annemi tanımıyorum

üzerinden yıllar geçti beni kaynaştırma çocuk olarak 3 kardeşin arasına sıkıştırıvermişti , çok iyi hatirliyorum babam bunlar senin kardeşlerin dedi babam sonra eşine yani üvey anneme bu senin kızın demişti kardeşlerime hiç benzemiyordum , uzun süredir sizin nasıl eğlenebildiğinize dair şeylere göz atıyordum bugün çok duygulandım çünkü doğum günümdü annem kim nerde ne yapıyor hiç bilmiyorum üvey annem herzaman bana kendi oğlu gibi severdi ben hep sorardım ben niye kardeşlerime benzemiyorum diye sen benim oğlumsun derdi. yakın sürede vefat etti ve en çok ben üzüldüm vefatından sonra 1 hafta piskolojik tramva geçirdim şu satırları gerçek annemi tanımak mümkün olmasınki inanın ağlıyarak yazıyorum sizle niye paylaşıyorum bilmiyorum tek istediğim anonimden birazda olsa sıkıntımı paylaşarak hafifletmektir heralde ben annemi istiyorum sırf bu yüzden ateistim lanet olası tanrı şu hayatta beni yanlız bıraktı yazıcaklarım bukadar dahada yazsam roman olacak tarzda annenizin kıymetini lütfen bilin her yıl anneler gününde üvey annemin mezarında saatlerce ağlıyorum tek elimden gelen bu dıbına kodumun tanrısı benim feryatlarımı duymuyormusun yeter ya yeter.

babamın yaptığı şerefsizlik yüzünden şuan ben kafamı duvarlara vuruyorum babam nemi yapiyor kendisi bunak bir dediğini beşdakika geçmeden unutuyor. annem kim diyorum hatırlamıyorum diyor kendi kanımdan kendi canımdan birisini görmek istiyorum. annem hayat kadını dahi olsa görmek istiyorum ona sarılmak istiyorum lan kendi namusunu parayla satsada annem o annem her saniye aklımda keşke bulabilsem yemin ediyorum sadece sarılıcam hiçbirşey söylemesi açıklama yapmasını istemem rüyalarımda hep yüzü kara çıkıyor göremiyorum göremiyorum göremiyorum..