Kafamı kaldırdıktan sonra tüylerimin diken diken olduğunu fark ettim çok geçmeden yanan sobaya , hemen yatağımın altında bulunan odun parçalarından tutup içine doğru salladım.
Soba biraz harlandıktan sonra pencereye doğru yavaş adımlarla ilerleyip elimi perdeye atar atmaz yavaşca araladım.
Hayata baktığım pencere biraz eskimişti .
Aldırış etmeden duvarda duran saate baktım , pili bitmişti belkide hiç olmamıştı hatırlamıyorum .
Perdeyi kapattıktan sonra telefonuma baktım ve saat 3:24 olmuştu.
Bi küfür savurduktan sonra yatağıma yattım , arkadaşımın evinden kaçırdığı battaniyeye , yalnız kalmış bir cocuğun ona yaklaşan kişiye ilk fırsatta sarılacağı gibi sarıldım.
Kafamda bir sürü şey .
Gelecek , geçmiş işim hayatım ve yukarıdan bana sırıtmakta olan bu yarısı rutubetten sararmış tavan.
Soba yanıyordu ama üşüyordum .
Hayatla aram kadar soğuktu bugün atmosfer.
Kafamı bu düşüncelerden kurtarıp kabuslarla dolu uykularıma yöneltmeye başladım yarın geriye kalan ömrümün ilk günüydü.

Gözlerimi araladım sabahın ilk ışıkları içeri giremiyordu çünkü tül yoktu ak perde vardı sadece.
Mutfağa gidip elimi yüzümü yıkadım çünkü banyo yoktu .
Odaya girip buldugum kıyafetlerden birisiyle elimi kurulayıverdim .
Yatağıma oturduktan sonra başımı ellerimin arasına alıp yere odaklandım.
Bugünden itibaren korku yoktu.
Cesaret vardı , eyvallah demek yoktu kimseye .
Arkaya bakmak yoktu , hatta bazen düşünmek bile.
Yaşamak istediğim gibi yaşayıp ölmek istediğim gibi ölücektim .
Evet .

Çok geçmeden markete gittim her günki gibi 1 tane ton balığı yanında çilekli soğuk çay aldım bir de ekmek kaptıktan sonra eve gelirken karşı tarafta oturan roman çiğdemi gördüm.
Her zaman ki gibi bana yiyecekmiş gözlerle baktı.
" Çok fazla baktın bu sefer " dedim.
Cevap verdiğimi duyunca şaşırdı normalde giblemezdim bu çiğdem her çingen gibi esmerdi ama tek farkı paspal değildi.
içimden sıra sanada gelicek dedim.
Artık istediğim gibi yaşamak vardı çünkü.
Fazla zaman geçmeden eve girdim arkamı kapıyı kapatmak için döndüğümde birkaç adım yaklaşmış halde gördüm.
Bu anlık bu kadar yeterdi.
Bazen bazı şeyleri abartmamak gerekir.
Fazla zaman geçmeden yemeğimi yedim ve her zamanki gibi Lark paketimden bir dal çıkarıp yaktım .

Evimde kendi ellerimle yaptığım kum torbasinin basina gectim o kadar sert degildi bu yuzden eldiven kullanmiyordum , ama uzun süre sert işleyince yumruklarim kan topluyordu.
Her zamanki gibi telefondan stabil şarkısın açıp biraz dinleyip stres attıktan sonra saatin bi hayli gectigini ogrendim.
Fakat pek de umursamadan dışarı çıktım çünkü telefonuma mesaj gelmisti bile.
" Sana anlattigim yere gel hepimiz orada toplanacagiz "
Bana dedikleri yer otoparkin ust katiydi yavasca yuruyerek ciktim fakat kimse yoktu.
Köşeden Can el sallamaya baslayinca fark ettim.
Ve yanina gittikten sonra herkesin burda oldugunu gordum 4 kişiydik.