Anne! Ölüyorum! Bu yükle yaşayamam! diye ortalıkta volta atarken annem yanıma gelip Ne olmuş benim yeşilişime?dedi. O durumdayken bile gözlerimi devirdim. Gözlerimi babamdan almıştım ve yeşilin çok tuhaf bir tonunu taşıyordum. Annem babama da bana da 'yeşiliş' demekten bir türlü bıkmıyordu. Daha büyük bir sorunum olduğu için 'yeşiliş' kelimesini bu kez bir tartışmaya dönüştürmedim.

Anne sivilce çıkmış! Okulun ilk gününde! Kabus olmalı değil mi?dedim. Kabus olmalıydı. Okulun ilk gününde sivilce çıkamazdı. Fotoğraf gününde dişinde maydonoz kalması ve bu aynı şeydi işte. Dişimde maydonoz kaldığından değil, ama arkadaşıma olmuştu. Lütfen.

Ay, Deniz! Ciddi misin oğlum? Belli bile olmuyor bu. Bir şey olmaz bundan. Saçmalamayı bırak da kahvaltıya gel.

Ama anne...diyordum ki annem adeta gözlerinden şimşekler çıkararak bana baktı.

Kız gibi süsüne düşkün olma Deniz. Sus!

Dediği cümleye karşı gözlerimi devirip masaya oturdum. Bu yüze kaç kişi hasta biliyor musun Zehra Sultan?

Sessizlik içinde kahvaltımı ettikten sonra Ben çıkıyorum.deyip masadan kalktım.

Beyler hikayeyi yarım bırakmayacağım. Dahaa çok zaten : ) burda misiniz ahali ?

edit: kaç kişi okuyor sukulayin panpalar bu entry i rica ederim.

giberim hikayesini 3 posta atıp çıkıyorum bbb

Bu hikayenin sonuna geldik arkadaşlar.
Hepinize çok çok teşekkür ederim verdiğiniz destekten ötürü.

Yazdığım karakterleri bende çok sevdim. Evet kurguydu. Hayal dunyamin bir eseriydi.

Suku atan elleriniz dert görmesin. Bu saate kadar yazdim.. Yarin sabah bu entry i görürsünüz zaten.

Bir başka hikayede görüşmek üzere.

Dinleyen destek olan merak eden sabırsızlıkla bekleyen kardeşlerim hakkınızı helal edin. Haydi selametle

Deniz Atay -

Yada derin i öldürüp hikayeyi mi bitirsek. gibıldınız mı ?

Saat 00:00 itibariyle sabaha kadar tatil ilan ediyorum. Kimse uykusuz kalmasın panpalar. Haydi Allaha emanet... Yarin sağlam bir part stoğu yapıp geliyorum. Bu entry i sukulayin da kaç kişi olduğumuzu bilelim.

Takip edenler yoruma upupup

Beyler hikaye sıkıcı mi olmaya başladı ? Isterseniz erken final yapalım..

Anında suku atan panpalarim teşekkür ediyorum. Yalnız olmadığını bilmek çok güzel.. neeyse hızlı hızlı devam o zaman !!

17 saniye içinde suku atan hanginiz lan merak ettim : )

Sanki burada yığınla arkadaşım var gibi bir de soruyordu. Kapıdan çıkmadan önce ona döndüm.

''Mert'le anne. Kiminle olacak?

Allah zihin açıklığı versin yeşilişim!diye şakıdı.

Sebep?''dememle birlikte kafamın yanından bir terliğin geçmesi aynı zamanda oldu. Gülerek yukarı depar attım. Sadece telefonu ve cüzdanı aldım yanıma. ilk günden bir şey yapmayacaklarını bildiğimden serbest gidiyordum.

Dışarı çıktığımda Mert'e bir çağrı bıraktım. Bekletmeden dışarıya çıktı.

Günaydın, dedi. Hazır mısın lisenin ilk gününe?

Şimdi şöyle... Nasıl söylesem? Derin insanların birbirini sevemeyeceğini düşünüyor. Aşk gibi yani. Annesiyle babasında bile görmemiş. Gerçek değil diye tutturmuştu. Hala öyle diyor gerçi ama, ona gerçek olduğunu göstermeme izin verdi. Bir tür anlaşma yaptık. Beni sevebilirse eğer saçma inadından vazgeçecek.

Sonuna kadar. 

Garip bir kız, Omuz silkti. Ama sohbetini sevdim. Bir an için ikisini gözümde en iyi dost olarak canlandırdım. Deniz'e şiddet uygulayanlar kulübü! Muhtemelen isimleri böyle olurdu.

Sonunda eve geldik. Eylül bir hafta kalacaktı. Bu demek oluyordu ki siyah kuşağın acısını bir hafta boyunca çekecektim, ama Eylül her şeyimdi. Bundan kötüsü Tartarus'da Kronos diyerek geçiştirdim.

