anneme bişi olmasın ulan

19 yaşındayım yarım bırakılmanın ne demek olduğunu biliyorum.Ama ondan daha kötü bir şeyi'de öğrendim. Annem kanser hastasıydı , kolon kanseri(2yıl önce) allah düşmanımızın başına vermesin.15 ay kemoterapi gördü.O 15 ay öyle bir zaman dilimiydi ki en büyük acıları o zaman tattım ve bir daha da böylesine büyük acılarla karşılaşacağımı düşünmüyorum.Her o kemoterapi ilacını aldığında öylesine bir sancılı oluyordu ki canı yanıyordu. Bağırıyordu canı acıyordu birşey yapamıyordum gidip bi yastığa kafamı bastırıp göz yaşımı siliyordum. Ağladığı mı görmesin iyileşecek ki ona moral olsun diye. Odasından bir daha bağırıyor çünkü canı yanıyor ulan o zehir göz göre göre annemi öldürüyordu .Her gün her gün öldürüyordu annemide benide dayanamıyordum ulan. Onun, en sevdiğinin, herşeyinin ,hayatta yaşamak için tek sebebinin canı yanıyor sen onu yan odada kafanı yastığa bastırarak dinliyorsun ve elinden birşey gelmiyor. Çaresizlik. Nasıl olurda çaresizlik böyle acılar doğurur oldu lan. Keşke üzülmek için sebebim 17-18 yaşındaki aptal bir kızın beni bırakıp gitmesi olsaydı diyordum ama ne fayda.En sevdiğinle sınanmak neden böyle saçma. Koca 15 ay sen bir odada annen bir odada acı çekiyorsunuz. Keşke onun yerine ben acı çeksem de keşke ben ölsem de annem yaşasın diyorsunuz ama ölemiyorsunuz. Gülemiyorsunuz,ağlamak için sebebiniz var ama bir zaman sonra ağlayamıyorsunuz , yemek yemeyi istemiyorsunuz sadece kemoterapi bitsin ve annen iyileşsin istiyorsunuz. Hayatta sadece onun iyi olmasını istiyorsun tek beklentin bu. 15 ay bitiyor büyük bir heyecanla doktora gidiyoruz. Doktor kanseri yendiğini söylüyor. Seviniyorsun ama gülemiyorsun.Bi kere alışmışsın ağlamaya ve sevinçten ağlıyorsun be usta. Hastahane den çıkıyorsun evine gidiyorsun öylesine sarılıyorsun ki radyasyon yüzünden sarılamadığın o 15 ayın acısını çıkartırcasına sımsıkı. Doya doya öpüyorsun. Aradan 2 ay geçiyor. Annem yine hasta ve sürekli yatıyor. Grip ve bel ağrıları için hastahaneye tekrar gidiyor. Film çekiliyor ve film de bağırsakta ki kanserin akciğer ve karaciğere sıçradığını ve ilerlediğini duyuyorsun. Yine kaldığın yerden devam ediyorsun ,ağlıyorsun, ağlıyorsun,ağlıyorsun.Bir ameliyat ve 7 kemoterapi daha. Bile ,bile annenin o zehiri içmesine göz yumuyorsun. Başka çaren yok ki ulan yok ki .Yine çığlık lı günler o bağırıyor senin canın yanıyor onun ki zaten yanmış. Ayağa bile kalkacak gücü yok, sadece nefes alıyor onu da senin için alıyor. Oğlu için alıyor. SENi SEViYORUM BE ANNE.Şuan o 7 ay da bitti. iyileştiğini söylüyor doktorlar ne kadar doğru bilmiyorum ama bir kere daha aksilik çıkarsa dayanacak gücüm yok be usta.

Bunları sizlere anlatmak istedim. Affedin beyler. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen şu yazığım entry'i okuyan arkadaşlar yanındayız kardeşim yazabilir mi ? Gerçekten çok ihtiyacım var. Teşekkürler..