ulan okumuyorsunuz ama emek verdim yazdım o kadar, bu partı da paylaşıp gibtirip gidiyorum beyler.

Ben çoktan kendimi hazırlamıştım, kesici alet çıkarırlarsa kaçacak, çıkarmazlarsa bu iki bine günlerini gösterecektim. Yanıma gelip 'sigaran var mı birader?' dediler dalga geçercesine. Cevap vermedim. Aralarından biri aniden üstüme atladı, boğazımı sıkmaya başladı. Diğeri de bacağımı kavrayıp beni yere yatırmak için hamle yaptı. Bu sırada yanımdaki masada duran şişeyi boğazımı sıkanın kafasına vurdum, şişe parçalandı. Bu yavşak boğazımı bırakıp elini kafasına zütürdü, aynı zamanda bacağımı tutan yavşakta karnma yumruk attı. Bir süreliğine nefesim kesildi beyler, ama videoya da çekilmenin verdiği baskıyla çocuğa öyle bi saydırdım ki saniyeler içinde kendini yerde buldu. Yerdeki yavşak toparlanamadan diğeri korktuğum şeyi yaparak cebinden bıçak çıkarmıştı. Bir an kaçmayı düşündüm ama artık çok geçti, tabi kafasına yediği şişeninde verdiği sinirle kontrolsüz bi saldırı yaptı, hızlı bi refleksle kendimi kenara çektim ve savurduğu bıçak tahmin ettiğim gibi boşluğa geldi. Bende boş durmayarak bunu kolunu tutup kıvırdım beyler, o anlık acıyla bıçağı yere düşürdü. Diğer yere serdiğim çocuk ise ayağa kalkmış ama ayakta zor duruyordu. Sarhoş gibiydi sanki. Bu sırada kolunu kıvırdığım çocuğu yere yatırıp yumruklamaya başladım, ben yumruklarken çevreden kavgayı gören bir kaç esnaf kavgayı ayırmaya geldiler. Beni omuzlarımdan tutup geri çektiler. Çocuklardan biri yerde yatıyor, diğeri de korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Ben ise kavgayı videoya çeken kıza. Ani bir hareketle kıza koşup, kız daha ne olduğunu anlayamadan elindeki telefonu aldım. Sanki içindeki videoyu siler gibi yapıp çaktırmadan hafıza kartını aldım kevaşenin.

Bir insan aynı anda aşkı, ihaneti ve pişmanlığı tadarsa ne hale gelir? Yapacağınız tahminleri bilmiyorum ama benim iyi bir hale gelmediğim ortada. Lafı uzatmadan konuya geleyim. Bundan 3 sene önce, maddi durumlarımızdan dolayı istanbuldan başka bir şehire taşınmak zorunda kaldık (Şehrin ismini vermeyeceğim). Bu olay yaz tatilinde olmuştu ve okulun açılmasına da 5-6 gün vardı. Açıkcası bu pekte umrumda değildi. Okulda yine nefret edeceğim onlarca insanın arasına girip sanki onlardan nefret etmiyormuşçasına her gün sahte bir şekilde yüzlerine gülecektim. Kimseye güvenemiyorum. Herkese şüpheyle yaklaşıyor, en ufak hareketlerinde kafamda bir sürü ihtimal geçiriyorum. Zaten insanlara neden güvenesiniz ki?

Zaman hızlı geçmişti, okulun ilk günü yine moralimi giben o taktan alarm sesiyle uyandım. Derin bir "off" çektikten sonra ufak tefek bir şeyler atıştırıp aynaya bile bakmadan evden çıktım. Eskiden düzenli, temiz görünmeye çalışırdım ama nedense son günlerde umrumda değil. Çevremdeki insanların hakkımda ne düşündüğü benim için bir yığın çöpten fazlası değildi. Okulun bahçesine vardığımda yine o sevmediğim görüntüyle karşılaşmıştım; kalabalık. iyi kötü geçen bir yarım saatten sonra sonunda sınıfımı bulup ve kapıyı tıkladım. içeri girdiğimde tüm gözler bana çevrilmişti, hocadan özür dileyip ilk gördüğüm boş sıraya oturdum. Bu sırada öğretmen;

