Sanırım 6 ay kadar oldu yalnızlık krizlerim başlayalı ilk etapta saçmalama oğlum diyordum sonraları bu birdaha kimse beni sevmeyecek yeni bir şey olmayacak hayatımda yaşamanın anlamı yok seviyesine geldi ben de önce buraya yazdım kimse giblemedi tabiki sonra arkadaşlarıma açtım mevzuyu anlamadılar herkesin derdi başka tabi son olarak intihar etmemek için doktoru da deneyim dedim devlet hastanesinden randevu aldım tabiki terapi vermiyorlar

Burda bir çok kişinin bu tarz sorunlar yaşadığını biliyorum ben sorunu bir şekilde kendi içimde çözdüm faydanın nerden geleceği bilinmiyor isteyen olursa benimle konuşabilir öğrendiklerimi paylaşabilirim

Doktor hanım beni uzunca dinledi ona arkadaş edinemediğini insanlarla konuşma konusunda problem yaşamadığını ancak kimse benimle samimi olmuyor sanki ilk konuşmamızda beni tanıyorlar ve nefret ediyorlar kendi arkadaşlarımı da kaybediyorum dedim her akşam eve gittiğim de uzun uzun ben vebali miyim diye düşünüyordum

Ah be kardeşim bi bilsen derdinin bir çaresi olmadığını en azından sistematik ve herkeste aynı faydayı sağlayan bir çaresi olmadığını. Bu yollardan çok yakın zamanda ben de geçtim. Benim sorunumun içinde biraz da varoluşsal krizler de vardı fakat bir şekilde çözümünü buldum kendi adıma. Depresyona girmiş diğer arkadaşlara genel olarak bir kaç tavsiye vereyim öncelikle kimseden medey ummayın. Hiç kimse size yardım edemez. Öte yandan kimse sizi sizin kadar yıkamaz. Demem o ki insanlardan bir gibim fayda görmezsiniz ama aynı zamanda da siz yıkılmadıkça kimse sizi yıkmamalı. Ama allah yardımcınız olsun gerçekten de tek başınasınız. Tek teselliniz insanların gerçek yüzünü öğrenmiş olmanız. Hayvandan ötesi değiliz.

Fakat hala dışardan yeni birine kendimi sevdiremedim beni seven kişiler 1.5 yıl önce geçirdiğim ayrılıktan önce kendimi sevdirdigim kişiler eskisi kadar kafama takmıyorum ama yine de kendime kanıtlamak için kendime yeni insanlar arıyorum aynada kendime bakıyorum saçlarıma şekil veriyorum giyinisime dikkat ediyorum hala insanlarla nasıl samimi olunur bilmiyorum ama olamamaktan korkmuyorum en baştan öğrenicem çünkü pes etmek fazla kolay

Boylece ilk olarak benim kendimi sevmem gerektiğine karar verdim beni seven insanlarla birlikte olmaya çalıştım boylece kendime ispat ettim sevilebilecegimi ben de normal bir insanım vebali değilim

Devam et bakalim

Antidepresanin olayini o an kesfettim siz disarisi ile sorun yasarken kendinize odaklanamiyorsunuz ben kendime disaridan bakma sansi buldum neden bir insan benim gibi biri ile takilsin ki ezilmis dislanmis mutsuz bir hayat artigi

1 hafta sonrasında ilaçlarımı almama rağmen son krizimde buldum kendimi otobüste kendi yansimama bakıyordum kendimden igreniyordum herkes benden nefret eder gibiydi bende kendimi küfürler ettim içimden ağlamak istedim bu daha da ezik hissettirdi neden yaşıyorum dedim yine nedenler arıyıp durdum

Kendisi arkadaş edinememe konusunda bir terapiste gitmem gerektiğini akşamları geçirdiğim kriz için antidepresan kullanmamı ve düşünmek yerine de uyku ilacı almamı söyledi böylece ilaç kullanmaya başladım ilk başlarda istediğim sonucun tam tersi ile karşılaştım artık sadece insanlara karşı değil kendime karşı da yabancilasmistim

Yaz bakalım.

Devamı istenirse yazacağım

Bende kullanıyodum bağımlılık tedavisi gördüm

Bir depresyon gider bir yenisi gelir. intihar et kurtul. Ölüm nihai çözüm

seni seviyorum.

Acilen gibilmen gerek