Derin nefes alıp ver, dedi babam. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Babam banklara yönlendirip oturttu beni. 

iyi değilim baba. Korkuyorum, dememle ağzımdan bir hıçkırığın kaçması eş zamanda oldu. Deli gibi korkuyordum. Derin'siz kalmak ödümü koparıyordu.

Evlat, dinle, dedi babam sakince. Nasıl hissettiğini biliyorum. O korkuyu ben de yaşadım. dedi. Gözyaşlarım arasında kafamı kaldırıp ona baktım. 

Annen, dedi konuya açıklık getirerek. Doğumunda çok zorluk çekmişti. ikinizi de kaybedecektim. Öyle bir korkuydu ki, beni öldürecek sandım. Ama cesaretli olman gerekir Deniz. Sakın bunu unutma.

Korkuyorum, dedim yüzümü ellerimin arasına alırken. 

Cesaret korkundan gelir. Korkuna tutun. Şu anda sana yardım edecek tek şey o.

Korkuma nasıl tutunabilirdim? Beni öldüren şeye nasıl güvenip de tutunabilirdim? Mantıklı mıydı? 

Sonra korkumun kaynağına baktım. inatçı kız çocuğu. Herkesle arkadaş olmaya çalışan kız. Sevgiye aç olan kız. Sevmeyi öğrenen kız. 

Ona tutunabilir miydim? Korkum, cesaretim olabilir miydi? Derin'in ameliyathaneye girmeden önceki hali gözümün önüne geldi. Kocaman gülümsemesi. O, o kadar cesur olabiliyorsa ben de olabilirdim. Yapabilirdim. Neden olmasın ki? Bence yapabilirdim.

 Nefes alıp vermem normale dönünce -en azından normale dönmüş gibi olunca-  babam gülümseyerek sırtımı sıvazladı. 

Yukarı çıkalım, dedikten sonra ayağa kalktım. Bir şey olmayacaktı. Neden olsun ki? Geri dönecekti. 

ALI KINIK - SON BIR DEFA

ACIN DINLEYIN.

Üç saat. Cehennem gibi gelen üç saat boyunca bekledik. Arada hızla ameliyathaneye giren doktor ve hemşireler yüreğimi ağzıma getirmişti. Her seferinde panikle ayağa kalkmistim.

Doktorun biri ameliyattan çıktı ve bize doğru gelmeye başladı. Daha doğrusu negatif ailesinin yanına doğru gitti.

Bakislarimi doktora sabitledim.

Sonrasını duymak istemedim. Babasının yüzü düşmüştü. Annesininde burak ve ailesinin de. O an yok olmak istedim.

Buharlasmak istedim oradan isinlanmak istedim.

Ben ruhumu ve kalbimi o gün o hastane koridorunda bıraktım.

- Son-

Bitmedi lan bitmedi : )

Üç saat. Cehennem gibi gelen üç saat boyunca bekledik. Arada hızla ameliyathaneye giren doktor ve hemşireler yüreğimi ağzıma getirmişti. Her seferinde panikle ayağa kalkmış, iyi olduğu haberini alana kadar da ortalıkta volta atmıştım. Sonunda ameliyatın bittiğini ve Derin'in iyi olduğunu söyleyen doktorun üstüne atlamış ve sarılmıştım. Babam beni adamdan ayırdığında da sırasıyla ona, anneme, Bora'ya, Eda'ya, Burak'a ve ailesine, kısacası herkese sarılmıştım. Yaptığım saçmalığı fark edince utanmamıştım bile. 

Derin'i odaya alırlarken narkozun etkisi altında ne kadar acıktığını, pizza yemek istediğini, Hobbit'i izlemek istediğini ve beni dövmek istediğini söylediğini duymuştum. Attığım kahkaha inanılmazdı. Burak bana öldürücü bakışlar atsa da aldırmamıştım.

Yarın devam uyku vakti geldi... stok yapıp gelicem. Hadi iyi geceler Allaha emanet : )

iki saat boyunca odaya annesi ve babası dışında kimse girmedi. Bir ara aklıma anons yapılan yere gidip ikisine de pgibiyatri servisine gitmelerini söylemek gelmişti. Daha sonra bu çiftin pgiboloğu çıldırtabilme ihtimalini fark edince de vazgeçmiştim.

