Hayatımı , acilarimi , korkularimi artık anlatıyorum. Belki diğerlerine göre fazla kötü bir hayat değil biliyorum. Ama yeter

Normal bir ailenin 3. Cocuguydum. Babam astsubaydi. Adanada doğdum , diyarbakirda büyüdüm suan istanbuldayım.

Aslinda adana ve diyarbakirda pek bisey yoktu , annem bana hamileyken intihara kalkismis babam yüzünden ama çocuğun ne suçu var diyip vazgeçmiş. Herneyse adanada yaşadık pek bisey hatırlamıyorum orayla ilgili 4 yaşıma kadar kaldim heralde. Diyarbakır a tayinimiz çıktı ordaki bi lojmana yerleştik. Okula başladım falan filan derken annemle babam çok kavga ediyordu. Bi gün annemi balkondan kendini sarkitir halde gördüm. ...

Dinleyecek 1 kişi bile olsa bana yeter beyler. Yalan değil bu yazdıklarım. Sözlükte her ne kadar tassak başlık acsamda içimde bir burukluk vardi. 1 kişi bile gelse devam ediyorum

Anlat panpa ben varım

Eyvallah panpa devam...

Herneyse Annemi gördüm balkonda , ağlayarak yanına gittim sarildim anne filan diye bagirdim. onunda gözleri doldu geçtik salona o gün öyle bitti bişeyler konuşarak. Ben olgun bi cocuk degilim 6 yaşında ne anliyim tabi. Neyse o sene normal geçti güzel bi hayatımız vardi her yaz tatile gidiyoduk mutluyduk yani ama annem huzursuzdu ama dışardan baktığında mutlu biri sanardin. 4 sınıfa geldim çok iyi arkadaşlarım oldu çok güzel dostluklar kurdum. Lojmanin tek kötü tarafi şu beyler ; ben liseye kadar tam 4 okul değiştirdim hiç adam akilli bi dostluğum olmadı. Tam arkadaşlık murdum derken tayinin çıkıyor başka bi şehre tasiniyosun bambaşka bi kültür bambaşka insanlar...

Bi sigara yakalım. ...

DIyarbakirdan taşındık. ailem çok istiyordu istanbulu.. sanki tak var amina kodumun şehrinde .. 4. Leventte bi lojmandaydik. Gittiğim en kötü lojmandi bence doğru düzgün arkadasliklar kuramadim. Hikayenin burasina kadar önemli bişey yok arkadaşlar. Burda başlıyor asıl. Babam emekli oldu. Artik biz lojmandan çıktık. Esenyurta taşındık amk. Bilen bilir çok pis it kopuk dolu bi yerdir burasi. Artik zorluklarla dolu hayatımız yeni başlıyordu. Tatil yok , huzur yok para yok.

Devam...

Taşındık bi gibimsonik eve. Babam yeni emekliydi ama emekli maaşı yetmiyordu çalışması lazımdı. 2 ay evde oturdu mal gibi bende esenyurtta bi ilkokula gidiyordum. Hep eziliyor ve dayak yiyordum. Burda annem ve babam çok kavga ediyordu ben hep ağlıyordum amk. Burda 2 senemizi geçirdikten sonra sarigaziye taşındık . Orası esenyurta göre saha güzeldi. Daha iyi arkadaslarim vardi. Sarigazide sigaraya başladım. 7. Sınıfta. Artık olgu bi çocuktum. Diğer cocuklara gore farklıydım. Fazla konusmazdim tenefuslerde camdan dışarı bakıp sadece düşünürdüm ileride ne olucak diye. Bi gün annem puzzle almış eve . Onu yapiyoz masanin üstünde 2000 parçalik puzzle 3 ayda anca sona doğru geldik. Puzllenin %85 ini yaptik sonra bıraktık öyle. . Babamda masani üstünü kaplıyor diye kimseye sormadan parcalamis puzzleyi poşete atmış huur cocugu.

burdayız panpa