Öğretmen (Ö) Ben (B)

Ö: ilk günden geç kalmak nasıl bir duygu?
B: Fena değil (alaycı bir sırıtışla)
Ö: Şimdiden başlamışız ukalalığa.
Ö: ... (Tartışma büyümesin diye cevap vermedim)

Bu kötü başlangıçtan sonra sıradan tanışma faslına geçmiştik. Ama sınıfta dikkatimi çeken tek şey, arka sıralarda oturan bir kızdı. Ona nedensizce bakmak istiyordum. Ama bunu yapmamalıydım değil mi? Birini sevmemeli, ona değer vermemeliydim. Bu benim için iyi bir şey değildi.

Beyler sanırım pek okuyan yok. Ben buraya 2. partı bırakıp gidiyorum.

Bu düşüncelerin arasında kafamı vurup yatmıştım, yaklaşık bir 20-25 dakika sonra birisi sırtıma sertçe dokunmuştu. Hafif sinirli bir şekilde kafamı kaldırdım, yanımda 3 tane serseri dikilmiş aralarından biri, "sigaran var mı?" demişti. Uyurken böyle taktan bir sebeple uyanmak sinirime gitmiş olacak ki "madem paranız yok içmeyin şu gibtiğimi" dedim. Bu cevabımdan sonra bir süre laf atışmasına gireceğimizi sanmıştım fakat aralarından biri anide yumruk savurdu. Yediğim darbenin şokunu atlatamadan üstüme atlayıp saldırmaya başladılar. Bir ara dikkatimi toparlayıp var gücümle aralarından birinin suratına sıkı bir yumruk attım. Vurduğum dallama biraz sendeledi yere düşecek gibi oldu. Diğerleri ise kısa bir şaşkınlık yaşayıp vurmaya devam ettiler. Açıkcası hazırlıksız saldırmaları ve sayıca yüksek olmaları beni pgibolojik olarak tüketmişti bile. Bu yüzden saldırıdan daha çok savunma yapmaya çalıştım. Kollarımı yüzüme tutarak darbelerin etkisini azaltmak için uğraştım. Bu sırada aniden sol bacağıma ciddi bir batma hissettim. Bu binlerden biri bacağıma bıçak batırmıştı. Saplamamıştı ama ucunu değdirmişti yavşak. Ani bir refkeksle kendimi sağa doğru atıp boşluğa çıkardım, bu sırada binin biri yüzüme tükürdü. Beyler inanın o an yanımdaki sırayı kafasında parçalayasım geldi, var gücümle bu binlere saldırmak için hamle yapacaktım ki o arka sırada oturan kız bir anda araya girdi.

Kız (K) Ben (B)

K: Hafıza kartım sende mi? (Sinirli bir surat ifadesiyle)
B: Evet dediğimi varsayalım, ne olacak?
K: Çabuk ver onu geri!
B: Evet demedim ki daha. (Hafif bi sırıtışla)
K: Sende olduğunu biliyorum Roxic!

O sırada dün kavga ettiğim çocuklardan biri 'Versene lan kızın kartını!' diye bağırdı. Tabi bana kalırsa bu cümlesinde 'Ben dayağa doymadım' demek istedi. Ama sinirlerime hakim olarak;

-Var mı ispatınız?

dedim. Kızda 'Dün telefonumu elimden almıştın o sırada kartımı çalmışsındır' dedi. Tam cevap verecektim ki sınıfa nöbetçi öğrenci girdi. Okulda biri hafıza kartını düşürmüş sahibi kimse müdür yardımcısına gitsin dedi. Bunu her sınıfa söylüyordu. Kendimi tutamadım, kıza karşı yeniden bin gülüşü attım. Kız ise koşarak müdür yardımcısının odasına koştu. Kafamı çevirip dün yeterince dövdüğüm çocuğa bakıp:

-Eee nerede kalmıştık?

