Önüne baksana!dedi konuşabildiğinde. Sen niye yolun ortasında dikiliyordun? dedim atara atar gidere gider  yaparak. 

Amacım seni yakalamaktı!

Yakaladın işte,deyip sırıttım. Derin kıpkırmızı kesildi. Bir süre ne yapacağını bilemez gibi yere bakındı. Sonunda ceketini alıp kafama fırlattı. 

Ağzını topla! Ellerimi havaya kaldırdım. 

Özür dilerim. 

Birkaç adım geriye yürüyüp yere oturdu Derin. Birkaç saniye ona baktıktan sonra gidip yanına oturdum. Karşımızdaki manzara inanılmazdı. Şehir tüm güzellikleriyle gözlerimizin önündeydi. Konuşan, yanındakiyle gülüşen, hızlı hızlı bir yere giden insanlar. Hepsinin şu anda bir amacı vardı. Benim buraya gelmekteki amacım aklıma gelince gözlerimi manzaradan çekip Derin'e yönlendirdim.

Evet dinlemeye hazirim

Rez kesin birini sevmiş oda derine yüz vermemiş amk

Nereden başlayabilirim, bilmiyorum.

Uzun zamandır merak ettiğim soruyu sordum ona. Neden herkesle arkadaş olmak istiyorsun?

Manzaradan gözlerini ayırmadan acı acı gülümsedi. Kendini yalnız hissettiğin oldu mu hiç Deniz? Koca bir yalnızlık? içinde büyüyüp giden bir boşluk hissettin mi?

Ben hissettim,diye devam etti Derin. Hala şehri izliyordu. Benim tek gecelik bir hatadan ibaret olduğumu biliyor muydun Deniz? Söylediği cümle kalbime ucu zehirli bir ok gibi saplanıp kaldı. Derin'in gözleri dolmuştu. Beni aldırmaya çalıştıklarını, ama dedemin müsaade etmediğini, annemle babamın zorla evlendiğini biliyor muydun? istenmeyen çocuk olduğumu o kadar çok hissettirdiler ki bana. Dedem biraz olsun rahatlatıyordu ama ilkokula başladığımda öldü. Kalan her şey, koca bir yalnızlık... insanlar birbirini sevemez. Annem ve babamda görmedim demiştim. Görmedim. Onlar bir zorlama yüzünden birlikteler. Benim yüzümden. Annem tüm acımasızlığıyla anlattı bana bunları. inanabiliyor musun? Annem. Nasıl bir anne çocuğunu istemez? Nasıl bir kez olsun sarılıp sevgi göstermez? Yıllarca koca bir evde tek başıma yaşadım, inanabiliyor musun? 

Hasgibtir bu sefer 9. snde ben şukuladım panpa hızlı yaz sen

Koca bir yalniik rezzz

Vay amk rezz

Derin sol gözünden yavaşça yaş akarken devam etti. Ortaokulda, ailem yoktu. Onlar aynı evde yaşayan iki yabancıdan ibaretti sadece. Bir aileye ihtiyacım vardı. Deli gibi ihtiyacım vardı hem de. Herkesle arkadaş olmaya başladım. Birileri beni severse, bir hatadan ibaretmişim gibi gelmeyecekti sanki bana. Dünya daha yaşanılır bir yer olacaktı. Biri beni birazcık sevse, her türlü sorunun üstesinden gelebilirmişim gibi hissediyordum. inadına gülmeye başladım. insanlar mutlu biriyle arkadaş olmayı tercih ediyor çünkü. Bir hatayla arkadaş olmayı kimse tercih etmez. Biri sana gülümserse eğer, cana yakın deyip arkadaş olursun. Önüme gelen her şeye gülmeye başladım Deniz, inanabiliyor musun? Kimseye anlatmadım bunları. insanlar üzgün birini görünce onunla arkadaş olmaz, ona acırlar! insanların acıması, bana karşı olan merhameti deli ediyor beni. Çıldırtıyor. Bekleyip elinin tersiyle gözlerini sildi ama pek bir işe yaramadı.  Bu yüzden işte. Herkesle bu yüzden arkadaş oluyorum. Lafını bitirdiğinde boğazından kopup gelen bir hıçkırık dünyamı yerle bir etti. Bir hatadan ibaretim,dedi hıçkırıklarının arasından.

Herkes arka sıraya oturunca elbet birisi öne düşmezmi aq kime sorsan arka sırada oturur

Olm ya amk kötü oldum şimdi

Bütün hücrelerim inkar ediyordu bunu. Derin bir hata değildi. ilk gün kantin sırasından gelip bana çarpan, sonrasında hayatımın önemli bir parçası haline gelmiş olan kız bir hata değildi. Ona sevgi göstermediler diye tehlikeli olup olmadığına bakmadan herkesle arkadaş olan, annesi ve babasıyla paylaşamadığı tüm sevgiyi arkadaşlarına veren kız bir hata değildi. Annesiyle babasının gram beyni yoktu. insan bile olamazdı onlar. Böyle bir mükemmeliyeti sevmemek koca bir günahtı! Onun yüzüne  bir hatadan ibaret olduğunu söylemek yeryüzündeki en büyük suçtu. 

Bütün bunları söylemek istiyordum ona. Ama ağzımı açıp da tek kelime edemiyordum. Yapabileceğim en iyi şeyi yaptım. Yanına yaklaşıp sıkıca sarıldım. Kollarını boynuma dolayıp sarılışıma karşılık verdi. Sakın bana acıma,dedi hıçkırıklarına son vermeye çalışırken. Eğer bana acırsan seni öldürürüm. 