Sonunda herkes odaya tek tek girmeye başladı. Tek tek olması mükemmeldi çünkü kalabalık bir odada onunla konuşamazdım. Teyzesi, eniştesi ve Burak girdikten sonra sıra bana gelmişti. Heyecanlı adımlarla odaya girip kapıyı arkamdan kapattım. Derin'in başında beyaz bir sargı vardı. Gülümseyerek yanına gidip yatağın ucuna oturdum. Derin gülümsedi. 

Gittim ve döndüm. 

Dediğine karşılık gülerken Derin'in gözleri kocaman açıldı ve Hep bunu söylemek istemişimdir, dedikten sonra gülmeye başladı. Uzanıp elini tuttum. 

Döndün, dedim sırıtarak. Teşekkür ederim. 

Nasıldı duvarla arkadaşlığınız? Ufak bir kahkaha attım. 

Baya sıkı çocukmuş. iyi anlaştık. Derin bir süre yüzüme baktı.

Deniz? 

Efendim? 

Yaklaşsana bir. 

Anlamayan bakışlarla yavaşça Derin'e yaklaştım. 

Kafanı yaklaştır biraz. Kaşlarımı çatıp hafifçe yüzüne doğru eğildim. Derin gülümseyerek baktı, baktı, baktı... Sonra elini kaldırıp kafama bir darbe indirdi. 

Ah! Bu ne içindi? dedim kafamı geriye çekerken.

Kitaplarımı yakacaktın! dedi hafifçe bağırarak. 

Eğer dönmeseydin, evet. Ama döndün, değil mi? 

Hafifçe gülümsedi. Dönmüş gibi hissediyorum. 

Birkaç saniye yüzüne baktıktan sonra eğilip başımı boynuna gömdüm.

Teşekkür ederim, derken iki elim de birer elini tuttu. Beni sensiz bırakmadın. 

Kitaplarımı yakacaktın öküz. diye mırıldandı. Göz kapaklarım kapalıyken bile gözlerimi devirdim. Bana öküz diyene bakar mısınız? 

Ben gideyim o zaman. Kitapların da güvende. Mutlu mesut yaşarsınız. dedikten sonra kafamı boynundan adeta kopardım. Sonsuza dek orada kalabilirdim. 

Şaka? dedi Derin yavru kedi bakışı atıp. Gülerek başımı eğdim ve sargıların üzerinden alnına bir öpücük bıraktım. Derin yine kırmızının tonlarına bürünürken Utanman hoşuma gidiyor. deyip adice güldüm. Anında koluma bir darbe indi. 

Ayı. 

Öküz. 

Pizza. 

Ne? dedim tek kaşımı kaldırırken. 

Acıktım. 

Çok hızlı iyileşiyorsun Derin. Tamamen iyi olduğunda bir şey deneyeceğim. deyip kötü adam gülüşü yaptım. Ya da, yapmaya çalıştım.

Ne? dedi Derin kaşlarını çatarken. 

Söylemem. Derin ofladı. Birkaç dakika bekledikten sonra konuştu. 

Annemle babam çok güzel şeyler söyledi. 

Öyle mi? deyip sırıttım. Derin dik dik yüzüme baktı. 

Bana rol yapmaya çalışma Deniz, dedi kaşlarını kaldırıp. Odaya ceketini almak için gitmediğini biliyorum. Ne söyledin bilmiyorum ama kafalarına balyoz yemiş gibi bir halleri var. Yani aslında... Demek istediğim... Teşekkür ederim. dedi derin bir nefes bırakırken. 

Ben bir şey yapmad- 

Rol yapma demiştim? 

Tamam, dedim kaşlarımı havaya kaldırıp başımı iki yana sallarken.

Derin sırıtırken kapı açıldı ve odaya annemle babam girdi. Derin'e son kez bakıp gülümsedikten sonra odadan çıktım. Annemler yaklaşık on dakika kaldıktan sonra çıktılar. Derin'in anne ve babasına geçmiş olsun dedikten sonra da benimle vedalaşıp eve gittiler. Bora ve Eda hala duruyordu. 

Kardeşim! deyip sarıldı Bora. Ucuz atlattın. 

Kesinlikle, deyip derin bir nefes aldım. inanamıyordum. Döndü! 

Bora canımı yak. Gerçek olduğuna inanmaz lazım. dememle Bora'nın elmacık kemiğime yumruk atması bir oldu. 

Söylememi mi bekliyordun lan? Bu istek ne?! 

Ne? Kendin istedin. deyip sırıttı. 

