Çok aşırı hüzünçlüyüm yine beyler, çok.

Her gün ile gidip gelirken önünden geçtiğim 2 katlı binanın çatısında çok tatlı, güzel bir köpek var.

Ben ona kendimce Jo diyorum.

Köpeği ilk gördüğüm günlerde, ben yoldan geçerken köpek çatının yol tarafına doğru koşa koşa gelir ve hav hav hav hav diye çılgınca havlardı.

Son 2 haftadır yine aynı yoldan işe gitmeme rağmen beni gördüğünde havlamıyor..

Bugün yine gelirken uzaktan gördüm. Birisi geçiyordu ve Jo hemen koşup havlamaya, bi sağa bi sola zıplamaya başladı.

Ben de inşallah beni görünce de havlar diye yaklaşmaya başladım.

Binanın önünden geçerken her zaman yaptığım gibi merhaba jo günaydın diye bağırdım.. Sırtı bana dönüktü..

Dönüp bakmadı bile beyler.. Beni giblemedi.. Joooo neden böyle yapıyosun bro diye seslensem de kar etmedi.. Bakmadı bana beyler, havlamadı bana..

Çok üzgünüm ulan.. Ben jo'nun bana havladığı günleri özlüyorum.

Artık köpek bana havlamıyor beyler, artık o köpek bana havlamıyor...

Ühühühühühüühühühühühühühhüüüü