Küçüklükten beri basimda olan ve uzun zamandir etkisini gostermeyen kalp hastaligim beni 22. Yasimda tekrar yakaladi.
Bu dunyada biri olmeyecekse o da ben olurum heralde diye dusunurken bugun bu durumda olmak aci verici fakat hizli bir kabullenme sureci var can sıkmaya gerek yok.
2012 2013 seneleriydi sanirim ara ara girer bakarim saklabanliklar palavralar sıkıp çıkarım sözlükten. Bugün galiba burayada yazmam gerektiğini sacma bi nedenden hatirladim. Öldüğümde bu yazilarin okunmasini da istemem ayrica *
Neden bilmiyorum ama herkesle vedalasmak ve unutulmamak istiyorum gereksiz bi varolma çabası.
Her neyse ki hepimizin son duragina erken biletten baska bisey degil bu ben yokken sonsuza kadar devam etmeyeceksiniz *
Birine bile anlatabilirsem ne mutlu ki nolur sevdiklerinizi uzmeyin allaha emanet olun

dünya çok taktan gibtir et.