Tepki vermek için fazla uykum gelmişti. Gözlerimi açamıyordum bile. 

Off!dedi müzik gibi bir ses. Bir daha da kıpırdamadı. 

Ne kadar süre geçti bilmiyorum. Ama birinin beni dürtmesiyle gözlerimi açtım. Tikim var. Dokunmayın! 

Başım bir omuzda duruyordu. Yukarı çevirip kim olduğuna baktım. Keşke uyanmasaydım, dedim içimden. Uyanmasaydım ya da uyuma taklidi yapsaydım anın tadını biraz daha çıkarabilirdim. Yine sırıtmak istedim ama çok sinirli bakıyordu Derin. Hemen doğruldum. 

Niye evde uyumayı denemiyorsun?!dedi. Bakışları tenimi bıçak gibi kesiyordu ve canım yanıyordu. 

Kusura bakma. 

Baktım bile.diye cevap verdi. Uyuz! inatçı keçi! 

Bilerek olmadı. Olmazdı zaten! Böyle dedikten sonra bakışları değişti. Sinirli değildi. Daha çok... Nasıl desem? Üzüntü? 

Benden hoşlanmıyorsan uzak dur.dedi. Ah! Onu sevmediğimi düşünmüştü. Ve söz konusu herkes tarafından sevilen Derin ise bu çok büyük bir sorundu. Ama altta kalamazdım herhalde. Karşımdaki her ne kadar Derin olursa olsun. 

Hoşlanmamak mı? Aslına bakarsan nefret ediyorum senden.dedim. 

Gözleri kocaman açıldı. Cevap vermek için ağzını açtı, sonra hemen vazgeçti. Kafasını hızla çevirip dışarıyı izlemeye başladı. 

Beynimi, mantığımı, kendinden taviz vermeyen huyumu gibeyim. Derin'in canını sıktığım için o kadar kötü hissediyordum ki! Ben?! Bir kızı üzdüm diye kötü hissediyorum. Ben! Derlerdi de inanmazdım. Hatta demezlerdi bile. Eski arkadaşlarıma göre Kalpsiz. Bu kalpsizin çok fazla sevgilisi olmuştu ama birini üzdüğü için hiç üzülmemişti. Bu şehre geldiğimden beri çok fazla ilk yaşıyordum ve bu canımı sıkmaya başlamıştı. Hızla servisten çıkıp eve girdim. 

Beynimi, mantığımı, kendinden taviz vermeyen huyumu gibeyim. Derin'in canını sıktığım için o kadar kötü hissediyordum ki! Ben?! Bir kızı üzdüm diye kötü hissediyorum. Ben! Derlerdi de inanmazdım. Hatta demezlerdi bile. Eski arkadaşlarıma göre Kalpsiz. Bu kalpsizin çok fazla sevgilisi olmuştu ama birini üzdüğü için hiç üzülmemişti. Bu şehre geldiğimden beri çok fazla ilk yaşıyordum ve bu canımı sıkmaya başlamıştı. Hızla servisten çıkıp eve girdim. 

Sözde eve gelir gelmez yatacaktım ama geldiğimden beri içimden özür diliyordum. Pazartesi gönlünü almak en iyisiydi. Bizim sınıfta olacaktı zaten. Ama pazartesiye kadar ne yapacaktım?

Anne, bir kızdan nasıl özür dilersin? Babam arkadan konuşmaya atladı. 

Ne yaptın lan yine hergele! Gözlerimi devirdim. 

Bir dur Devrim reyiz ya. Annem önce anlatsın. Sonra ben de anlatacağım. Söz.  Babam sesimin ne kadar çaresiz çıktığını fark etmiş olacak ki elindeki gazeteyi sehpaya bırakıp tekli koltuğunda doğruldu. Hepimiz salonda oturmuş kahve içiyorduk. Tabii ben başımı elime yaslamış, düşünmekten içememiştim.

Anne? 

Annem büyük bir dikkatle elindeki kahveyi sehpaya bıraktı. Ne yaptığına bağlı.dedi. 

Iım... Ondan nefret ettiğimi söyledim?dedim dudağımı ısırarak. Annemin kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı. 

Neden öyle söyledin?

Ya aslında öyle söylemek istemedim. Yani... Anne bir inatçı var ya! Sana taş çıkartır. Laftan anlamıyor. Uyuzun teki. Sinirlenince cevap da vermiyor karşısındakine. Susup kafasını çeviriyor. Bağırıp çağırsa yine iyi ama yok! Sıkı bir dayak atmak istiyorum bazen. 

Babam derin bir iç çekti. Bilmez miyim oğlum?dedi. Bir tane de bende var ondan. 

Annemin bakışlarına maruz kaldıktan sonra Ban hakimim masum bey bakışını yapıp gülümsedi. Sülalem anormal. 