Seninle sınanıyorum, deyip kendimi sandalyelerden birinin üstüne bıraktım. 

1 Hafta Sonra...

Bu ne zaman düzelecek? diye sızlandı Derin. Ameliyattan çıkalı bir hafta olmuştu ve artık sargıları yoktu. Başının sol kısmında beş santimlik kegib izi duruyordu ve kesiğin olduğu yerdeki saçlar hafifçe dökülmüştü. Bana kalırsa sorun değildi. Derin'in bukleleri vardı. Kapatıyordu. Ama Derin sabahtan beri beynimin içine etmişti. 

Belli olmuyor dedim ya Derin. Anlamıyor musun? 

Ama görebiliyorum? deyip işaret parmağıyla başının solunu gösterdi. Gözlerimi devirip Tardis kitaplığına gittim ve rastgele bir kitap alıp Derin'e verdim.

Çok konuşma hadi. Oku. 

Benden kurtulmaya mı çalışıyorsun? 

Çenenden kurtulmaya çalışıyorum, dedikten sonra kafamı bacaklarının üstüne yerleştirip gözlerimi kapadım.

Deniz uyuyacak mısın? dedi şaşkınlıkla. 

Hı hı. 

Burada uyuyamazsın. Kalk. dedikten sonra başımı itmeye çalıştı. Kıpırdamadım. 

Bacaklarım ağrır bu halde. dedi tekrar. 

Sen de uyu o zaman, diye mırıldandım. Üç gündür erkenden kalkıp Derin'in evine geliyordum. Ailesi bana iyice alışmıştı. Hoşgeldin bile diyorlardı bana. Bunu zaten demeleri gerekiyordu, evet. Bu durumu inanılmaz kılan şey hoşgeldin derken gülümsemeleriydi. Kulağa ve göze şaka gibi geliyordu. 

Annesi soğuk nevale gibi davranmaya devam ediyordu aslında. Bazen gülümsüyordu sadece. Ama Derin bundan memnundu. Onu görmemezlikten gelmesinden iyiydi. Babası da Derin'e daha fazla ilgi göstermeye başlamıştı. Onunla ailesi hakkında konuştuğumuzda babasının onu sadece bir kez öptüğünü söylemişti. Sonrasında Derin'i ilk öptüğüm zaman aklıma gelmişti ve kızgınlığının sebebini anlamıştım. Babasından gelen ilk ve tek öpücük o kadar değerliydi ki. Bunu mahveden ben olmuştum ve kendimi öldüresim falan gelmişti. Ama bu onu tekrar öpmeyeceğim anldıbına gelmiyordu. Herkesin hasta olduğu bu sıfat altında yatan geri zekalı bir Deniz vardı ve yaptığım her türlü ilginç şeyden o sorumluydu.

Burada uyumak istemiyorum, dedi Derin.

Tepeye gitmek ister misin? diye mırıldandım gözlerimi açmadan. 

Olur, deyince gözlerim ışık hızında açıldı. Öylesine söylemiştim ve kabul etmişti! Aman Allah'ım! Ciddi ciddi ilerlemeye kaydetmeye başlamıştık. Sırıttıktan sonra ayağa kalktım. Derin de kalktı ve üzerine krem rengi bir ceket geçirdi. Hava güzel olduğu için ben de ceket almıştım. Merdivenlerden aşağı indikten sonra Derin koltukta oturan annesine bakıp Dışarı çıkabilir miyiz? diye sordu. Annesi birkaç saniye bekledikten sonra başını olumlu anlamda sallayıp elindeki dergiye geri döndü. Gözlerimi devirdim. Rutin sorular sormalıydı. Nereye? ya da Neden? ya da Ne zaman döneceksin? gibi. Hastanede konuşmuştum ama bir konuşma daha yapmak ciddi ciddi saygısızlık ve terbiyesizlik olurdu. 

Derin'le sessizlik içinde tepeye tırmanmaya başladık. Bir konu açmasını bekliyordum ama ısrarla ağzını kapalı tutuyordu.

iyi misin? Yani, iyileştiğini düşünüyor musun? dedim sonunda tepeye vardığımızda. 

Evet. Şu iz de olmasa daha iyi. dedi Derin. Sırıttım. 

iyileşince bir şey deneyeceğimi söylemiştim.

Kafasını kaldırıp yüzüme baktı ve kaşlarını çattı. 

Ne? 

