzenlediğini fark etmiştim. Taa ki o mesaj gelene kadar.

O:senss, ben bir süre yokum, ameliyat olacağım, ve bu riskli bi ameliyat, belki bir süre değil, hiç bir zaman olmayacağım, lütfen üzülme dikkat et kendine. Geri geleceğim..
Ulaşmaya çalıştım ama ulaşamadım. Telefonu kapalı idi. Haber alamıyordum ondan. Neden böyle olmuştu. Sevdiğim insanın neddn kötü şeyler başına gelmek zorunda idi? Neden bir başkasının başına değil de kötülükler ona gelmek zorunda idi? Herşey çok kotu olmaya başladı..

arkadaşlar olanlar kendilerini belli etsinler hikâyeyi bugün bitireceğim ve hikâye hiç düşündüğünüz gibi bir son ile bitmeyecek, belki neler çektiğimi anlamayacaksinjz ama dinlemeniz bile yeterli bana

Kaybettim deme yıkılırım buraya

her akşam dışarı çıkar oldum deliler gibi içer oldum. eğer o ameliyattan çıkamaz ise neler yapacağımı bile düşünemez oldum. çünkü o ölecekti ve bu benim onu kaybetmem den kötü birşeydi. sonuçta yaşdıbını yitirecekti. okulumdan bir arkadaşıma ve yurt dışından bir arkadaşıma anlattım bu olayı. yurt dışındaki arkadaşım bana doktor önerileri sundu. eğer birşey olduğu takdirde buraya getirin ben ilgilenirim gibisinden. tanıdığı iyi doktorlar varmış. bana her zaman yardımcı oldu o arkadaşım zaten hayatım boyunca. fakat ben hiç kıymetini bilemedim onun. diğeri ise liseden arkadaşımdı. ve son zamanlarda aramızın kötü olduğundan ilgi göstermem için yapıyor olabileceğini söyledi. saçmaydı. bunun şakası olamazdı. pek takmadım. günler gelip geçiyor ve deliler gibi özlüyordum korkuyordum. ve uyandı. ilk mesajı aldım.
O: geldim

o an o kadar çok mutlu oldum ki yine dışarıdaydım ve herkesin ortasında oley be diye bağırdım. herkes bana baktı bi an. ama umrumda değildi. konuştuk biraz. iyi geçtiğini söyledi ve bi süre dinlenmesi gerektiğini dedi bana. bende anlayışla karşılayarak ilk buluşacağımız gün kü gibi onunla buluşmayı bekliyorum. arada sırada arıyoruz konuşuyoruz. kavga falan ufak tefek şeyler hep oluyor zaten onları yazma gereksinimi duymuyorum. ama normal olarak güzel gidiyor. sonra buluştuk ve bi değişiklik vardı. anlayamıyordum. ikimiz de aynıydık ama hissettiğim o hisler gerçekten değişmişti. çok azalmıştı. neden böyle olduğuna anlam veremiyordum. o gün de gün boyu gezdikten sonra evlere dağıldık. bi süre böyle geçti ve lise 4 geldi de çattı. okulun ilk günüydü bugün. bende diğerleri kadar heyecanlıydım ilk defa. çünkü ilk defa mutlu olduğum insanı bulmuştum. ne tesadüftür bilmiyorum ama ikimizin servisi ve yol güzergahları farklı olmasına rağmen iki servisin aynı andan geldiği servislerdik. ikimizde aynı anda indik ve uzun bi bakışmadan sonra muhabbete başladık tekrar. günler böyle böyle devam etti. tabi benim üniversite sınavım var dershane başladım. kazanmam lazım ailemin yüzünü kara çıkartmamam lazım bi yandan da onun için uğraşıyorum..

Devam panpa

günler birbirini böyle kovaladı gitti. sanırım ilişkimiz git gide bitiyordu. neden olduğunu bilmiyordum. hala deliler gibi aşıktım. ama onu görünce duygularım gidiyordu. ilk defa böyle anlamsız birşey yaşadım. zaten hayatım boyunca tüm anlamsız şeyleri bu dönemimde yaşadım. 14 şubat yaklaşıyordu. onu bu günde mutlu etmeliydim. buluşacağımıza emindim fakat neler yapacağımızı bilmiyordum. bi gün buluştuk ve 14 şubatın cuma gününe denk geldiği, benim de o gün dershanem olduğu için cumartesi günü kutlayalım diye soru sordum kabul etti. cumartesi günü geldi çattı. çantam yanımda. dershaneden çıkmışım. heyecanlıo heyecanlı ondan mesaj bekliyorum. zaten o gün ders mi girer kafaya. neyse hala bekliyorum mesaj attım nerdesin diye. bugün ben dışarı çıkmayacağım kusura bakma dedi. inanamadım. tekrar aradım aradım kapalıydı. cevap vermedi. yanımda 2 arkadaşımla birlikte yürüyorduk ve internet kafeye gidiceklerini söylediler. benide çağırdılar. o gelmeyeceği için kabul ettim. sonra bana neden buluşmadığımızı sordular. bende çıkamayacağını işi olduğunu söyledim onlara. aralarından biri de yok olum seni kekliyodur dışarı çıkar seninle buluşmak istemiyor diyordur dedi. yine takmadım. çünkü benim sevdiğim insan öyle biri değildi.

yürüyorduk birlikte arkadaşla. espri falan yapıyorlardı. gülüyorlardı eğleniyorlardı. benim aklım ise ondaydı. acaba neden öyle birşey yapmıştı. niye böyle olmak zorundaydı? bu bizim özel bi günümüz değil miydi yoksa?

