Toplanın kardeşlerim size aşktan nasıl soğuduğumu nasıl nefret ettiğimi anlatıyım.
ilk defa buraya içimi döküyorum.
Bundan dört sene önce 15 yaşlarındaydım. Okula yeni başlayacaktım. Hiç tanıdığım yoktu okulda. Bende baya bir içe kapanık insanım. Geçtim arka sıraya kimseyle konuşmadım.Bu böyle iki hafta sürdü.iki hafta sonra günlerden çarşambaydı galiba yanıma bir kız geldi. kız baya gevşek bir şeydi. Neyse sorular sormaya başladı bende uzatmasın diye kısa cevaplar veriyordum. Sonra bu kız sevgilin var mı dedi bana. Bende sert bir şekilde "Yok bacım olmadı olmayacakta." dedim. Kız iyi günler, dedi gitti. Cuma günü 3.dersti sanırım bahçede bankta tek başıma oturuyordum kafamı kaldırdım bunun yanında başka bir kız daha vardı bana bakıyordu.Bir şey mi oldu acaba diye düşünürken yanıma gevşek olan kız geldi. Selam verdi falan sonra bana "Pikacjuu yanımda ki arkadaşım sana aşık olmuş. babasını bir ay önce kaybetti. Uzun zamandır kimseyi sevemedi babasını hiç unutmadı ilk defa seni sevdi.Bak kız zaten üzülüyor bir de onu reddedip sen üzme. Onun elinden tut." dedi. Bunları duyduktan sonra içim paramparça oldu. Hiç bir şey aklıma gelmedi. içim acıdı. Kafamı önüme eğdim uzun arada gelsin, dedim.Zil çaldı derse girdim.iki ders boyunca Cereni düşündüm. Zaman geçmiyordu.En sonunda zil çaldı dışarı çıkayım derken sınıfın kapısının önünde gördüm onu. Kalbim duracaktı neredeyse. Baya bir heyecanlandım. Yanına gittim konuşamadım yüzüne bile bakamadım.Öyle mal mal yere baktım. Sonra Ceren benimle konuştu, tanıştık,hayat hikayesini anlattı. Ondan daha çok üzüldüm.Çıkış saati geldi törenden sonra beraber kaldığım pansiyona doğru yürüdük. Beni bıraktı yurda bırakırkende gözümün içine öyle baktı ki görüşürüz bile diyemedim. Akşam oldu yatarken aklımdan çıkmadı sürekli pazartesiyi bekledim.Biz böyle sekiz ay konuştuk.Ben ona hep destek oldum. Sırf onu görmek için yurttan kaçardım. Aydında ailem yoktu tek başımaydım. Aylık aldığım burs paralarıyla sırf onu mutlu etmek için tüm paramla ona hediye alıyordum. Konuştuğumuz ayın ortalarında hasta olduğunu söyledi. Günlerce kafama takıldı ama onu hiç bırakmadım.Bir insan en güzel nasıl sevilirse öyle güzel sevdim onu. Ondan başka kimseyle konuşmadım. Yanında huzur buluyordum.Ama bir kere bile sarılıp elini tutamadım dokunmaya kıyamadım. Neyse kardeşlerim sekiz ayın sonunda bu beni çağırdı önemli bir şey söylemem lazım dedi. Gittim yanına ama kötü bir şey olacağını biliyordum."Pikacjuu unut beni." dedi. Hayır dedim."Pikacjuu ben seninle oynadım. Hiç bir zaman seni sevmedim. Babamda sağ benim hiç bir hastalığım da yok. Sadece arkadaşımla iddiaya girdik. Senin için zor biri dedi bende seni denedim.Ama ayrılamadım nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Kendine iyi bak. Zaten seneye yokum buradan taşınıcaz. Beni unut istersen de unutma keyfin bilir sen acı çekersin." dedi ve dinlemeden gitti. ifadesiz kaldım kendime gelemedim. Arkasından baka kaldım. Kuzeni aradı o başkasını seviyordu dedi.Ben aylarca uykusuz kaldım. Yemek bile yiyemedim.Bir gün gelir diye hep aynı yerde onu bekledim. Paketler bitirdim orda. Sonra baktım hiç bir umut yok bende olupta onun beğendiği her şeyi attım hattımı kırdım. Okul tekrar açıldı yine yalan söylemiş okuldaydı. Bende okulumu okuduğum yeri bıraktım izmire tekrar geldim.Bir dahada kimseyi ne sevdim ne birine güvendim.Onu yüzünden pgibolojim alt üst oldu.Öyle böyle hala hatırlasamda unutmasamda nefes alan hiç bir şeye karşı içimde en ufak merhamet kalmadı.Bu yüzden siz siz olun kardeşlerim yalan yere kimsenin duygularıyla oynamayın. Kız erkek hiç fark etmiyor. Sizin anlık alayınız o kişinin hayatını gibebilir. Sevmiyorsanız sevgili olmayın. Kalp kırılınca geri düzelmiyor.Ve burdan böyle olan herkesin dıbına koyayım.
(tek partta atmak istedim mazur görün artık)