Rezervd

Başlama

Selin bildiğin gelmemişti.

(Ben)- Telefonla ulaşamıyorum Ezgi ,yine bir şey olmuş olmasın kıza?

(E)- Bilmiyorum ki. Evine gidip baksam da zamanımız çok az. Eğer gelmezse sahneye çıkamazsınız sanırım.

Çıkamayız ha? Selin o kadar çok istiyordu ki bunu yapmayı. insanların gözlerinin tamamen ona kilitlenmesini, insanların onu hayranlıkla alkışlamasını.

(Ben)- O gelmese bile ben yapmak zorundayım.

(E)- Neyi yapmak zorundasın? Hem keman hem piyano falan mı çalacaksın aptal.

(Ben)- Kemana gerek yok.

Eğer gelmezse, o sahneye çıkıp yerime oturduktan sonra tek başıma piyanoyu çalacaktım. Öyle güzel çalmam gerekiyordu ki izleyenler büyülensin, ayakta alkışlasınlar. Yapabilir miydim? Bilmiyorum.

Rez devam bro

(B)- Yok işte kız. Kesin bir şey oldu, ben gidip bakıcam.

(Ben)- Annesi ve babası var sonuçta. Bir şey olduysa sonrasında gideriz yanına. Yanımda olmanızı istiyorum, size ihtiyacım var.

Var değil mi? Berke ve Ezgi seyirci koltuklarına geçti. Ben ayrı bir kapıdan geçtim. Hazırlandım. Telefonuma son kez baktım, çağrı yoktu. Anlaşılan tek başımaydım. Sırama az kalmıştı. ileriden birisi Selin ve benim adımı okudu hazırlanmamız için.

Sahneye çıkmamız için çağrı yapıldı. Tek başıma başım dik bir şekilde sahneye çıktım. insanların şaşkınlıkla baktığını hissedebiliyordum. Selam verip piyanoya geçtim.

-Tek başına olmaman gerekiyor evlat, arkadaşın yok mu?

Juri tipli izlemeye ve değerlendirmeye gelmiş orta yaşlı bir adam. Keskin ve soğuk bir bakış attım ona, sonra elimi piyano tuşlarının üzerinde gezdirip ilk notadan başladım çalmaya.

Parmaklarım çok hızlı hareket ediyordu. içimdeki sinir, aşk, heyecan gibi duyguları karıştırıp tamamen piyanoma aktarıyordum. Hata yapmamıştım hiç, tam tersine o kadar iyi gidiyordum ki...

Devam kanka.

Çok sinirli çalmaya başlamıştım. O kadar hızlı ve duygu dolu çalıyordum ki izleyenlerin nefeslerini tuttuklarını hissediyordum. Yavaş yavaş sona yaklaşıyordum. Olmuş muydu? Selinin istediğini tek başıma yapabildim mi?

Son notayı bastım. Kafamı yavaşça havaya kaldırdım. Yerimden kalkarak sahnenin ortasına yürüdüm ve selam verdim. Bir sorun vardı, neden kimse tepki vermiyordu?

(B)- BRAVO!!!

Berkenin sesini duymamla beraber alkışlamasını duymam, ardından herkesin ayağa kalkarak coşkuyla alkışlaması. O kadar garipti ki. Bunların hepsini Selin için yapmış olmam daha da değişik kılıyordu her şeyi. Beni sevmeyen, arkadaşımı seven kız için neden yapıyordum ki? 7 yılın ardından onun için piyanoya başlamam, vaktimin çoğunu onunla harcamam, arkadaşımı sevdiğini bile bile ona aşık olmam. Çok aptal biriydim sanırım.

Tabi ona ulaşamamıştık en başında. içimdeki merak ve korkuyla beraber sahnedeki alkışların ortasında dışarıya doğru koştum. Nereye gidiyordum? Tabikide Seline.

Rezerved

Rezerve

aldjfjslffskkfs

Kız olsam sana verirdimmpampa berke çöp

Ayraç 27

hadi panpa hızlı yaz yarıda bırakma

okuyoz pnp yaz

Kapısını tıklattığımda ses gelmemişti. Telefonunu tekrar çaldırdığımda içeriden telefonunun sesi geldi. Evde düşüp bayıldıysa?

-Kime bakmıştım oğlum?

Minik bir teyzenin sesiydi.

(Ben)- Seline bakmıştım.

-Ambulans falan gelmişti buraya, hastaneye kaldırdılar sanırım. Sen nereden tanıyorsun?

Hastane. Yine mi? Sıkıldım artık bu aptallıktan. Teyzeye bir şey demeden hastaneye doğru koştum. Uzaktı evet ama ayaklarım sanki kendiliğinden hareket ediyordu. Ya bir şey olduysa ona bu sefer? O kadar garip hissediyordum ki. Arkadaşımı seven kız. Benim sevdiğim kız.

(Ben)- Efendim, Selin iyi mi?!

(S-An)- Bu sefer pek iyi sayılmaz Mert. Sen olabildiğince yanında olmaya çalış onun.

Nasıl iyi sayılmaz ya. Nasıl lan? Odasına ilerledim. Kapıdan içeri girdiğimde yine o bitkin suratı gördüm. Nereden hatırlıyordum bu sahneyi?

Annem. Hayır ya. Annemdeki hastalık bu kızda olamaz. Öyle bir şey olmamalı. Beni piyanoya bu denli bağlayan iki insan oldu şimdiye kadar. Bunu da kaybedemem.

(Ben)- Selinin hastalığı ne öğrenebilir miyim?

Ah, evet. Öyleymiş. Bilimsel şeyine girmeye gerek yok. Vücut kendini imha ediyor demek yeterli olur sanırım. Ameliyatı var fakat ne ameliyatın sonucunda yaşayacağı kesin, ne de ameliyattan sağ çıkabilmesi kesin.

Kaybetmim

Ayraç 29 kız ölür rez

Sürekli hastaneye gidip geliyorduk. Okulda ne tak yemişiz umrumuzda bile olmuyordu. Berkeyle geliyorduk genelde. Selin onu seviyordu sonuçta. O da Selini seviyordu. Ben burdaki ikinci elemandım. Selinin uyanmasını bekliyorduk sadece. Ameliyat olmazsa kurtulma şansı yoktu sanırsam. Annemde böyle miydi yani? Küçük olduğumdan dolayı hiç hatırlamıyorum. Fakat berbat bir durum olduğunu şu anda anlıyorum.

1 HAFTA SONRA

Selin hala gözlerini açmamıştı. Ne kadar saçma bir durumdu lan bu? Yanındaydım Selinin. Tek başıma onun yanındaydım.

Bi an hareket eder gibi oldu, sonra gözlerini aralamaya başladı. Bitkin bir şekilde etrafına baktı. Ben ne yapıyordum? He, ben şaşkın bir şekilde suratına bakıyordum kızın.

(Ben)- Uyandın..

(S)- Uyanmamı beklemiyordun sanırım (Öksürüyordu sürekli)

(Ben)- Yok hayır, yani ben.. Çok sevindim. Bekle doktor çağırıyorum hemen.

Doktor çağırmaya gittim. Selin uyanmıştı. Uyandığında karşısında görmek istediği kişi ben değildim muhtemelen. Arkadaşımı seven kız sonuçta.

bitince okurum