artık akıllandım isyan yok anarşizm yok

bilgisayar başında bir iki saat takıldım twitterda güncel yazılara bakıyordum. kan gövdeyi zütürüyordu beyler. polis faşisan tavrını kesmeden halka zulm etmeye devam ediyordu. taksim kitlenmişti. herkes gazdan mahvolmuş bi şekilde fotoğraf atıyordu twittera. onları göürünce içimdeki empati duygusu beni gene harekete geçirdi.

evet onlar orda gaz yerken ben evde zütümü yayıp oturamazdım.. erzakları çantaya doldurdum. deri ceketimi taktım. taksimin yolunu tuttum.

kapıdan çıkarken

annem : dikkat et ne desem boş bu konuşmaları defalarca yaptım sana akıllanmacaksın. bari arkalarda dur. çatışma polisle yalvarırım oğlum.

ben: annemin o halini görünce kağromuştum. 'tamam annem merak etme çatışmaya değil arkadaşlarıma destek olmaya kalabalık yaratmaya gidiyorum.

diyip çıktım evden. yolda selma aklıma geldi. ne güzeldi ne kadar tatlı bir kızdı. etkilenmiştim kızdan. ama aşk kesinlikle değildi. aşka inanmam ben beyler.

bence aşk denilen şey karşılıklı sevginin en uç noktasıdır. abartılı sevgidir. ve ben kızı sevmiyordum. sadece hoşlanıyordum.

metroyla kadiköye gittim ordan kabataş iskelesinden taksime gidecektim kadiköy kaynıyordu. herkes taksime akın ediyordu. büyük kalabalık vardı. sloganlar, protestolar...

vapuru beklerken bi sigara yaktım. selmaya mesaj attım. merhaba ben honbill tanışmıştık taksimde nasılsın?

mesajı attım sigaramdan son dumanı aldım. ve vapura atladım.

arkadaşlarla taksimde buluşacaktık onlar erkenden gitmişlerdi.

vapura bindim. herkes protesto atıyordu en hoşuma gideni, oooo bir manitaaam olsaaaa saçları sarı olsaaa adıda teyyip olsa bi koysam laiiik olsa'

ona benzer bişeydi. tebessüm ettirmişti bana bir kaç dinlemeden sonra ezberlemiştim bende gruba katılıp söylemiştim..

karaköyde indim. bi tane esnaf dükkan açmış gözlük maske filan satıyodu herkes ondan maske alıyordu. telefon denizde çekmediği için indikten sonra telefonu aç kapa yaptım ve bir mesaj.

mesaj selmadandı..

'merhaba honbill iyi olmaya çalışıyorum dün çok zorluydu gazdan mahvolduk evdeyim şuan birazdan taksime geçicem'

bu mesaj sevindirmişti beni onu tekrar görme fırsatını yakalamıştım..

cevap olarak

'tamam ozaman bende şuan gidiyorum taksime gelince haberleşelim.. senle direnmek ayrı bir güzel oluyor :D'

kız beni oraya taşşana gittiğimi sancak diye çok korkuyordum çünkü niyetim gerçekten öyle değildi birçok eyleme katılmştım ama içimdeki aktif direnişci gitmişti zamanla körelmişti yerini pasif direnişciye bırakmıştı.

cevap geldi

'tamam mesaj atarım gelince'

cevap atmadım. taksime vardım. kalabalık fenaydı. her zamanki gibi.. ama bugün dünki gibi kolay geçmeyecekti benim için..