Babamla annem üniversite 3 de evlenmişler. Annem bana hamile olduğu için okulu bırakmak zorunda kalmış. Babam hem okuyup hem çalışmış bize bakmak için. Ben 2 yaşında iken annemle babam geçim derdi yüzünden boşandılar. Babam kendi memleketine gidip orada memur olup evlenmiş. Annem ise 1+1 bir gece kondu tarzında ev tutup bir fabrikada işçi olarak çalışmaya başladı. 2 yaşından 10 yaşıma kadar babamı hiç görmedim. Babasız büyüdüm baba sevgisi hiç görmedim. Annem ben 8 yaşında iken kansere yakalandı ama çalışmaya devam etti. 2 sene içinde kanseri çok ilerleyip son aylarda hastanede yatmak zorunda kaldı. Ben ise anneannemin yanında kalmaya başladım. Okulda içine kapanık ezilen bir kişi oldum. Sınıfımdaki erkek grubu beni ezerdi ben ise sesimi çıkartamıyordum arkamda duracak babam olmadığından sanırım. Annem hastaneye yattığı için anneannemde kalmaya başladım. Anneannemde kalmayı hiç ama hiç istemedim. Annemin öleceğini biliyordum ama inandırmıyordum kendime sürekli kafamı başka şeylerle meşgul edip gün geçtikçe içime daha çok kapanıyordum. 10 yaşındaydım okuldan çıkar hep hastaneye giderdim anneannem sürekli orada olur ağlardı annem ise elden ayaktan düşmüş sadece dolu gözlerle gözlerime bakar hiç bir şey konuşmazdı. Anneannem daha fazla dayanamayıp babamı aradı babam bir süre sonra geldi.

ilk başta heyecanlanmıştım babam geliyordu baba diyecektim babamı görecektim sonunda babam geldi. Anneannemle bir süre konuştuktan sonra annemle yalnız kalmıştı odada içerde tartışma sesleri geliyordu. Bir süre sonra babam odadan çıktı ve yanıma geldi sarıldı oradaki hayatını anlattı benden 2 yaş küçük bir kızı varmış. O gün beni dışarı zütürdü baba oğul vakit geçirmek için lunaparka vs yerlere zütürdü en son lokantaya zütürüp yemek yedirmişti kendi yememişti. Gitmesi gerektiğini söyledi gitmemesi için yalvardım yalnız kalmaktan çok korkuyordum. Ne desem ikna edemedim anneannemle kalmak istemiyorum benide zütürmesini istedim kabul etmedi yaz tatilinde 1 haftalığına seni getireceğim tatil yapmış olursun dedi ve gitti

O gün anladım sahipsiz yalnız biri olduğumu. Annem gün geçtikçe kötüleşiyor anneannem sürekli ağlayıp kuran okuyordu. Herşeyin farkındaydım çok az süresi kalmıştı annemin. Çok kızgındım anneme beni bırakıp gideceği için. Babam tekrar gelmişti orada yeni bir hayatı olduğunu mutlu olduğunu anneannemin bana çok iyi bakacağını söyleyip duruyordu. Bir insan çocuğunu istemez mi 1 – 2 hafta yaşadığım şehirde otelde kalmıştı sürekli beni dışarı çıkarır eğlendirmeye çalışırdı ama ben hiç gülmez konuşmaz bir yere odaklanır dururdum. 1 2 hafta sonra babam tekrar gitmişti. Ben ise okula gitmiyordum

susta dinle huur cocugu

Kendime hayali arkadaş edinmiş her gece onunla konuşuyordum. Annemin iyi bir yere gideceğini yalnız kalmayacağımı sürekli beni izleyeceğini söylüyordu ve bu beni birazda olsa mutlu ediyordu. Hayeli arkadaştan dolayı anneannem beni deli zannedip endişeleniyordu. Paramız olmadığından pgibiyatriye zütüremiyordu gel zaman git zaman bu hayeli arkadaş gelmemeye başladı kendimi tekrar yalnız hissetmeye başladım Anneannemin televizyonunu parçalayıp dolaplardaki camları kırmıştım neden yaptığımı hiç bilmiyorum anneannem hiç bir şey dememişti sadece ağlamıştı.