Annem bana döndü. Geçen gün resmini gördüğüm kız mı? 

Ne resmi?diye atladı babam. Off. 

Anne cidden kötüyüm. Duvarlar üstüme üstüme geliyor. Sadece söyle olur mu? 

Utanmasam ağlayacaktım. Ne ara bu hale geldim ki?! Saçmalıktan başka bir şey değildi. ilk günden beri ona olan takıntım saçmalıktan başka bir şey değildi. En ufak şeylere bu kadar kızması saçmalıktan başka bir şey değildi. Herkesle arkadaş olmak istemesi de saçmalıktan başka bir şey değildi!

Bunun zor bir yanı yok,dedi annem. Sadece özür dile. Pişman olduğunu anlarsa seni affedecektir. Umarım öyle olur diye geçirdim içimden.  Hiç dokunmadığım kahvemi sehpanın üzerinde bırakıp odama çıktım. Hastalıklı bir şeydi bu. Böyle olması normal değildi. Böyle hissettirmesi de normal değildi. 

Saatlerce düşündükten sonra kararımı verdim. Çalıkuşu'ndan uzak kalacaktım. Bana yaptığı bu şey... Fazla acıtıyordu ve ben acı çekmek istemiyordum. Özür dilemek isterken nasıl bu sonuca geldim ben de bilmiyorum. Ama artık ona karşı kaba olmam benim yararıma olacaktı sanırım. 

Anne bir kere de babamı getir alışverişe!

Annem yine haftalık mutfak alışverişini yapıyordu. Ben de muhteşem evlat olduğum için torbaları taşımasında yardımcı oluyordum ama canım çok sıkkındı. Cuma gününden beri yani. Gelmemek için ne kadar ödevim var deyip kapının koluna koala gibi yapışsam da sonuç olarak buradaydım. 

Oğlum baban işte. Yardım ediver anneciğine. Kafan dağılır hem. Kadın unutmamış abi. Kadınlar unutmuyor işte. 

Saatler süren alışverişten sonra eve döndük. Bu işlem her hafta gerçekleşiyordu. Bir haftada nasıl bu kadar çok yiyecek yiyebiliyoruz, ben de bilmiyordum. Evde godzilla falan da yaşamıyor. Sorun nerede o zaman? 

Ben odamdayım.deyip yukarı çıktım. Ödevim falan yoktu aslında. ilk haftadan ne ödevi? Aynanın karşısına geçip içimden tekrar etmeye başladım. 

''Derin'den uzak kalacağım.'' 

Sonunda kendimi ikna edebildiğimde -en azından öyle sanıyordum- akşam yemeği için aşağıya indim. 

Evde godzilla falan yok demiştim değil mi? Farkında değilmişim. Babam öyle bir yiyordu ki! 

Ne kadardır ıssız adadasın delikanlı?dedim babama. Tatlı kaşığını kafama atıp yemeye devam etti. En azından tepki verdi. Ben onu da beklemiyordum. Yemeği bitirince odaya çıkıp direk yattım. Ertesi gün okul vardı ve zorlu bir gün olacaktı.

''Hayırdır? Bugün Derin'le hiç konuşmadın?'' 

Bora, Samet ve Çağatay'la kantinde oturmuş çay içiyorduk. Sabah serviste Derin'e bakmadan en arkaya geçip oturmuştum. O da bakmamıştı gerçi. Şimdi bakmadıysan nasıl görüyorsun diyeceksiniz. Yalan söyledim. Derin de bizim sınıfa geçmişti ve Burak'la birlikte sağ tarafımda oturuyordu. Bora'yla gülerek sohbet etmesi ve bir kez bile bana bakmaması canımı oldukça sıkmıştı ve hala kötü hissediyordum.

ilgilendirmiyor.dedim parmaklarımı plastik bardağın etrafında çevirirken. Bora'nın şaşkınlıktan nefesi kesildi.

Kendinden çok emindin ilk gün?dedi. Aşık edeceğim falan derken? Omuz silkip çayımı bitirdim ve ayağa kalkıp kapıya yürümeye başladım. Boralar arkamdan geliyordu. Tam kapıdan çıkacaktım ki Derin belirdi kapıda. Aynı anda ben sağa o da sola hareket ettik. Sonra ben solu o sağı denedi. 

Çekil de geçeyim.dedi buz gibi sesiyle. Müzik gibi sesi dururken bu sesin hedefinde olmam canımı acıtıyordu. 

Sen çekil. Önce ben geldim.dedim inat ederek. 

Evet, tabi. Çekilir misin? 

Senden cidden nefret ediyorum.deyip kenara çekildim. Böyle söylemeyi zerre istemiyordum ama bir karar almıştım. Ondan uzak duracaktım. Olmuyorsa zorlamanın bir anlamı yoktu, değil mi?

