annesini balicilere öptürenlerin başlığı

beş dk ayırıp okuyun. O olmasa bir başka kahraman çıkar ülkeyi kurtarirdi elbette ama o oldu. Babaniz olmasa baskasi gelir annenizle evlenir siz olurdunuz diye babanızi sevmicekseniz size sözüm yok.

Dr.Rıza Nur’un Ahlaksızlıklarına Ortak Olmak

Atatürk’ün annesi Zübeyde Hanım’a “genelev kadını” diyen Rıza Nur, Atatürk’ün babası Ali Rıza Efendi hakkında da ipe sapa gelmez iddialar ileri sürmüştür.

Dr. Rıza Nur, Atatürk’ün babasının belli olmadığını, Atatürk’ün, Ali Rıza Efendi’nin üvey oğlu olduğunu ileri sürmüştür. Nur, Kendisinin Atatürk’ün yakın arkadaşı ve özel doktoru olduğunu bu nedenle Atatürk’ü çok iyi tanıdığını söyleyerek asılsız iddialarının doğru olduğunu kanıtlamak istemiştir. Bir de sözüm ona, Atatürk’ün, babası Ali Rıza Efendi’den hiç söz etmediğini ileri sürerek, kendince bir çıkarım yapmış ve “Demek ki Ali Rıza Efendi Atatürk’ün üvey babasıdır” iddiasını ortaya atmıştır. Rıza Nur, doğrudan Ali Rıza Efendi’ye de saldırmış ve “Ali Rıza Efendi’nin Türk olmadığını Sırp mı Bulgar mı olduğunun da belli olmadığını” iddia etmiştir!

Birincisi; Dr Rıza Nur Atatürk’ün yakın arkadaşı, hatta arkadaşı bile değildir.

ikincisi; Rıza Nur evet doktordur; ama Atatürk’ün doktoru, hele hele özel doktoru hiç değildir. Atatürk’ün 1931’den 1938’e kadar gün gün saat saat yanında bulunanların tam listesini “Atatürk’ün Nöbet Defterleri”nde bulmak mümkündür. Bu defterlerde gün gün, saat saat Atatürk’ün yanında bulunan doktorlar isim isim belirtilmiştir. Ancak ne hikmetse özel doktoru (!) Rıza Nur’dan eser bile yoktur.(33) Çünkü Rıza Nur, Atatürk’ün doktoru değildir. Bu, Rıza Nur’un uydurmalarından sadece biridir.

Atatürk hakkındaki iddialarının birer uydurmaca olduğunu bilen Rıza Nur, anılarını Atatürk’ün sağlığında yayınlatma cesareti gösterememiştir. Anılarını 1935 yılında Britişh Museum’a, 1960 yılına kadar yayınlanmamak üzere göndermiştir. Yani sevgili iftiracı doktorumuz Atatürk’ün ölmesini beklemiştir.

Peki, Rıza Nur’u bu kadar öfkelendiren nedir? Neden Atatürk’e bu çirkin iftiraları atmıştır?

1927 yılında Atatürk Nutuk’ta, Rıza Nur’un Balkan Savaşı sırasında vatana ihanet etmiş olduğunu; herkes vatanı kurtarmaya çalışırken, Rıza Nur’un Arnavutları isyan ettirmeye çalıştığını açıklamıştır.(34) Rıza Nur, Nutuk’u okuduktan sonra 1928 yılında “Hayat ve Hatıratım” adlı anılarını yazmaya başlamıştır. Amacı, Nutuk’ta anlatılanları yalanlamak, Atatürk’ü lekelemek ve kendisini vatan hainliği ile suçlayan Atatürk’ten “acımasız iftiralarla” intikam almaktır.

Amacına da ulaşmıştır!

Rıza Nur’un anıları 1967/1968 yılında dört cilt halinde Türkiye’de yayımlamıştır. işte bundan sonra Atatürk ve Türkiye düşmanları Rıza Nur’un anılarına dayanarak Atatürk’e saldırmaya başlamışlardır.

Rıza Nur’un “deli saçması” anıları akla hayale sığmayacak zırvalarla doludur. Örneğin,”Atatürk’ün eşcinsel olduğu, eşi Latife Hanım’ın kendisinden bu yüzden ayrıldığı ve Atatürk’ün onun bunun karısına sarkıntılık ettiği” şeklindeki saçmalıklar Rıza Nur’a aittir.(35)

Peki, ama kimdir bu Rıza Nur?

Cumhuriyet tarihinde onun adının geçtiği tek dişe dokunur olay Lozan Antlaşması’dır. Rıza Nur, Lozan’a giden heyette yer almıştır.

Rıza Nur anılarında, “Şüphesiz ki ben nevrastenik idim” diyerek bizzat kendisi akıl hastası olduğunu itiraf etmiştir.

Akıl almaz iftiraları, şaşırtan itirafları ve çelişkili anıları dikkate alındığında Dr. Rıza Nur’un gerçekten de akıl hastası olabileceği düşünülmüştür.

Rıza Nur’un yüzlerce sayfalık anılarını bir doktor gözüyle okuyan Ruh ve Sinir Hastalıkları Uzmanı Dr. Hasan Behçet Tokol’un Rıza Nur hakkındaki teşhisleri dikkat çekicidir:

“Bu kişide bir koğuş hastaya yetecek kadar hastalık var. Teşhisim: pgibopatik bir zemin üzerinde paranoit reaksiyon, yani çok ağır bir ruhsal bozukluk tablosu. Bu tür hastalar, zekâ fakülteleri tamamen bozulmadığından kısa süreli de olsa olumlu işler yapabilirler. Anılarını, son duygu, düşünce ve yargılarına göre değiştirerek, geriye dönüp yeniden kurgulayarak, sanki gerçekmiş gibi nakletmiş ki, bu tutum bu tür hastalara özgü bir telafi ve tatmin yoludur.

Böyle bir hastanın anılarını ve tanıklığını ciddiye almak tıbben mümkün değildir.”