Beyler başka biri girseydi araya giblemezdim ama o kız girince resmen büyüleniyordum amk elim ayağıma dolaştı, olduğum yerde kitlenip kıza odaklandım beyler. Ama diğer binler saldırmaya çalışıyorlardı, bu arada araya kız girince kavgayı izleyen diğerleri de kızdan züt alıp ayırmaya geldiler. inanılmaz bi gürültü vardı, bir yandan kavgayı duyan sınıfa doluşmuş, bir yandan da kavga ettiğim binler küfür ve tehdit savuruyordu. Ama beyler kıza öyle odaklanmışım ki kız bile bundan rahatsız olup aradan çekildi amk. Neyse kavga yatıştı herkes dağıldı falan ama o bıçak batırmaları beni çok sinirlendirmişti. Kafaya koydum, bu binlerden intikam alacaktım ama daha çok erkendi. Şehirde kimseyi tanımıyorum, arkadaşım da yoktu. Bu sırada müdür yardımcısı bizi odasına çağırmıştı. Mecbur bi şekilde gittik odasına, hepimizden teker teker kavgayı dinledi. Olayı olduğu gibi anlattım ama bıçak hariç. Bu yavşakların cezalarını okulda çekmelerini istemiyordum. Bıçaktan bahsetmediğim için onların güvenini mi kazanmıştım, yoksa beni korkak biri mi sandılar bilmiyorum ama, bu binlere yaptıklarını yanlarına koymayacaktım.

Temizlik odasına vardığımızda lambayı yakıp kapıyı kapattı. 'Neden geldik buraya?' diye henüz sormuştum ki; kafama aldığım darbeyle yere düştüm beyler. Bilincim yarı açık yarı kapalıydı. Kendimi savunamıyor ama olan bitenin farkındaydım. Karnıma aldığım sayısız tekme sayesinde bir an öleceğimi sandım. Hareketsiz bir şekilde yerde yattığım halde kesintisiz vurmaya devam etti. En sonunda kafama tekme atıp odadan çıktı. Her yerim ağrıyordu. Yaklaşık bi 10-15 dakika yerimden kalkamadım. Sonunda gücümü toparlayıp odadan çıktım. Daha ders başlamamıştı, koridorda duvara elimi yaslayıp yürürken herkesin bana baktığını fark ettim. Ayak bastığım yere kan bulaştırıyordum. O an tek istediğim kendimi okuldan dışarı atabilmekti. Daha bir kaç metre ilerlemiştim ki Yaren'i gördüm. Koşarak yanıma geliyordu. Ne kadar kötü bir durumda da olsam, Yaren gücüme güç katıyordu sanki.

yine 3-5 kişinin hatırına devam ediyorum beyler

O an bunu fark etmedi ancak çok geçmeden fark edeceğini biliyordum. Tabi o kavgadan sonra bana gelip hesap soramayacağını da. En azından bir müddet. Otobüse binip eve gittim. Herhangi bir yaram yoktu, sadece üstümdeki formam hafif yırtılmıştı o kadar. Eve gider gitmez ilk işim hafıza kartını PC'ye takmak oldu. Tamda tahmin ettiğim gibi video buradaydı. Onları kendi silahıyla vuracaktım. Amaçları beni dövmekti, eğer dövselerdi bu videoyu eminim tüm okula yayarlardı. Ama işler sandıkları gibi gitmedi ve videoyu da yayacak olan bendim. Tabi bunu da hemen yapsaydım eminim çok geçmeden hastanelik ederlerdi beni. Şu anlık tehdit etmek en iyisi gibi görünüyordu. Bunları düşünürken bir yandan da kendime gülüyordum amk ilk günden bir insan nasıl bu kadar belaya bulaşabilir lan? Hem bu arada ben kavga ederken sevdiğim kız beni izliyordu. Acaba hakkımda ne düşünmüştür? Neyse, gibimde bile değil. (Kendimi kandırıyorum) Ertesi gün küçük sınıflardan bi çocuğa hafıza kartını verip müdür yardımcısına yerden bulduğunu söylemesini istedim. Kem küm edince eline 5 lira sıkıştırdım kabul etti. Böylece kartın sorumluluğunu üstümden atmıştım. Daha sonra hiç bir şey olmamış gibi sınıfa girdim. Ders sırasında bir şey olmadı, zil çaldığında ise hafıza kartını çaldığım kız yanıma geldi:

O gün kavganın da verdiği rahatsızlıkla okulda durmak istemedim, öğle arası okuldan kaçtım. Sanırım saat 1 gibiydi, ben marketten bir iki abur cubur almış parkın birine oturmuştum. Bir yandan kavga ettiğim çocuklardan nasıl intikam alacağımı düşünüyor, bir yandan da o bakmaya doyamadığım kızı. Ama beyler aşık olmak istemiyordum, gerçekten. Birini sevmek, ona değer vermek, biliyorum bir şekilde sonu pişmanlığa varırdı. Vardı da. Neyse, ben öylece kendi halimde otururken az ileride aynı okulun formalarını giydiğimiz kızlı erkekli bir grup gördüm. 5-6 kişilerdi. işin kötü tarafı, aralarında -sanırım sevdiğim- kızda vardı. Banka oturdular. Ben kapüşonumu çekmiş onları izliyordum. Aradan 5 dakika geçmedi ki aralarından biri beni göstererek bir şeyler dedi. Uzak olduğum için dediğini tam duyamadım ama bir kaç saniye sonra 2 tane erkek üzerime gelmeye başladı. Üstelik bunlar okulda kavga ettiğim çocuklardı. Kalbim hızla atmaya başladı, heyecanlanmıştım. Bu sırada arkalarındaki kızlardan biri de telefonunu çıkarıp bana doğru gelmeye başlamıştı. Anladığım kadarıyla, bu serseriler beni dövecek, kızda videoya çekecekti. Tabi, yeni çocuktan hoşlanmamışlardı. Onları anlıyorum. Çocuklar yaklaşıyordu, bu sırada kız çoktan videoya çekmeye başlamıştı bile.

Kem küm ettikten sonra kendinden emin bir şekilde 'sen bekle nerede kaldığımızı göreceksin yakında' dedi. Anlamıştım, yakın zamanda yine kavga çıkacaktı. Bu arada hoca gecikmişti, çoktan derse girmesi gerekiyordu. Anladık ki ders boş. Kendi halimde otururken görünce kendimi kaybettiğim kız yanıma geldi. Ulan o kadar kavga ettim, yumruk yedim ama şu kızın bana baktığı an kadar dengemi kaybetmedim.

Kız (K) Ben (B)

K: Dünkü olayı gördüm
B: Biliyorum
K: Şahsen başına bir şey gelecek sandım ama, sen üstesinden geldin anlaşılan (gülümseyerek)
B: ... (ben çoktan nakavt olmuştum beyler bir şey diyemedim, gülümsedim sadece)
K: Adın ne?
B: Roxic, ya senin?
K: Yaren
(Öyle bi Yaren deyişi vardı ki, neyse..)
B: Tanıştığıma memnun oldum
K: Bende, neyse ben gideyim.
B: Bir saniye, numaranı alabilir miyim?
K: Belki daha sonra.

Dedi ve gitti. Çok mu aceleci davranmıştım, yoksa naz mı yapıyordu anlamadım. Bu sırada sınıfa üst sınıflardan birisi girdi ve sınıfa beni sordu. Millette dünden hazırmış gibi hepsi birden beni gösterdi aq neyse. Üst sınıftaki çocuk 'gelsene bi 5 dk' dedi ama şüphelendim, gitmek istemedim. 'Gelsene lan şuraya' diye bağırdı, ben yavaştan kavga olacağını sezdim ama bozuntuya vermedim ve kalkıp yanına gittim. Takip et beni dedi, üst kata, temizlik malzemelerinin bulunduğu odaya doğru yola çıktık...

beyler cidden çıkmak zorundayım yarın devam edicem takipte kalın

Tebrikler pırıl pırıl "Ergen" sin

Rez. Ses ver bro

yaşın kaç başın kaç amın oğlu aşk ihanet diyorsun ne gördün hayatta bi "am derdinden" başka. gibtirgit.

Rezervasyon yaz aga dinliyorum

Beyler 3-5 okuyan varsa oda yeter amk neyse pc guncelleme yapiyor gncelleme bitsin okuyan varsa devam ederim

rez babanin dusmanlarini gibeyim rez

rez dıbına koyim

rezzz bro devam

Rez tez devam et

Laaaan yaz işte yaz