Kollarını önünde bağlayıp bana iyice yaklaştı. Fazla yakında duruyordu. Neredeyse değiyordu kolları bana. Gözlerime bakabilmek için kafasını kaldırdı. Aramızdaki boy farkına sinir olduğunu görebiliyordum.

Bunu sürekli dile getirirsen sadece hoşlanmamış olursun. Ama biliyor musun Deniz? Nefret sessizce edilir.

Bana lafı koymasına mı yansam, haklı olduğuna mı yansam bilemiyordum. Omzuma çarpıp geçti yanımdan. Kalabalık masalardan birine gidip oturdu. 

Bora'nın şaşkın bakışlarına aldırmadan bahçeye inip arka tarafa geçtim. Neyse ki bu sefer peşimden gelmediler. Sırtımı duvara yasladıktan sonra kafamı geriye atıp gözlerimi kapadım. Ondan uzak kalmak, kaba davranmak işimi kolaylaştırmak zorundaydı. Neden öyle olmuyordu?

''Deniz'di değil mi? 

Gözlerimi yavaşça açıp bana seslenen kıza baktım. Tanıdığımı sanmıyordum. Gözlerimi tekrar kapattım. 

Miray ben.dedi ısrarla. Gözlerimi açmadanAdımı biliyormuşsun zaten.dedim.

Evet. Ama sen benimkini bilmiyordun.dedi. 

Artık biliyorum. 

Gözlerini açamaz mısın?dedi yumuşak bir sesle. Gözlerimi aralayıp ona baktım. 

Gözlerin çok güzel.''dedi. Cevap vermedim. Sınıfa gitmek için yürümeye başladım. Arkamdan hızlı adımlarla gelip bana yetişti. 

Beyler hazırda 3 part var. Hemen atıp biraz dinleneyim 12 -30 gibi buralarda olurum. Bekleyen panpalarim bu entry e suku atarsa ona göre hazirligimi yapicamm

Konuşmayı sevmez misin? 

Severim.dedim kısaca.

Ama hiç konuşmuyorsun? 

Canım istemiyor. 

Anladım. Bu arada ben de dokuzuncu sınıfım.dedi. Bu aydınlatıcı bilgi için adını unuttuğum kıza içimden teşekkür ettim.

Beraber konuşa konuşa -sadece yanımdaki kız konuşuyordu- sınıfımın önüne  geldik. 

Zil daha çalmadı. Sınıfınıza gelebilir miyim?dedi kız. Omuz silkip sınıfa girdim. Burak ve Derin oturmuş gülüşüyorlardı. Sırama geçince adını unuttuğum kız da gelip sıramın üstüne oturdu. Karşılık almadan nasıl bu kadar çok konuşuyordu?

Bu sınıfa geçsem nasıl olur acaba?dedi. 

Sebep?dedim. Sonunda beni konuşturduğu için yüzünde zafer kazanmışçasına bir gülümseme belirdi. 

Bilmem. Renkleri hoş.diyerek tam gözlerimin içine baktı. Oturduğum yerde ellerimi cebime sokup camdan dışarıyı izlemeye başladım. Hava çok güzeldi. Çıkışta yürümek iyi bir fikirdi sanırım. 

Teneffüsün bittiğini bildiren zil çaldı ve kız bana hoşça kal dedikten sonra kendi sınıfına gitti. Okulun bitmesine son iki ders saati kalmıştı ve ikisi de biyolojiydi. Biyolojiden nefret ederdim. Başımı sıraya koydum.

Bora yanıma gelip oturdu. Uyuyacak mısın?dedi. 

Kafamı sıradan kaldırmadan Sanırım.dedim. 

Uyu. Hocaya hasta olduğunu söylerim. 

Bora iyi bir arkadaştı. Bazen sinir ediyordu ama yine de samimiydi. iki saat biyoloji dersinde uyuduktan sonra Bora'nın beni dürtmesiyle uyandım. 

Deniz uyan. Zil çaldı. Saçlarımı çekip kendime gelmeye çalıştım. Sonra yana atıp çantamı elime aldım. 

Geçmiş olsun.dedi Işıl. Hastaymışsın. 

Sağ ol.dedikten sonra okuldan çıktım. Ben Işıl'la konuşurken Derin çoktan çıkmıştı sınıftan. Dönüp baksa ölürdü sanki. inatçı keçi. Bacaksız velet. Yerden bitme. 

Hava çok güzeldi. Eve uzun yoldan gitmeye karar verip yan sokaklardan birine daldım. Bir elimde telefon, diğer elimde çantayla giderken bir ses duydum. 

Bir dinle! 

Kimin sesine benziyor lan bu?! 

Telefonu cebime atıp sesleri dinlemeye başladım. Sokakta benden başka kimse yoktu. Ses nereden geliyordu peki? 

Derin Allah aşkına bir dur! 

