aranızda hayatının insanını bulup kaybeden

gerçekten o hayatının insanıysa elbet bir gün yine karşına çıkar

Derinde kalıyor, daha doğrusu o sevgiyle biçimlenen sen oldukça, bir parçan haline geliyor ister istemez. Uzun sürede, yaşam değişse de, bu aslında sana kendini hep iyi hissettiren bir şey olarak kalıyor, bu kadar sevmeyi başarabildim, yaşamayı da başarabilirim gibi bir tuhaf güç ve hüznün güzelliği bir yandan.

@20 zütün kalkmış belli ama indirirler ha nasıl indireceklerinide anladın sen agzına verdigim ne büyük zevkle yalarsın lan sen

@19 sağol panpa

@21 işte acı tarafı ne biliyor musun, bu aralar karşıma çıktı.

Hayatinin insani demek icin unutamiyor olman gerekir panpa bu devamli icinde bi yeri satin almistir ne olursa olsun cikaramazsin bu durum seni esinden cocugundan zaman zaman sogutabilir gibintili bir durumdur yani

rezerved simdi yazarim

dertli panpam benim unutursun rahat ol sadece unutmaya çalışma çünkü her kendini kastığında boğazın düğümlenicek onu karşına çıkaran kadere sövüceksin, su akar yolunu bulur sen kurma kendini bak dalgana bi bakmışsın unutmuşsun ara sıra gelir aklına ama önemsemezsin gülüp geçersin, bende yaşadım unutamam dedim ama o acının yayıldığı bölüm, kalbin bi yerlerinden yankılanan o ses b süre sonra çelikten sinir telleriyle kaplanıyor, hissetmiyorsun

@22 onu unutamayacağımı kabul ettiğimde kısmen de olsam rahatlıyorum.ama sonra berbat bir sabaha uyanıyorum ertesi gün...

bazılarınızın entryleri çok umut veriyor insana bazılarınız ise şu an çektiğimin acının tarifini yapmış.

hep bi ukte kalır insanın içinde haberin olsun

pampa vaktim yok ama ben sana kısaca anlatayım ;
2000 yılında askerden gelmiştim, mayıs ayında işe başladım, o da aynı iş yerinde muhasebede çalışıyordu, daha ilk günden çok çok iyi anlaştık bütün gün telefonla konuşuyorduk yetmiyordu sabaha kadar yine teldeydik. eylül ayında çıkmaya başladık yaklaşık 6 sene sürdü. hayatımın en güzel altı yılıydı, onsuz yaşayamam diyordum, hayatımın aşkı diyordum, sonra kıytırık sebeplerden ayrıldık, kendime gelemedim. 1.5 senem sürünmekle geçti sabah akşam sızana kadar içtim, bi kaç kere kovuldum, dünyayı iplememeye başladım. intihar etmeye gücüm yetmedi. sonra evlendim, tanımadığım etmediğim bi insanla. sırf intikam için. evlendikten bi kaç sene sonra tesadüfen biyerde karşılaştık, saatlerce sarılıp ağladık, aylarca kendime gelemedim. oturduğum semti değiştirdim sırf ona daha uzak olayım diye. şimdi 6 yaşında bi oğlum var, hayattaki tek yaşama sebebim ama onu ne zaman düşünsem -ki her gün- kalbim sızlar, içim burkulur, boğazım düğümlenir. unuttum mu hayır. unutabilirmiyim hayır. ama hayat. akıp gidiyor. istesen de istemesen de.

@31 tahmin ettiğim gibi panpa...

vah vah ben nasıl bir lanete mahkum oldum...

lan yarim sayfa entry dosedim amk gri ekrani geldi gitti hepsi. usendim bi daha yazmaya. yazicam bi ara tekrar reserved.

19 yaşımdayken sevdim onu. yaş 27 hala unutamıyorum. o yüzden de kimseyle çıkamıyorum. sağolsun facebookta resimleri arkadaşı olmayanlara da açık da bakıyorum arasıra. o ankarada ben istanbul. ben seni herkesten çok sevdim be güzelim. hayal oldun şimdi benim için. belki de hiç yaşamadın nerden bileyim

@14 başka biri sadece insanın acısını büyütüyor.

şu an beraber olduğum insanı sevmiyor muyum elbette seviyorum ama...

işte o amayı açıklamak çok zor keşke tarif edebilsem.

Panpa unutmak değil de alışırsın zamanla daha az hatırlarsın ama gün gelir yolda yürürken yanından biri geçer onun parfümünün kokusudur bu. burnuna değil yüreğine işler. hayatını giber gözlerin dolar.

11.11.11 tarihinde baslamıstık. unuttugum biri vardı üstüne cok iyi gelmişti onun sevgisi ilgisi.cok iyi anlasıyorduk.
üni biter bitmez bende istanbula gittim orada iş aradı ve buldumda.1.5 sene yasadım istanbulda teyzemlerde kaldım. haftasonu görüsüyorduk. herseyin daha iyi olması için askere gitme kararı aldım ve yaptım geldim. gitmeden benim memleketimde yasarız kira vermeyiz diyorduk. geldim.gelmez olaydım. ertesi gün geldi görmeye. geliş o geliş. yasayamazmıs burda. bitirdik.bi ay oluyo. bilmıyorum cok özlüyorum. sevgisindende eminim.aa askerden gelen iş arayan adama bu yapılmaz. dolmayacak yeri ama bitti... ben hala iyi bi iş için cırpınıyorum kendi memleketimde. gerisi nolur bilmem

@37 haklı olan burada sensin panpa kız ayıp etmiş.

ben mantık insanıyım. burda eviiz var ki bnce türkiyenin en güzel yerlerinden birinde yasıyorum. mugla milas. kira verezdik arabamızı alırdık.bu ay nişan planlaıstık. olmadımı olmuyo napalım

panpa hayatımın askını buldum. delı dolu kafasına göre hareket eden. guldugu zaman senı baska dıyarlara alıp züturen. realıst..guclu bı kısılık. asık oldum asık oldugumu soyledım.ben kaçtı gıttı uzaklastı. bana baska bırıne asık oldugunu soyledı. gorusmesek daha ıyı olur dedı.3 gundur ıcıom 3 gundur saaterce yuruyom.3 gundur resımlerını ezberledım.3 gundur sarkıları ezberledım.3 yıl sonrada muhtemelen basladıgım noktada olucam. cunku cok cok cok zor asık olabılen bı ınsanım.bu dunya harıkası kızın kıymetını bılmeyen huur cocukları kızı hep uzmus hep aglatmıs.ben ıse hep guldurdum hep eglendırdım.ama gıttı yıne kendısını aglatana asık oldu. olsn.umarım mutlu olur.