Daha önce de bahsetmiştim bilen bilir.
(bkz: http://www.incisozluk.com.tr/e/161144279/)

Sırf babamın hdp tutkusu yüzünden kavga etmesi sonucu apartman yöneticimiz emekli binbaşı Osman amca hakkımızda 20 güvenoyu imzayı toplamış yarım saat önce kapıya dayanmıştı. Komşumuz ayfer ablalar, Metin beyler, hacdan gelen ekrem dedeler falan hepsi imzalamış ırzını şerefini gibtiklerim. Geçen hafta daha dolma yolladı annem ayfer ablalara, onlar da 2 hafta önce aşure yollamışlardı. Ekrem dedeler 5 ay önce hacdan geldiğinde bana, sallayınca kar yağan kabe kutusu getirmişti... özetle komşuluk ilişkilerimiz fevkalade idi.

Ne olduğunu anlayamadık dumur olmuştuk ailecek. Osman paşa alışık ya yıllarca sünepe erlere bağır çağır bize de söktürüyordu az önce. Babam bu sefer öyle alevlenip yükselemedi tabii zütü yemedi.
"Ne yapın ne edin seçimlere kadar boşaltın bu evi" deyip çekti kapıyı çarptı gitti. Annem ağlamaya başladı "bey nolursun konuş özür dile" falan saydırıyordu. Babam olacak it de gururlu ya "o gelsin özür dilesin, halkın iradesiyim ben" diyor hala amk.

Aldım anamın başını omzuma: "Ben gider gönlünü alırım onun anacım sen ağlama" dedim. Merdivenleri üçer beşer çıktım bastım zile. Hemen kapatmaya çalıştı fakat ayağımı kapının arasına sokunca kapatamadı. Yenilgisini kabul etmişti. "osman amca allah aşkına bir dakika konuşalım." diye zorlamaya başlayınca açtı kapıyı. "Geç içeri babasının dölü geç" diye bir azar da bana yapıştırdı.

"Anlat bakalım" dedi. Anlatmaya başladım. Çok zor şartlar altında yaşadığımızı, 90lardaki tüp yağ kuyruklarında çektiğim sancılı sıkıntıları, 80 darbesinde dedemin idam edildiğini anlattım. Onu tam gediğinden vurmuştum, duygusallaşmıştı. Babamın aslında ne kadar koyu bir ülkücü olduğunu, sarkık bıyıkla komünist mahallelerinde dolaştığını falan hepsini anlattım.

Askılı gözlüklerini kaldırdı, gözlük beziyle gözünden inen yaş damlalarını sildi. Yanıma oturdu, sağ elini sol bacağıma attı. Kalbim pır pır etti bir an. Kulağıma eğildi, ağlamaklı bir sesle: "Her şey bitebilir, her şey. Sizi affettim ben." Salya sümük oldu kulağımın dibinde sessiz sessiz ağlamaya başladı. içim ürperiyordu adeta. Meme uçlarım sertleşmişti. Nefesini ensemde hissediyordum.

Burnunu çektikten sonra devam etti: "Söz veriyorum, ben ölene kadar siz bu apartmanın daimi konuklarısınız. Sizi kovacak adam önce beni çiğnemeli. Fakat sen... Sen baban gibi değilsin. Sende çok koyu, çok şehvani özellikler seziyorum" dedi. Hiç bozmadım istifimi. Gözlerim karşı duvardaki g3 ile çekilmiş askerlik pozundaydı. "yaniii... " dedim. Bekledik. Elini bacaklarımın arasında gezdirdi, kulak mememe ufak dil Darbeleri kondurdu, üfledi. Tüm tüylerim diken diken olmuştu. Ağlamaktan salya sümük olan suratını yanağımda gezdirmeye başladı. Osman amca niyeti bozmuştu. Hemen kendimi geri çektim.

"giberim senin vereceğin sözü, apartmanını gibeyim şerefsiz herif... Neyin peşindesin sen ? Bu mu komutan şerefi ? Paşa dedik ulan sana o kadar. Güvendik. yeri geldi evimizi emanet ettik. itoğlu it." deyip postamı koydum ve kapıyı çarpıp çıktım.

Eve yeni geldim yüzümü yıkadım, yıkadım... Yüz kere yıkadım. O şerefsiz dinsiz kemalist mendeburun dilini suratını, yüzümde hissetmek bana koyuyordu adeta. Ağlamaktan göz pınarlarım kurudu. Banyoda ne kadar ayna varsa, ne kadar lif sabun şampuan traş takımı varsa dağıttım sinirden. Annem ne oldu oğul ? diye sorduğunda utancımdan başımı kaldıramadım. "Anne" dedim, "Taşınalım, gerçekten taşınalım"...