24 yaşında işini gücünü kurmuş, Kendi ayakları üzerinde duran bir bireyim. Kendi hayatımda sakince vakit geçirirken, bu huzur annemin 'Artık evlenme vaktin geldi' nidalarıyla bozuluyordu..

Bu böyle 2 ay kadar sürdü, üzerimde inanılmaz bir baskı vardı lakin evlenmek aklımın ucunda bile yoktu.
Taa ki annemin, huur mehtap ablanın kızıyla beni baş göz etmek istemesine kadar..

Yarın akşam yemeğe geleceklerdi ve bende kızıyla tanışacaktım.
Neyse ertesi gün olmuştu, annem eve erken gelmemi misafirlerimizin olduğunu 342. kez tekrarladı.

Akşam eve erken gelip odama çıkmıştım, sinirlerim bozuk birazda heyecanlı bir şekilde huur mehtap abla ve bakire kızını bekliyorduk.

Odam da stoya ferresi açıp çavuşu tokatlarken zil çaldı.. Geldiler diye düşünüp hemen toparlanıp aşağı indim.
Allah kahretsinnn.. Etrafa bir koku yayıldı, dedim ki heralde eve cenaze girdi..

Analı kızlı spordan çıkıp gelmişler, geç kalmamak içinde duş bile almamışlar, ya da yarım duş mu almışlar anlamadım. Ama etrafta öyle bir ter kokusu var ki, stoya ferresi izlerken peçeteye akıttığım meniler bile meftah olmuştu.

Koku git gide dayanılmaz hale gelmişti, annem farkındaydı lakin belli etmiyordu, Ee yılların ev hanımı bu konularda nasıl davranılacağını en iyi o biliyor.