Sen kime annesiz diyon lan bin

Ağlattın pampa

reserved

Yaz kardeşim

Fotodaki anan mı

ilkokula gittiğim senelerdi. Anne varlığının ne demek olduğunu bilmiyordum ama yokluğu kendini çok belli ederdi.

Sınıf arkadaşlarımın annesi okula geldiği zaman içim burkulurdu. Utanır mıydım yoksa üzülür müydüm hala bilmiyorum. 8-10 yaşındaki duygularımı 22 yaşına gelmeme rağmen tarif edemiyorum.

Her sınıfta olduğu gibi her sınıfın bir annesi olurdu. SINIF ANNESi. Benim kendi annem bile yoktu. Ne biliyim garipti.

Okuldan sonra yakın arkadaşlarımızın evine giderdik. Onun annesi pastalar, börekler yapardı. Meyve suyu ikram ederdi. Güzel şeylerdi. Bunlara çok imrenirdim. Saat biraz geçtikten sonra babası gelirdi eve. Annesi ve babası yanımıza gelirdi. Karşımda mutlu aile tablosu görürdüm. Ve ben maalesef mutlu aile tablosunu o yaşlarımda sadece arkadaşlarımın ailelerinde görüyordum.

Okul çıkışlarında hiç bizim eve gitmezdik. Davet etmezdim. Arkadaşlık ilişkilerim iyiydi. Ama evde bizi karşılayacak bir anne yoktu. Ahmet'in annesi gibi bize meyve suyu verecek veya Barış'ın annesi gibi bize kek yapacak bir anne yoktu bizim evimizde.

Her gün okula sınıftan birinin annesi gelirdi. Sanki bana inat geliyorlardı. Hayatım boyunca kimsenin mutluluğunda gözüm olmadı. Ben mutsuzsam onlar da mutsuz olsun diye düşünmedim. Ama annelerinin gelmesi beni huzursuz ediyordu. Çünkü benim okula gelecek bir annem yoktu.

Bir okul gezisi düzenlenirdi. Herkes annelerine bir şeyler yaptırırdı. Benim gezi için yanımda zütürebileceğim herhangi bir yiyecek içecek olmazdı.

Okulda kermes düzenlenirdi. Çocukluk işte. Erkek/kız demeden herkes heveslenirdi.
Ben anneme pilav yaptıracağım, ben anneme tatlı yaptıracağım, ben anneme çorba yaptıracağım... Ben anneme bir şey yaptıramazdım.

Seneler böyle geçti. Utana sıkıla belki de üzüle üzüle annemin en gerekli olduğu zamanlardan yorgun yaralı çıktım.

Babam ile birlikte bir gün pazara gitmiştik. Ellerimizde poşetler eve doğru giderken hayatım boyunca hiç görmediğim bir kadın ile karşılaştık. Babam ile biraz konuştular ama ne konuştuklarını bilmiyorum. Meğer o kadın annemmiş.

Dizilerde, filmlerde, kitaplarda görürüz hep. Annesinden ayrı kalan veya annesini tanımayan biri o kadının annesi olduğundan habersiz ona karşı sıcaklık hisseder. Ona karşı istemsiz bir şekilde bağ kurar.

Bende bunların hiçbiri olmadı. Filmlerde oluyormuş demek ki böyle şeyler.

Akşam babam bana benim de bir annem olduğunu söyledi. Çok normal karşıladım. Hiç heyecanlanmadım. Neden bilmiyorum. Babama neden şimdiye kadar bunu bana söylemedin de diyebilirdim ama sadece dinledim olanı biteni dinledim. Meğer annem benimle tanışmak istiyormuş.

Olaya bak ya. 2 yaşında bıraktığın bebek 13 yaşında değerlendi.. Sırf merakımdan kabul ettim. Tanışalım dedim.

Mk primcisi ama sukunu verdim

O yaşa kadar annesizliğin zorluğunu atlatmıştım. Belki de atlatamadım ve alıştım. Bilemem. Ne desem boş.

