aranızda hayatının insanını bulup kaybeden

Panpa onu bulmadan önce yine birisi vardı ve ayrılınca ben nasıl unuturum lan triplerine girmiştim. Sonra o karşıma çıktı.en başta ben eskiyi unutamam, buna da takıp geçerim dedim ama zamanla kendine o kadar bağladı ki beni eskiyi unutmuştum bile. zaman mekan degişti ve onunla da ayrıldık. simdi de onu unutamiyorum ama illaki biri gelecek. olmadi birine baglanacaksin zamanla. cunku yaradilisimizda var bu tek yaşamak bize göre değil

bulmustum. kaybettim.yerinede koyamadım kimseyi

basima iki defa geldi. aslinda iki defa geldigi icin insanin dogasi geregi nankorluk ve ikiyuzlulukle var oldugu gercegini kabul ettim. farkettigim bir baska sey ise ikincisinin ilkine gore daha acili ve dayanmasinin guc olusu. muhmetelen bunun nedeni de yasitlarinin hayatlarini kurup coluk cocuga karistigini gormenin verdigi endise ve telas. zaman malesef her seyi unutturuyor. ufak tefek seyler kaliyor elde. bazen de oyle saplantilar oluyor ki gordugun her seyi onunla iliskilendirmeye basliyorsun. eski bir takvim yapragi gordugunde acaba o tarihte ne yapiyorduk diyorsun. bir süre gözlerinin sızlamasi disinda hic bir seyi hissetmiyorsun. aklinda surekli iki soru oluyor neden ve nasil. hangisini once sorman gerektigini dahi bilemiyorsun.

hayat ister istemez yeni kadinlar ya da erkekler var diyor. bu dusunce ilk baslarda mideni bulandiriyor. beraber kullandiginiz esyalari bir baskasiyla paylasamayan sen bir sure sonra bedenini bir baskasina sunuyorsun. ilk seferi kotu oluyor ama nankör insan ruhu ona da alısıyorü hemen kendini avutuyorsun o da yapıyordur diye. ama icindeki o kucucuk saf cocuk "ya yapmiyor seni bekliyorsa" dedigi anda yine sızlamaya baslıyor gozlerin ve burnun. bunu muhtemelen bir kaç kez yasayacaksin. doya doya ağla. yanındaki beden kimse ona sarıl ve agla, umarim olgun birisidir o da sana sarılır.

bu konuyla ilgili yazacak cok sey var. ama hayat iste yasaniyor, kimseye ayni yerden esmiyor rüzgar. kimimizin kaderi bizim gibi kuzey cepheli iste, yagmur, ruzgar, soguk. basini eğip yuruyeceksin, hayat var yasanacak.

Hayatinin insani olsa hayatindan cikmaz demekki hayatinin degil bir bolumunun insaniymis

hayatın iyiyse unutursun, sıradan bi hayatın varsa, karın sakız çiğneyen, tayt giyen bi karıysa hiç bi zaman unutamazsın.

@11 normaldir panp öyle bi acı oturur insanın içine geçmiyor ama alışıyor insan zamanla

@22 onu unutamayacağımı kabul ettiğimde kısmen de olsam rahatlıyorum.ama sonra berbat bir sabaha uyanıyorum ertesi gün...

unutulmuyo panpa emin olabilirsin . kabuk bağlar sadece . zaman zaman kaşırsın kanatırsın tekrar . ama iyileşmez hiç

böyle güzel başlıklar artık ilgi görmüyo panpa...
maalesef

@61 mutlu ol panpa...

@52 yaz panpa bu konuda cidden gelecek herşeyi okumak istiyorum.

@23 şöyle dıbını tipini gibtimin çocuklarını almayın amk sözlüğe yaş sınırı olsa 5 sene bekler huur çocuğu

aynen beni tarif ettin panpa bravo

ya benide dinleyin :(

yok be oğlum nerede... hala sene de bir kere arar sesini duyarım.

beyler anlatın çok kötü durumdayım...

@58 bilmem sayılır herhalde.

Hayatının insanı falan yok artık panpa sene 2014

ben kendimi kaybettim beyler sayılıyor mu

@55 çok çok zor be panpa...