Yüzümde ufak bir gülümsemeyle ona yaklaşırken kalbim delicesine atıyordu. Gürültüyü çok net bir şekilde duyabiliyordum. Derin ona doğru attığım her adımda bir adım geri çekiliyordu. 

Ne yapıyorsun? diye sordu. Öldürecek olamazsın değil mi? dedi gözleri kocaman açılırken. Kahkahamı bastırıp yürümeye devam ettim. Derin'in sırtı sonunda koca ağaca değince yana kaçmaya çalıştı. Nazikçe kollarından tuttum. Gözleri kocaman açılmıştı ve altları pembeleşmişti.

Deniz? dedi korkuyla. Off, salak. Ciddi ciddi öldüreceğimi düşünüyor olamazdı değil mi?

Dirseklerinde duran ellerimi biraz daha yukarı çıkarıp kollarını kavradım. Yapabilirsin Deniz! Yani, herhalde yaparsın. O kadar da zor olamaz değil mi? 

Başımı hafifçe yüzüne doğru eğdim. Kalbim deli gibi, dört nala atıyordu. Derin'in duymasından korkuyordum. Heyecandan patlayabilirdim, organlarım tepeden aşağı yuvarlanabilirdi. Derin'se hala korkuyla bana bakıyordu. Sonunda ne yapacağımı idrak edebilince zaten kocaman olmuş gözleri daha da irileşti ve suratı kıpkırmızı kaldı. Yaklaştım, yaklaştım... Üç santim, iki santim, bir santim...

ikimiz de nefesimizi tutmuştuk. Bir santim kaldığında yüzüne baktım. Masumdu. Kesinlikle fazla masumdu. insanı delirtebilecek türden bir güzelliği vardı. Nefesimi gürültüyle geri verirken başımı Derin'in saçları arasına gömdüm. 

Kıyamadım.

Derin de tuttuğu nefesini geri vermişti. ikimiz de hızlı hızlı nefes alıp veriyorduk. 

Yapma öyle bir şey, dedi sonunda. Küçüğüm ben daha. Ufak bir kahkaha atıp sıkıca sarıldım. 

Küçüğüz. 

Sen uyumayacak mıydın? diye sordu. Doğru. deyip geri çekildim. Pancar gibi kalmış bir suratı görmemle koca bir kahkaha patlattım. Allah aşkına! O nasıl bir kızarmaktır?

Gülme! dedi sertçe. Dudaklarımı birbirine bastırdım ama olmuyordu. Kahkaha atmaya devam ettim. 

Gidiyorum ben ya. Ne yaparsan yap, deyip yürümeye başladı. Bileğinden tuttuğum gibi yere çekip uzandım. Derin de yanıma uzanıp kalmıştı. 

Uyuyacağım, dedim hala gülerken. Derin kaşlarını çatıp omzuma vurdu. Hala gülmeye devam ediyordum. Derin'in hala kızarık olan suratı bir kat daha kızardı. Bu seferkinin öfkeden olduğunu anlamak için dahi olmaya gerek yoktu çünkü omzuma üst üste darbeler almaya başlamıştım.

Tamam, dedim sonunda gülmeye kesebildiğimde. Hala bana vurmakta olan kollarını tutup aşağı indirdim ve sıkıca sarıldım. 

Ayı, diye mırıldandı. 

Şşt. Uyuyorum. 

Mutluluk her seferinde artabilirdi. işte bu nirvanası. dediğinizde yeni bir şey olabilirdi. Sınırı olmayan şeylerden biriydi mutluluk. Bir kelimeye bürümem gerekseydi eğer, sanırım uzay derdim. Tamamiyle keşfedilmemişti. 

Sonsuzdu. 

Bu hikayenin sonuna geldik arkadaşlar.
Hepinize çok çok teşekkür ederim verdiğiniz destekten ötürü.

Yazdığım karakterleri bende çok sevdim. Evet kurguydu. Hayal dunyamin bir eseriydi.

Suku atan elleriniz dert görmesin. Bu saate kadar yazdim.. Yarin sabah bu entry i görürsünüz zaten.

Bir başka hikayede görüşmek üzere.

Dinleyen destek olan merak eden sabırsızlıkla bekleyen kardeşlerim hakkınızı helal edin. Haydi selametle

Deniz Atay -

1-2 güne yeni bir hikayeyle karsinizdayim dostlar. Pc serviste gelince yardiriyoruzzzzz