Yarın ölseniz kimsenin gibinde olmaz bu durum benide bunaltmaya basladı siz nasıl motuve oluyorsunuz su hayata aq biran önce üniye kazansamda gitsem

sevgili olmadan yaşanır hatta bazen olması bile yaşamı zorlaştırır. ama bence arkadaş olmalı. hatta dostun olmalı. dost önemli. karddeeeeeş diyebileceğin birisi olması güzel

Mutluluğunu bir insana indirgememeyi öğrendiğinde bu soruna kendin de tebessüm edeceksin.

Herkes senle bir mi amk liselisi sevgilim zaten hiç olmadı, arkadaşlarımında sayısı belli hepimiz asosyal muallakler olduğumuz için arkadaşlık ihtiyacımızı beraber oyun oynayarak gideriyoz zaten hep yaptığımız şey en sevdiğim ortam evimdi artık bol bol evimdeyim özlüyodum zaten şehir dışındayken şimdi niye sıkılayım

"Yarın ölseniz kimsenin gibinde olmaz"

ne dertler var bee...

Aile birader, seni çıkarsız seven insanlarla mutlu olur insan

3 yildir unideyim hala elizabeth

Manitasiz mutlu olunuyo da arkadassiz olunmuyo knk bu mutluyum diyenler de kendilerini kandırıyor, sonra geceleri ağlayıp isyan ediyolar amk ergenleri

arkadaş falan boş amk hepsi hayatının kısa bir döneminde seni meşgul edecek eleman ya bir iki dostun olacak o da mı olmadı tek gerçek aile

ben sevmeye başladım bu durumu sevgilimin olmasından korkuyorum resmeen

Manita dediklerin ünlüye, popülere, değişiğe, garipe, bodoslama her ilgiye his duyuyor qanqa biz o boşluğu dolduramayız. Ayın aydınlık yüzü gibi karanlık yüzü de vardır.
Arkadaş dediğin bigün var diğer gün yok. Sürekliliği olmayan şeylerdir diğer yüzünü görünce tiksinirsin hemen.
içinde insan olan duvarlardır gibtir et.

Yalnızlık her kimliğe doğuştan yazılı uğraşıdır insanın, bir yaşama sırasında.
Zaten aşk da iki yalnızlığın ortak bir yalnızlıkta buluşması değil midir?

moruk benim 6. Sınıfta sevgilim olmuştu bir tek, onu zaten saymıyorum, üni son sınıfım şu anda. hatunsuz devam ediyorum, arkadaşlarım nasıl bir sevgilin olmadığı halde rahat edebiliyorsun diye şaşırıyorlar bana

Aslında biz reddedilmenin getireceği bozuk konforu göze alamıyoruz bence. Yani gidip konuşmak ya da sap olarak kalmak.

sıkıldıkça kendimi derse ve çaya veririm tek oturuşta 15 poşet çay içmişliğim vardır ve 200 sayfa da ders gömebiliyorum bazen sonrra zaten bi uyuyorum kafa pırıl pırıl lisedeki hayatım benim de rezaletti ne hocaları ne de sınıfı okuldakileri severdim hiç kimseyle konuşmazdım benle dalga geçerlerdi ben de herkesle dalga geçerdim hepsinin aq ömrümü boşa harcadılar gibikler yani yalnızlık insanı bilgin ve zengin yapabilir bence derslere dil öğrenmeye elektroniğe falan sar belgesel film dizi ne ararsan ben online eğitmenlik bile yapıyorum bazen arkadaş ünide de yok sevgili zaten hiç olmadı bende dert etmemek lazım okula da pek uğramıyorum işine bak ve en iyisi olunca birilerinin sana saygı duymaya başladığını hisset...