Sana acımıyorum. Sesimin çıkmasına o kadar çok şaşırmıştım ki konuşan ben miyim diye birkaç saniye düşündüm. Üzülüyorum. Annen ve baban için. Sen bir hata değilsin. Seni sevmemek büyük bir aptallık Derin. Ben anne ve babana acıyorum. Seni sevmekten kendilerini mahrum bırakmışlar. Aklı başında olan her insan seni sever. 

Derin geri çekilip gözlerime baktı. Kahverengi gözleri yaşlar yüzünden cam gibi parlıyordu. Burnu kızarmıştı. Böyle mi düşünüyorsun? insanlar beni sevebilir mi? 

Ben seviyorum. Kalbim deli gibi atmaya başlamıştı. Derin'e bunu ilk defa söylüyordum. Birine ilk kez seni seviyorum demiştim. Onlarca kızın hiçbiri bana bunu söyletememişti. Ama bu huysuz, yaramaz, sevgiye aç olan çocuğa söylüyordum. 

Derin kızarıp bakışlarını kaçırdı. Gözleri tekrar şehrin manzarasını bulurken benden uzaklaşıp gözlerini sildi. Teşekkür ederim,dedi gülümseyerek. Konuşmak iyi geldi ve... söylediklerin için. 

Hızlı panpa

Okuyorum

Hikaye iyi sariyor bide hızlı yazsan ön numara beş yıldız

Panpa seni bekliyemiyom artik hikayeyi 2 kez tekrar okudum sadece 3 entri girmişsin jsjsjsbsbs

huur derin soylenir mi bu ya

Hadi hızlı ol

Her zaman söyleyebilirim.dedim sırıtarak. Bu onun daha fazla kızarmasına sebep olurken ben keyifle gülüyordum. 

Anlaşmanda hala kararlısın yani?dedi başka yere bakmaya devam ederek. 

Sonuna kadar. 

Ama zor olacak. Farkındasın, değil mi? Hayatım boyunca görmediğim bir şeyi göstermek istiyorsun.

Göstereceğim,deyip sırıttım. Hatta bence... Çok çok küçük başladı bile. 

Derin sanki mümkünmüş gibi daha da kızarırken Gidelim mi? Hava kararıyor,dedi. 

Tamam,deyip ayaklandım. Ama bu sefer evine bırakacağım. itiraz istemiyorum. 

Fazla otoriter konuşmuş olmalıyım ki Derin kabul etti. içimden kötü film karakterleri gibi kahkaha atmak gelmedi değil. Derin'in koşarak çıktığı yolu, yürüyerek geri iniyorduk. Sessizlik içinde yürümeye devam ettiğimizde Derin yürümeyi kesti. Kafamı kaldırıp geldiğimiz yere baktım. Kocaman bir evin önünde duruyorduk. Bizim evimiz de büyüktü ama bu evin büyüklüğü bizimkinin iki katıydı. Burası,dedi Derin rahatsız bir ifadeyle. Bu evde olsam ben de yalnızlık çekerdim diye düşündüm. 

Şey... içeriye geç o zaman. Edebiyat sınavına çalışmayı unutma. Akşam mesaj atacağım bak?dedim sırıtarak. Gülümsedi. Her zamanki göze el sokma hareketini de yaptıktan sonra koca bahçe kapısını açıp içeriye girdi. 

Derin? Dönüp baktı. 

Bugün söylediğim hiçbir şeyi unutma, tamam mı? Tek bir kelimesini bile. Yoksa seni öldürürüm.

Derin içten bir gülümseme sundu bana. istesem de unutamam zaten. 

Dönüp yürümeye devam etti. Söylemiş olduğu cümlenin verdiği coşkuyla arkasından bakakaldım. Eve girdiğinde geldiğim yoldan geri dönüp kendi evime yürümeye başladım. Ama sanki, daha çok uçuyor gibiydim. Beynimde tek bir şey yankılanıp duruyordu. 'istesem de unutamam zaten.''

Sınav haftasından sonra herkesin içinden bir öküz kalkar değil mi? Çok ilginç stres atma yöntemlerine başvururuz. Arsızca uyuma, Call Of Duty'e saldırma, arkadaşlarla giren sınavlara sövme, kızlar için alışveriş?

Ben uyuyanlar arasındaydım. Ama Derin bütün hafta sonunu tek başına gezerek harcıyormuş. Neden böyle yaptığını sorduğumda ille stres atacaksan yalnız olmalısın, cevabını almıştım. Mega ultra süper güçlü zekam 'Yalnız olma' kısmını es geçmişti ve Derin'e hafta sonunu onunla geçireceğimi söylemiştim. Bana ısrarla Sıkılırsın, dese de keçi inadım tutmuştu. Sonuç olarak ertesi sabah erkenden dışarıya çıkacaktık. 

Derin bütün hafta boyunca sadece sınav saatlerinde okula uğramıştı. Nerede olduğuna dair sorularımı ona yönelttiğimde Sınavlara çalışıyorum,demişti. Yorgunluğu gözlerinden okunuyordu. Derin'in iyi olan tek dersi ingilizce'ydi ve diğer derslerden iyi puan alabilmek için resmen yırtınıyordu.

Sabah telefonumun çalmasıyla gözlerimi açtım. Eylül önceki gün gitmişti ve ben hemen gidip yatağım ölmüş mü diye kontrol etmiştim. Odam çok olmasa da karanlıktı. Güneş yeni doğuyor olmalıydı herhalde. Telefonu komodinin üzerinden alıp kimin aradığına bakmadan uykulu bir şekilde cevapladım.