Okul nasıl gidiyor Eylül? diye tam bir akraba sorusu sordu babam. 

Eylül hanım hanımcık gülümsedi. iyi amca. Bir bana kaplan kesiliyordu zaten. Anne ve babamın yanında öyle hanım hanımcık oluyordu ki saçlarımı çekerek ağlamak istiyordum. 

Babamın komik olmayan esprileriyle geçen akşam yemeğinden sonra odama çıktık. Eylül yatağıma yayıldı hemen. Kuzen ben burada uyusam olur mu?dedi. Hayır. Koca bir hayır! 

Olmaz Eylül. Orası benim. 

Üç saat. Cehennem gibi gelen üç saat boyunca bekledik. Arada hızla ameliyathaneye giren doktor ve hemşireler yüreğimi ağzıma getirmişti. Her seferinde panikle ayağa kalkmistim.

Doktorun biri ameliyattan çıktı ve bize doğru gelmeye başladı. Daha doğrusu negatif ailesinin yanına doğru gitti.

Bakislarimi doktora sabitledim.

Sonrasını duymak istemedim. Babasının yüzü düşmüştü. Annesininde burak ve ailesinin de. O an yok olmak istedim.

Buharlasmak istedim oradan isinlanmak istedim.

Ben ruhumu ve kalbimi o gün o hastane koridorunda bıraktım.

- Son-

Geçmiş olsun!diye şakıdı serviste yanıma oturan kız. Tanımıyorum ben bunu?

Teşekkürler?dedim. 

''Gizem ben. Dün de mesaj atmıştım sana. Bora'dan öğrendim hasta olduğunu.''dedi. Ha şu mesaj atan Gizem. Oldu o zaman.

Kafamı sallayıp önüme döndüm. Derin hala binmemişti servise. Birkaç kişiyi daha aldıktan sonra Derin'in servise bindiği yerde durduk. içeriye Burak'la birlikte girdi. Burak bu serviste değil ki? 

En öne geçip oturdular. Derin beni görmemişti. Aynı sınıfta olduğun kişiyi merak edip sorarsın hastalanınca. Ne gezer?! Bakmıyor bile! 

Moral bozukluğuyla sınıfa girip oturdum. Derin'e sonrasında hiç bakmamıştım. Bora gelip yanıma oturdu. 

Olm o değil de trend ne hallere gelmiş amk BOR lu bir hikaye mi yazsam lan. BOR yazan trend oluyo vay sözlüğün haline bak be yazık amk yazık ergen modlar iş başında..

Bu entry uykusuzlugun meyvesidir. Biraz uzun ama kör olabilirsiniz..

Derin yine benim dediklerimi dalgaya vurup, manyakça bir hareket yaptı. Bana iyice yaklaşıp kafasını kaldırdı ve dilini çıkardı. Kendime engel olamayıp gülümsedim. Bu çocukça hareketi karşısında bile çok şirin gözüküyordu. 

Sonrasında öyle bir şeyi nasıl yaptım bilmiyorum. Ama eğilip omuzlarından tutarak burnuna ufak bir öpücük bırakmıştım. Normal hissettiğimi söylemeyi çok isterdim. Gerçekten. Ama zavallı organlarım -en çok da kalbim- içeride görünmez bir el tarafından sıkılıyor gibiydi. Kalbimi üzerine kusmamaya çalışırken Derin donakalmış bir halde bana bakıyordu.  Gözleri kocaman açıldı. Emin olduğum bir şey varsa o da az sonra iyi hissetmeyeceğimdi. 

Ne yaptın sen?dedi adeta fısıldayarak. 

Im... Hiç? 

Deniz ben ciddiyim! 

Bir şey yapmadım. 

Koluma bütün gücüyle geçirdi. Ah! deyip kolumu tuttum. Bir tane de diğer koluma geçirdi. Derin yavaş! Elleri incecikti ve tenimde bıçak etkisi yapıyordu. 

Geri zekalı böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Ne cüretle! Koluma sağlam bir yumruk atınca daha önce az yumruk atmadığından emin oldum çünkü böyle bir yumruk, antrenman isterdi.

Sanki daha önce hiç seni öpen olmadı, dedim kollarını tutmaya çalışarak. Öpen olmadığını adım gibi biliyordum. Ama bu itirafı ondan duymak beni mutluluğun zirvelerine roketle fırlatacaktı. 

Yoo oldu,dedi. Tabir yerindeyse apışıp kaldım. Ne? Cidden olmuş muydu? içimde hissettiğim o derin mutluluğa hüzün büyük bir savaş açtı. Mutluluk ağır yaralarla mağlup edildi. 

Kim?dedim hayret dolu bir sesle. 

