+2
ne oldum değil ne olucam diyeceksin panpa. bence bu haline bile şükretmelisin, sokaklarda yatıp kalkan insanlar kadar aciz misin? benim babam da manavcı onun babası da manavcılıkla uğraşmış. zamanında 2+1 evde dedem karısı annem babam halam amcam kalırmış. istanbuldaki halamlar yaz ayları ziyarete geldiğinde evin tek bir mermeri boş kalmazdı her taraf yatak döşek kaplıydı,ben de dedemle beraber aynı çekyatta yatardım, halamın torunlarının çığırışları da cabasıydı.. seneler böyle geçti amcam, halam evlenmiş, babaannem ölmüş, evde ablam ben dedem babam anam kalmışız..ben de utanır çekinir oldum ilkokulda lisede, millet sayıyor benim babam polis anam muhasebeci. bize sıra geliyodu dediğimizse esnaf.. fakirlik bizleri de çok zorladı amk. çocuklar evlerinde doğumgünü kutlamak için çağırıyo sen gidemiyosun, hediyesiz olmaz e para yok amk. grup ödevi oluyor eve davet edemiyosun(çok da gibimde olmazdı amk) neden çünkü evin duvarları gibi tutmuş dökülüyor, içeri yağmur sızmış, sonra rutubetten sen gibi tutuyosun amk. şansımız vardı ki şükretmeyi ve az ile yetinmeyi biliyorduk panpa. elimizde 3 lira varsa 2 liralık harcıyoduk.bir bir biriktirdik.. birikimimiz bi ev alma fırsatı verdi(evi satan babamın arkadaşı olunca ind. oldu),evi aldık biraz da borçlandık. neyse amk
özetle sabır ediceksin panpa,bu haline bile şükrediceksin,17 yaşındasın 1 sene sonra lise biticek üni. fırsatı doğacak,o zamana kadar derslerle cebelleşmeni öneririm ki çocukların da senin çektiğini çekmesinler.