arkamı dönüp baktığımda gördüğüm manzara ile şok olmuştum. dışarı çıkmıştı. bir başkasıyla. tamam erkek değildi ama bana evde olacağını söyleyip telefonunu kapatıp dışarı çıkmıştı. yanına gitmedim. kötü hissetmesini istemedim. biraz oyalandım ve 5 gibi eve döndüm akşam. mesaj geldi.
O: napıyorsun
B: oturuyorum sen napıyorsun
O: bende oturuyorum
B: bugun neler yaptın bakalım?
O: hiç evdeydim tüm gün ders çalıştım.
B: ama ben seni dışarıda gördüm?
O: özür dilerim

yıkılmıştım. dağlardan çok güvendiğim insan bana yalan söylemişti. böyle olması zorunda mıydı? ben yanlış insana mı aşık olmuştum yoksa? yoksa kötü günlerin gelmesine, hayal gibi günlerin bitmesine ramak mı kalmıştı?

sanırım toplasan 2-3 kişi bile yok

Buradayım panpa

neyse olan 1 kişi olsa bile yazayım ben.

Hayatımda yaşadığım en güzel günler bitmişti artık. tak gibi günler beni bekliyordu. Ona karşı iyice soğumuştum ama ona deliler gibi aşıktım. Bu ikjlem o kadar kötü birşey ki, hem deliler gibi aşıksınız hemde sevmiyorsunuz. Kafayı yiyecek gibiydim. Hiç birşey yapmak gelmiyordu içimden. Tüm senemi ona harcamistim, üniversiteye hazirlanamamistim. Ama o bana bunları reva gordu. Lise 4bitti. Sınavlar falan da bitti. Tek ayakta gitmeye devam ediyoruz. Zor zor yürütmeye çalışıyoruz. Hala onu çok seviyorum ama hiç sevmiyorum. Pgibolojim yerlerde. Kimse ile konuşamıyorum, hiç bir şey yapamıyordum..

Anlat kanki dinliyoruz hepsini okudum

Aşık değilsin alışıksın kardeşim bu gayet normal bir şey alışkanlığından vazgeçemiyorsun zor oluyor

Okuyoruz panpa devam ben de bu tarz bir şey yaşadım duygulandım

1-2 parta bitiyor arkadaşlar. Ne kadar dinlemeseniz de dinleyen ve dinlemeyen herkese tesekkur ederim şimdiden. Üniversite sınav sonuçları açıklandı, tak gibiydi ama allaha şükür bi yer tuttu. Biz hala birlikteyiz bu sıralar
Arada sırada buluşuyoruz biz hala. Sevgili olmamız devam ediyor. Hala deliler gibi seviyorum, ama sevmiyorum o pgibolojiden çıkamadım. Üniversite 1e başladım, iliski devam ediyor derken bir mesaj geldi. Bana birşey açıklaması gerektiğini söyledi. Ve sanırım hayatta basıma gelen en büyük olay buydu.

O:sana birşey itiraf etmem gerek
B: dinliyorum
O: o lise de olduğum ameliyat vardı ya hastalık için, aslında ameliyat olmadım, tatile gitmiştim. Ama kizabilecegini düşündüğüm için söyleyemedim
B: peki

Sadece bunu diyebildim. Kendimden geçmiştim. Ben onun için günlerce deli divane gezdim yarı ölü dolaştım, o ise bu zamanda tatilde keyif yapıyormuş. Tanıdığım insan böyle biri değildi. Artık hiç birşey yapasim gelmedi ve bi süre bsonra ayrıldı, nedenini bile bilmiyorum. Şuan üniversitede son siniftayim ve hala deliler gibi seviyorum. Ondan başka bir insanla veya onunla, bir daha bir iliski yaşamak istemiyorum. En son yaptığı şey ile 6ay kendime gelemedim, neler yaşadığımi bir ben bir allah biliyor. Hikâye bu kadardı arkadaşlar sağolsun dinleyen dinlemeyen herkes. Allaha emanet olun, hakkında iyiler olsun. iyi insanlar bulsun sizi ki yasadiklarimi yaşamayın.

1-2 part dedim ama hemen bitirdim, yazamadim, hala onu yaşadığım zaman geliyor aklıma, yapamıyorum, konuyu uzatamiyorum

rez panpa

Allah yar ve yardımcımız olsun kardeşim bende geçtim o yollardan 4 yıl boyunca deli gibi sevdim maddi durumum onların ki gibi iyi değildi ama ben çalışıyordum aynı zamanda 2. öğretim olarak okuluma devam ediyordum ek iş bile yapıyordum okuldan sonra geceleri restoranlar da ne için iyi bir geleceğimiz olsun diye o kadar çok şey yaşadık ki annesi bile benim destekçimdi ama ne olduysa neler değiştiyse kız üniversiteye hazırlanırken hem annesi hem kendisi benimle olmayacağını benim onlara istediği hayatı sunamayacağımı ona hayallerini veremeyeceğimi söylediler ve gitti ilk defa sevmiştim ilk defa biriyle birlikte olmuştum ilk defa önemsendiğimi hissetmiştim 4 yıl boyunca en mutlu günlerimi yaşadım ama o bıraktı ben ise asla ardından kötü söz söylemedim söylemem de hep dua ettim inşallah güzel bir hayatı olur diye hala da öyleyim temiz sevenler hep böyle be kardeşim yapacak bir şeyimiz yok hak yerini bulur inşallah