Babam!deyip koluma bir tane daha geçirdi. Hah! Babası! 

Başka biri olmadı mı yani? Sevinçten neredeyse ağlayacaktım! Duygularımı saniyeler içinde fırtına misali oradan oraya sürüklüyordu. Üzüntüden öldürürken aniden dünya üzerindeki en mutlu insan yapabiliyordu. Bir insan böyle bir güce sahip olmamalıydı.

Okula yaklaşmamızla birlikte görünürde olan kızların kaçamak bakışları başladı. Çarpık bir gülümsemeyle yanlarından geçtim. Okulun bahçe kapısında durup binayı incelemeye başladım. Dört sene. Lise, hayatın en güzel dönemidir diyorlar. Şu çömezlik zamanını bitirdiğimde güzel olacağından emindim ama bu ancak aylar sonra olacaktı. Ve ben sabırsız bir insandım.

Böyle düşünürken yanıma boyu benimle aynı olan bir kız geldi. Uzun boylu kızlardan pek hoşlanmazdım açıkçası. Kısa boylu, şirin bir şey olacaktı benim sevgilim. Eski sevgilim öyleydi mesela. Gerçi üç gün sonra ayrılmıştım ama, bu kısmı geçelim mi? Zaman kaybından başka bir şey değil.

Merhaba!dedi benimle boyut olan kız. Kaçıncı sınıfsın?

Dokuz,deyip bahçedeki kişilere bakmaya başladım.

Beyler hazırda 3 part var. Hemen atıp biraz dinleneyim 12 -30 gibi buralarda olurum. Bekleyen panpalarim bu entry e suku atarsa ona göre hazirligimi yapicamm

Evet, dokuzum. Diğer dört çocuk da kendini tanıştırdı. Berk, Emir, Samet ve Çağatay. Neyse ki erkekler kızlar kadar mırın kırın edip zorla dostluk kurmuyordu. iki dakika içerisinde samimi bir sohbet başladı. Hem kızların kaçamak bakışlarına karşılık veriyor, hem de onlarla konuşuyordum. Başka şehirden geldiğimizi, burada hiçbir yer bilmediğimi söyledim. Telefon numaralarımızı alıp okul çıkışı buluşmak için karar aldık. Bana şehri gezdireceklerdi.

Saatlerce bahçede dikilip, birkaç kişiyle daha tanıştıktan sonra sınıflara yerleştirilme işi son bulabildi. 9/C sınıfındaydım. Bora, Emir ve Berk de benimle aynı sınıftaydı. Samet A'ya, Çağatay D'ye düştü. Sınıfa girip üzerimdeki bakışlara aldırmadan orta en arka sıraya geçip oturdum. Arka sıra olmazsa olmaz gibi bir şeydi. Bora gelip yanıma oturdu. Emir ve Berk farklı iki köşeye dağıldılar.

Eylül gözlerinden ateş fışkırtarak kafasını doğrulttu. Sinirli olmadığı zaman Eylül'ü kolaylıkla sevebilirdiniz. Uzun boyluydu. Siyah saçları omuzlarına kadardı ve ona şirin bir hava katıyordu. Gözleri benimkiler gibi yeşildi ve düzgün bir buruna sahipti. Benden sadece bir yaş büyüktü.

Sarhoştum, hatırlamıyorum,diye mırıldandım. Bu onu daha da kızdırmaktan başka bir işe yaramadı. Ben güler falan sanmıştım oysa ki. Vahşi bir aslan gibi üstüme atılırken yapabildiğim tek şey gözlerimi kapatıp ölümü beklemek oldu.

Sonrasında Eylül bana kafa attı. Güzel kızdı, iyi kuzendi falan ama siyah kuşağı vardı. Beraber kavgalara karıştığımız çok olmuştu. iyi bir müttefik oluyordu ama kesinlikle düşman edinmek isteyeceğiniz biri değildi.

Kafamı ovuşturup gözlerimi araladım. Eylül hayvan mısın ya. 

Eylül bütün dişlerini göstererek sırıttı. intikamımı aldım sadece. Bu kısmı da atlattığımıza göre,deyip kollarını iki yana açtı. Öne atılıp sıkıca sarıldım. Seni özledim kuzen. Kusura bakma. Arayamadım.deyip kendimi affettirme çabaları içine girdim.

Sorun değil bıcırık,deyip geri çekilerek saçlarımı karıştırdı. Bir de bana bıcırık demese daha iyi olacaktı ama bunu söyleyip tekrar Eylül'ün sert kafasını kafamın içinde hissetmek istemiyordum.

Ee?dedi kendini armut koltuğumun üzerine fırlatırken. Ne var ne yok? Sevdin mi burayı? Okul nasıl? Fazla yüklendiler mi? Sevgilin var mı?diye soru bombardımanına başladı.