Hastan bahçesinde gezerken anneannemin beni çağırdığını hatırlıyorum annemin son anlarıydı beni görmek istemişti korktum gitmek istemedim ama anneannem zütürdü babamın da haberi olmuş gelmişti Annem beni yanına çağırdı elimi tuttu gözleri dolu bir şekil de benimle konuşuyordu ama ben dinlemek istemiyordum ölmesini istemiyordum ve buna inanmıyordum ölmeyecek ölemezsin diye bağırıp hastaneden kaçtım. Babam beni parkta buldu ağlayarak sarıldım beni de zütür diye yalvardım sesini çıkartmadı sadece sarıldı evet annem ölmüştü son konuşmayı yapmamıştım çok pişman olacaktım ilerde oldum da keşke seni seviyorum diyip sarılabilseydim keşke o ana geri dönüp söylemek istediklerimi söyleyip bol bol öpseydim keşke Annemi defnettikten sonra babam kendi ailesinin yanına gitti yapyalnız sadece bir çocuktum Anneammenden başka kimsem kalmamış babamdan nefret ediyordum bir süre sonra anneannem dayanamayıp vefat etti.

devam ediyim mi

Babam o zamanda sahip çıkmadı o zaman hayatla mücadelem başladı sahip çıkacak kimse olmadığı için kendimce kendimi savunuyordum biri bir şey söylese hemen karşılık verip rencide etmeye çalıyordum baya olgun davranmaya başlamıştım kaybedecek birşeyi olmayan yaşı küçük ama büyük adam gibiydim yetiştirme yurduna bırakıp her ay ziyaretime geleceğini söyledi. 12 yaşındaydım Hademeler ve diğer çocuklar şiddet uygulamaya başladılar. Bir süre sonra yurttan kaçıp sokaklarda yaşamaya başladım. Sokakta tanıştığım evsiz insanlar daha çok sahip çıktılar bana 15 yaşıma kadar sokaklarda kaldım 15 yaşımdan sonra kahvede çalışmaya başladım geceleri kahvede yatıyordum bir kahvede çalıştığım zaman açıktan ilk okulu bitirip açıktan liseye başlamıştım gece gündüz çalışıp boş vakitlerde ders çalışıp liseyide bitirdim yaşım 19 du birikmiş param vardı Antalya ya gittim orada bir otelde garson olarak çalışmaya başladım kalacak yerde vermişlerdi

Kpssye girmiştim 70 75 puan almıştım atanamamıştım hiçbir yere tekrar denemek için sürekli boş vakitlerde kpss konularına çalışıp test çözüyordum azimliydim bir gün otelden 2 arkadaşımla birlikte işten çıkarıldım bir süre ev tuttuk iş bulmak zor oldu en sonunda inşaatta iş bulmuştum evden ayrılıp geceleri inşaatta kalıyordum nihayet kpsse vakti gelmişti 90 95 puan alıp babamın yaşadığı memlekette ki kamukurumuna atanmıştım babamda orada memurdu ama beni tanımıyordu değişmiştim eski ben yoktu en son 10 yaşımda görmüştü beni tanımaması normal diğer babalar gibi değildi babam diğer babalar çocukları için herşeyi yapar arkadaşlarımdan biliyorum

Babam beni tanımıyor aynı yerde çalışıyorduk aramız baya iyi oldu arkadaş oldu ama kim olduğumu bilmiyor gel zaman git zaman müdür rütbesini aldım evet müdür olmuştum maaşım gayet iyi ve babamın beni başka biri olarak biliyor

intikam günü gelmişti babamı odama çağırıp herşeyi söyleyecektim babam geldi herşeyi açıkladım o koca adam ağlamaya başladı. Sarıldı öptü ama hiç oralı olmadım çünkü sevgi duygumu kaybetmiş hala o 10 yaşında yapayalnız bırakılmış çocuktum 2 kelime etmek istedim şunları söyledim

Senin ananı gibiyim huur evladı kovuldun alekta movik movik sonra tokatı yapıştırdım

Beyler tokattan sonra babam kemeri çıkartıp babana nasıl vurursun hur evladı diyerek ağzıma yüzüme girmeye başladı. Annem benim herşeyimdi ona hakaret etmesine dayanamadım ağladım

Bitti son