arabistan da saklı kalan sır anlatıyorum

akşam hepimiz yorgun ve bitkindik...

türkiye'den getirdiğimiz son çayları içiyorduk...

bugüne kadar hiç sigara içmemiştim içtim.

kafam o kadar kendini dağıtmaya müsaitmiş ki hemen allak bullak oldu.

bizim kuzey iyi rakı içicidir. rakı diyip duruyor.

ulan ne rakısı giberler belamızı.

neyse güvenliğin gelmesine 3-4 saate yakın bir şey var.

ulan dedi buna bi rakı içirsek adam zum olur amk dedi ömer...

hepimiz gülüştük. giblemedik. şaka yapıyor sandık.

nerden bulduysa bulmuş ömer çıkardı 2 büyük rakıyı.

ulan bu ne oğlum dedik. kaldır şunu giberler.

hem adam bunu görünce bizi bayıltana kadar gibtirir haberin olsun dedik.

ulan dedi adamın alkol görmüşlüğümü var.

bu yaşına kadar azar azar türk çayının içine katın verin dedi.

çay diye yedirirsiniz cahil bine dedi.

biz yine güldük. çünkü komik geliyordu.

ama aga rakı bu borumu adamın dıbına koyar bülbül gibi öttürür şerefsizim...

biz bu delinin aklına uyup... bu işe tamam dedik.

kapı çaldı. gelen güvenlikti.

selamın aleyküm, aleyküm selam aldık içeri...

ilk önce bir sofra koydu. sonra çayla karıştırdığımzı rakıyı verdik önüne.

bu "maşallah maşallah" diye diye içiyor amk.

türkler bile rakıyı içerken destur çeker ancak adam tık demiyor.

zaman ilerliyordu...

adam iyice kıvama geliyordu.

bu zamana kadar sanırım kimse bu adama insan gibi davranmamıştı...

belliydi, çünkü yavaş yavaş kendinden bahsediyordu.

ulan rakı sen nelere kadirsin...

bu adamı çok iyi kullanabilirdik.

bizimkiler adamla ilgilenirken,

benim aklımda deri parçası vardı

beni aklımda kazı alanı,

benim aklımda duvardaki yazılar,

benim aklımda şifreler

her gece kafamı giben gürültü vardı.

sigaramı içip dışarı çıktım...

bir gölge vardı gözümün önünde.

devam ettim. öyle avanak avanak yürüyordum.

ayaklarım beni istemediğim yere zütürüyordu.

nereye gittiğimi bilmiyordum...

siyah gölgeyi takip ediyordum.

sanki kendi gölgemi takip ediyordum.

telefonum çalıyordu duymuyordum.

toplanın beyler devam ediyorum.

köşeyi döndüm...

gölge zütürüyordu beni.

telefonu gibleyen yoktu ama elim telefona gitti.

gece duyduğum o sesler telefondaydı.

88 99 10 11

bu sefer seçebiliyordum.

durdum, anlam vermeye çalışıyordum.

köşeyi döndüm...

hava çok sıcak. dayanmıyordum.

üstümdekileri birer birer çıkardım.

çevremde kimse yoktu.

kusura bakmayın beyler. devamı ve sonu hiçbir zaman gelmeyecek. ama beni takip edin sadece bu kadar diyim.

neden olduğunu anlamışsınızdır umarım.

tamam lan devam edecek

sanki bir güç bana istemsiz talimatlar veriyordu.

biliyordum bu benim aklımın oyunuydu.

birden durdum. ne olduğuna anlam veremiyordum...

telefonumu açtım. arkadaşlarım nerdesin olum diyordu.

nerdeydim ben bilmiyordum.

hemen çıkartığım şeyleri tekrar giydin.

çevremde kimse olmaması tesadüftü.

elim ayağım titriyordu.

depo gibi bir yer gözüme çarptı.

girsem mi girmesem mi diye düşünüyordum?

depodan bi kaç kişiyi çıkarken gördüm.

siyah gölgede ordaydı.

arkama bakmadan uzaklaştım...

daha sonra hayatımın dönüm noktası olacak bu yeri hiç unutmadım.

eve geldiğimde güvenlik sızmıştı.

herkes bana nerde olduğumu soruyordu.

sonra anlatırım dedim.

eee ağzından bir şeyler alabildiniz mi diye sordum

onlarda aldık tabi amk bizden kaçarmı olum dediler.

yüzümde garip bir gülümseme ile...

nedir o? diye sordum...

beyler bazı malca yazılarınızı okuyorum... mal mısınız amk? anlatıyoruz işte. daha neyin derdindesiniz?

bir anahtar çıkardılar...

bu bir deponun anahtarı dediler... kafam allak bullak olmuştu. şaşırmıştım. çıkardıkları belgeleri bu depo da saklıyorlarmış. ancak diğer anahtarlarla beraber açılabiliyormuş. biri de bu güvenlikteymiş.

olum o zaman bu adam sürekli takip altındadır. biz ne yaptık diye sordum...

yok oğlum bu anahtar sadace deponun güvenlik odasının kapısı, belki burdan girebiliriz dediler...

aklıma yatmıştı. yorucu bir gündü. herkes sızmış kalmıştı.

sabah kalktığımızda güvenlik görevlisi yoktu.