Mert! Derin! gibtir! 

Sesin geldiği yöne koşmaya başladım. Birkaç ev ve inşaat dışında bir şey yoktu sokakta. Metrelerce  koştuktan sonra bir çığlık duydum.

Bırak!

iki ev ötemdeki inşaata doğru koşmaya başladım. inşaatın girişinde Mert Derin'i kollarından tutmuştu. Derin de Mert'e tekme atmaya çalışıyordu.

Mert! Bırak lan!deyip Mert'in üzerine atıldım. Zaten morarmış olan yüzüne yeni darbeler alınca daha da berbat görünmeye başlamıştı. Kendimden geçerek vurmaya devam ederken bir el omzumu tutup Yeter.dedi. 

Mert'i yerde bırakıp ayağa kalktım. Birkaç derin nefes aldım ve arkamı döndüm. Derin kollarıyla kendini sarmış yerde yatan Mert'e bakıyordu. Öne atılıp Derin'e sıkıca sarıldım. Kendime verdiğim sözler umurumda değildi. Ondan uzak kalmak bir taka yaramıyordu. Aksine canım daha çok acıyordu. 

Derin kollarını kendine dolamış olduğundan beni itmeye çalıştıysa da başarılı olamadı. 

Deniz bırak.dedi ince, müzik gibi sesiyle. 

Daha sıkı sarılarak Özür dilerim.dedim. Senden nefret ettiğimi söylemek istememiştim. Bazen aptalca şeyler yapıyorum. 

Aptalsın zaten.dedi. inatçı. 

Öyleyim Çalıkuşu.dedim. 

Çok sinir bozucusun. Bırak. 

Kollarımı çözmeden Kurtardığım için teşekkür etmeyecek misin?dedim. Sarılırken eğilmek zorunda kalmıştım. Bu sayede başı omzumun üzerinde duruyordu.

Hah! Ne münasebet! Ben hallediyordum zaten!diye bağırdı. Geri çekilip ona da bir kafa atmak istedim ama sarılma isteğim daha ağır basıyordu. Birkaç saniye daha o şekilde kaldım. 

Peki, öyle olsun.deyip istemeye istemeye kollarımı çözdüm sonra. Hemen kendini çekip başka tarafa bakmaya başladı. Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

Neden buradasın?diye sordu. 

Hava çok güzeldi. Eve yürüyerek gitmek istedim. Sen niye buradasın? 

Alışveriş merkezine gidecektim. Arkamdan Mert seslendi. Dinlemeyince de çekiştirmeye başladı. Pislik.

Gel hadi. Gidelim buradan. Seni alışveriş merkezine bırakayım. 

Daha sonrasında kendimi Derin'le alışveriş yaparken buldum. 

Özrümü kabul ettin mi?dedim torbalarını taşımasına yardımcı olurken. 

Hiçte bile.dedi. Kaşlarımı çatıp yüzüne baktım. 

Dudaklarını birbirine bastırıp kaşlarını kaldırdı. Yapma öyle! Sevesim geliyor. 

Şaka yaptım.dedi. Gülümsedim. Başka bir şey alacak mısın?

Birkaç defter daha almak istiyorum.dedikten sonra yığınla defter aldı. Taksiyle gideceğim. Torbaları bana verebilirsin.dedi.

 Taksiye kadar taşıyayım.deyip elindeki torbaları da aldım. Gözlerini kocaman açtı. Adeta bir Herkül!dedi. 

Sırıttım. Zeus oğlu, değil mi?  Derin seviyor diye çıkan Percy Jackson filmlerini izlemiştim. Oradan da Yunan mitolojisini araştırmıştım. Bu tür konularda konuşuruz belki diye. iyi ki araştırmışım.

Yüzündeki sırıtmaya bakılırsa aranız düzelmiş. 

Babam hunharca yediği yemeği bırakıp da benimle konuşunca kısa bir şok yaşadım. 

Imm... Belki?dedim sırıtarak. 

Sırtıma bir tane geçirdi gülerek. Öksürmeye başladım. 

Yavaş be reyiz. Babam gülüp yemeğini dünyadan silmeye devam etti. 

Sıra anneme geçmişti. Nasıl düzeldi bakayım aranız? 

Omuzlarımı dikleştirip konuştum. Adeta bir Herkül gibi davrandım. Annem tek kaşını kaldırıp yüzüme baktı. Ney gibi? 

Boş ver. Bilmek için fazla yaşlısın.deyip omuz silktim. Annem masanın altından tekme attı. 

Ah! Anne! Şaka yaptım! Ah! Tamam! Doydum ben! Ellerine sağlık Zehra Sultan!deyip odama koşturdum. Ölümcül darbelerden kurtulduğuma emin olunca kendimi sırt üstü yatağa atıp tek kolumu başımın altına yerleştirdim.

Uyudunuz mu lan ?