arkadaşınız yok diye üzülmeyin lan

şu dünyada arkadaş kadar saçma bir mevzu yok biraderler. bir kere karşındakinin karakteri bir yana, senin ona nasıl davrandığın da mühim. kendini ona adamak ve mesafeli durmak arasındaki ince dengeyi yakalamak lazım. aksi takdirde arkadaşlıklar uzun sürmüyor, ya kölesi oluyorsunuz, ya da düşmanı. bir zaman sonra kendinize baktığınızda hiçbir alakanız olmayan insanlarla hiç istemediğiniz vaziyetlerde bulabiliyorsunuz kendinizi. durağan bir şey değil yani arkadaşlık, bir günü bir gününü tutmuyor. beyin bu ilişkileri elinde tutmak için gereksiz yere glikoz yakıyor. küp şeker mi yiyeceksiniz sürekli? tabi ki hayır. demek ki arkadaşlık gereksiz ve yorucu bir şey. başta da demiştim zaten. benim de arkadaşım yok. keşke olsa ama. olsa bu satırları yazmazdım.