sabah kalktığımda vaz geçmeyi düşünmüştüm. yaptığımız resmen arap devletine karşı soygundu.

resmen gizli belgelerini bu halimizle çalmaya kalkıyorduk. belki de idam edilecektik.

korkmaya başlamıştım.

aynı gürültüyü tekrar duydum.

gözümde siyah gölgeler uçuyordu. bir an düşüncemin çok saçma olduğunu hissettim.

sonuçta daha belki bilmediğimiz kaç belge müslüman aleminden saklanıyordu.

bunlara göz yumamazdım. başarırsak her şey çok farklı olacaktı.

içimde garip bir duygu vardı.

dışarı çıktım... biraz yürüdüm. dilekçemize cevap geldi.

bu gece final var beyler...

burdaysanız finali yazıyorum amk tepki verin biraz gibecem...

dilekçemizde başka yere geçişe izin verilmediği yazıyordu.

biz de istifa ettiğimizi belirttik.

artık daha da rahat hareket edebilirdik.

benim kızı kaç gündür görmüyordum.

anahtarın bi kopyası elimizdeydi...

orjinalini görevliye zütürüp anahtarı unutmuşsun diyerek verdik.

gece operasyon başlayacaktı.

https://www.youtube.com/watch?v=hO2wA0Te0wM şunu dinleyin etkisi artsın.

gece kurudğumuz plan için geceyi beklememiz gerekiyordu.

bizim binler işin daşşağındaydı ancak iş ciddiydi.

yaptığımız büyük bir suçtu.

ancak bir terslik vardı o gün...

kazı yerinden geçerken polislerin arttığını eskisinden daha da çok olduğunu, neredeyse iki katı, olduğunu gördük.

yürümeye devam ediyorduk. şimdi de depo bölgesine gittik.

bir hareketlilik vardı. o gün.

anlam veremiyorduk.

ancak hazır ailem türkiye de iken biran önce halletmemiz gerekiyordu.

eve doğru planı gözden geçirmek için yürüdük.

benim kızı gördüm. bana el işareti yaptı.

etraf kalabalıktı. korktum bi an ama önemli bir şey olmasa gerçekten bu kadar tehlikeyi göze alacak biri değildi.

iyi ki kimse görmemişti.

bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

TAKiP ETTiM SESSiZ BiR YERE GEÇiNCE YANINA GiTTiM...

NE OLDU DiYE SORDUĞUMDA AĞLIYORDU.

YAPMAYIN DEDi. NEYi DEDiM.

AKLIMDA BiN BiR TÜRLÜ SORU GEÇiYORDU...

HER ŞEYi BiLiYORUM YAPMAYIN DEDi.

NEDEN DEDiM... BEN ONLARDANIM DEDi.

ŞAŞIRDIM... DiLiM TUTULDU. AJAN OLDUĞUNU iTiRAF ETMESiNiN NE GiBi BiR ANLAMI OLABiLiRDi.

HER ŞEYi BiLiYORUM VE ONLARA DAHA ANLATMADIM. SiZi TAKiP iÇiN BENi GÖREVLENDiRDiLER DEDi.

BENi ÇOK ÖNCEDEN TANIYORDUN DEDiM. EVET, BURADA YABANCILAR GELDiĞi ZAMAN EĞER KALICIYSA TAKiP ETTiKLERiNDEN BAHSETTi.

AMA BEN GERÇEKTEN SANA AŞIK OLMUŞTUM DEDiM...

ODA BENDE iLK DEFA BU MEMLEKETTE DE GÜZEL ŞEYLERiN OLABiLECEĞiNi DÜŞÜNMÜŞTÜM DEDi...

NE GiBi DEDiM... AŞK EVET BENDE SANA AŞIK OLDUM, O YÜZDEN SiZi ANLATAMADIM ONLARA DEDi.

PEKi YA ŞiMDi... ŞiMDi NOLCAK?

HAREKETE GEÇTiĞiNiZ AN iHBAR EDECEĞiNDEN BAHSETTi...

GÖZLERiNE BAKTIM... PEÇESiNi KALDIRDIM. BU AY PARÇASINI 2 DK BOYUNCA ARALIKSIZ ÖPTÜM VE

PEKi SEN BiLiRSiN DEDiM. SEN BiLiRSiN ÇÜNKÜ SAKLI KALAN NE VARSA ORTAYA ÇIKMALI... BEN SENi KAYBETMEYi GÖZE ALAMAM AMA SEN ALDIYSAN ZATEN BEN BiTMiŞiM DEDiM...

SUSTU... DÜŞÜNDÜ...

VE DÖKÜLMEYE BAŞLADI.

ağlamaya devam ediyordu...

ilk defa bir kız benim için ağlıyordu. etkilenmemek elde değildi.

ancak bir ajan'a karşı her zaman tedbirli olmak gerekirdi...

ama belli ki bu kadar baskı içinde yaşamaktan bıkmıştı.

türkiye'yi cennet olmalı diye anlatıyordu.

anlat dedim madem ölmemi istemiyorsan anlat orda ne var?

bende bilmiyorum dedi...

gece evime gel dedi...

çok şaşırdım...

ailen yok mu dedim... duyulursa sıkıntıya gireriz dedim...

onların uykusunun çok derin olduğundan bahsetti...

ben tedirgin bir şekilde hayır sen gel dedim...

peki dedi.