Annem ile buluşacağımız yere bigibletimle gittim. içeride bir kadın vardı. Acaba bu mu dedim kendi kendime.

Annem sağ olsun beni tanıdı. Oğlunu nerede görse tanır.. Sarıldı, ağladı. Ben de sarıldım. Refleks olarak sarıldım belki. Ama yemin ederim ne üzüldüm ne sevindim. içimde en ufak bir his yoktu. Taş kalpli değilim lan ben. Yanlış anlamayın beni. Hissizleştim o an. Hayatımda annem için 1 kez ağlamadım ben. Hayatınızda 1 kez olmayan biri için nasıl ağlayasınız ki?

Yaz günüydü. Akşam ezanından önce evde olmam gerekirdi her çocuk gibi. 1 saat kadar oturduk beraber ama benim gözüm hep saatteydi. Ayrılsak da bigiblete binsem diye düşünüyordum.

Anneymiş. içimde en ufak bir his uyanmadı.

Bu kadın beni doğurdu, emzirdi sonra bıraktı gitti. 11 yıl sonra karşıma geçti ve 1 saat kadar benimle konuştu.

Çantasından 1 kol saati çıkardı bana hediye etti. Saat hala duruyor içerde bir yerlerde. Bir kere takmadım.

Tekrar görüşeceğiz dedi ve gitti.

Annemden nefret etmiyorum yanlış anlamasın kimse. Babam bile söyler, annenle görüş o senin annem diye. Peki eyvallah o benim biyolojik olarak annem. Ama hislerim?

Bir anne hissi yaşayamadım ki ben onda.

His tam olarak şuydu; herhangi biri bana sarılıyor ve ben senin annenim diyor..

22 yaşındayım;
22 senede annemle telefonda 30 kere konuşmamışızdır.
22 senede annemle 5 kere buluşup bir bardak çay içmemişizdir.

Telefonda ki samimiyetsizliği bir görseniz. Bazen beni evine davet eder. Hiç gitmedim ki. Tanımam etmem. Annem de olsa tanımıyorum aq.

içimden geldi öyle bir yazayım dedim size. Okuyanlara eyvallah.

________________▓▓▓▓
_______________▓▓▓▓▓▓
_______________▓▓▓▓▓▓
_____anan___ ▓▓▓▓▓▓▓
_____________ ▓▓▓▓▓▓▓▓
__yanimda_▓▓▓▓▓▓▓▓▓
_____________▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓
_____________██▓▓▓▓▓▓▓▓
____________ ████▓▓▓▓▓██
____________██████▓▓▓███
____________████████████
____________████████ ████
____________███ █████ ███
____________███ █████ ███
____________███ █████ ███
____▓▓▓____███ █████ ███
___▓▓▓▓▓__███ ██████ ██
__▓▓▓▓▓▓▓ ███ ███████ █
___█████__ ██ ████████▒
____███___▒▒▒█████████
___▓▓▓▓▓_ ▓▓██████████
__▓▓▓▓▓▓▓ ▓▓██████████
_▓▓ ▓▓▓▓▓▓▓ ██████████
_▓▓ ▓▓▓▓▓▓___▒▒▒▒▒▒▒
_▓▓ ▓▓▓▓▓▓__ ▒▒▒▒▒▒▒
_▒▒ ██████___▒▒▒▒▒▒▒
____███_███__▒▒▒▒▒▒
____███_███___▒▒▒▒▒
____███_███___▒▒▒▒▒
____███_██____▒▒▒▒
_____██_██_____▒▒▒▒
_____▒▒_▒▒_____▒▒▒▒
_____▒▒_▒▒_____▒▒██
_____▒▒__▒_____▒▒██
_____▒___▒_____██_█
_____▒___▓▓___ ██
_____▓▓________ █

adına üzüldüm dostum hiçbir şey gelmez elden. hayat herkese eşit davranmıyor

Güçlü ve metanetli ol hayat inşallah yüzünü güldürür panpam

Vay amk

rezervasyon