arkadaş seçimi

ciddi yazdım ben oysa ki

okudum öldüm

bu konuda biraz dikkat etmek gerekir.

sen benim en iyi arkadaşımsın rezil olalım ne olacak diyorsa bir durup düşünün.

rezil olmayı normalleştiren kişi sizi istemediğiniz durumlara düşürebiliyor.

açlığı, evsiz olmayı üşümeyi normalleştirebiliyor ve bunlardan yakınırsanız size "amma konuştun" diyebiliyor.

sonuç olarak o kadar hatalı olan kendisi bir özür dilemeliyken sizin yaptığınız bir espri hoşuna gitmedi diye sizi aşağılarcasına öğüt vermeye kalkıyor..

sanki siz yetişkin, bir şeyleri bilebilen bir insan değilsiniz gibi. size hayatın nasıl yaşanacağını, neleri bilmeniz gerektiğini ve yaşınız 22 diye neler yapabileceğinizi o söylüyor.

bu bir ego tatminidir. kendisini üste görme, kendi düşüncelerini ve yaşam tarzını size empoze etme girişimidir. arkadaş dediğin hayat tarzını, yaşdıbını ve düşüncelerini değiştirmek yerine onlarla kabullenebilmelidir.

bir hata varsa nazikçe anlatabilmeli ve daha da önemlisi sizi zor durumlara, alışık olmadığınız durumlara sokuyorsa "afedersin, özür dilerim" diyebilmeli. çözüm şansı varken sırf yapısı öyle değil diye çözümü elinin tersiyle itmemeli..

arkadaşınızı seçiyorsanız bir daha düşünün.. yarın birgün sokakta beraber açlıktan öleceğiniz kişiyi değil karnınızı doyuracağınız kişiyi seçin.

gerçekci olun..

sırf konuyu bildiğini düşündüğünüz için ona bir soru sorunca tersleniyorsanız uzak durun..

yaşı gereği belli bir olgunluk seviyesinde olması gerekirken çevresindekilerin "sen diğerlerinden daha olgun olmalısın" baskısı yüzünden kafasında "olgun olmalıyım" tezgahlarını kuran insandan uzak durun..

çünkü sizin her dediğiniz gıcık eder onu.. bir şeyi yapamam, bilmiyorum demenizi kabul edemez. kendisi gibi olmanızı ister. bunu söylerseniz de "hayır ben olması gerekeni söylüyorum" diye yine azarlar..

neyse yani özet geçeyim:

adam gibi arkadaş seçin de gibmesin sizi ayaküstü.