tak gibi başladı belki güzel bişeydir

...

Rezerveyşın

Rezerve

Gene gittiği yere kadar diyip eve girdim. Biraz evi gezindikten sonra tekrar yemek yedim ve odama gittim. Erken yatmam gerekliydi. Sonuçta sabah erken kalkıcaktım. Yatağıma girdim ve uyumaya başladım fakat her uyuduğumda Eylül rüyama giriyordu. “Senin yüzünden, Senin yüzünden” diyordu. Güç bela biraz uyudum. Sabah güneş doğumunda uyandım, zaten pek uyuyamıyordum. Çantamı aldım ve evden çıktım.

Arabaya bindim çantamı arkaya attım. Zar zorda olsa arabayı çalıştırmayı başardım. Yola koyuldum. Araba tahminimden erken durdu. “Hay ben böyle motorun” derken benzinin bittiğini fark ettim. Bunca olaydan sonra benzini kontrol etmeyi unutmuşum.. Arabadan indim yürümeye başladım. Evden çıkmadan önce yemek yediğim için toktum.

Rezerve

Rezervesyon

eylüle yazık oldu amk

Pnp keşke ölmeden işini halletseydin eylülle

Rez pis os1ci

Rezervasyon

Seri bin

Rezervuar kopekleri

1 saat yürüdükten sonra bir otoyola geldim. Bir sürü araba vardı. Çoğu ya terk edilmişti yada içinde virüslü insanlar vardı. Terk edilmiş bir tane arabaya bindim. Benzinide nerdeyse fuldü. Yoluma devam ettim. Biraz daha gittikten sonra önüme hareket halinde bir araba çıktı. Hızımı arttırıp yetiştiğim. Soluna geçtim ve içeriye bakmaya çalıştım. içeride 20 ve 45 yaşlarında 2 erkek vardı.

Benden korkuyor gibilerdi. Biraz daha hızlandıktan sonra önlerini kestim. Arabadan indim. Onlarsa hala arabada bekliyorlardı. Camı açmalarını söyledim. Camı açtıklarında onlarla tanışmak istediğimi söyledim. Genç olanın ismi Yakup, diğerinin ise ilkermiş. Başımdan geçenleri anlattım. Onlarda anlattı. 2-3 kişilik bir grup bunlara saldırmış Yakup’un annesi o sırada can vermiş. Nereye gittiklerini sorduğumda. Güvenebileceğimiz insanlar arıyoruz dediler.

Hadi amk

Birlikte gitmeyi teklif ettim kabul ettiler. Biraz yiyeceğimden paylaştıktan sonra benim arabaya binip yola koyulduk. Ankara’ya gitmememiz gerektiğini belki yaşayan insanlar bulabileceğimizi söyledim. Kabul ettiler. 4-5 Saat sonra Ankara’ya vardık. Şehir merkezine doğru ilerlemeye başladık. Kızılay’a geldiğimizde. Uzakta bir binaya giren çıkan insanları fark ettik. Önce bir müddet izledikten sonra yanlarına gitmeye karar verdik.

Binaya yaklaştığımızda askerler bize silahlarını doğrultup arabadan inmemiz gerektiğini söylediler. inip yere yattık gelip üzerimizi aradılar. Bendeki silahı alıp. içeride bir odaya zütürdüler. Başımızdan geçenleri sordular. Bende anlatmaya başladım. Bu binada ne yapıyorsunuz diye sordum. Burasının güvenli bir bina olduğunu hastalığın olmadığını ve virüsün yayılmaya başlamasından beri burada olduklarını söylediler. Kaç kişisiniz dediğimde bana “Bir binamız daha var, 2 binada toplamda 7300 kişiyiz” dediler.

Bizimde onlara katılmamıza izin verdiler. Artık orada yaşamaya başladık. 1 sene kaldıktan sonra virüsün aşısının bulunduğunu haberi geldi. Artık durum eskiye dönebilirdi. Evet belki eskisi gibi olmayacaktı fakat en azından daha rahat yaşamaya başlayabileceğiz…

(SON) Herkese çok teşekkür ederim. Bu benim ilk hikayemdi bu kadar ilgi geleceğini tahmin etmemiştim. Tekrardan çok teşekkür ederim. Başka bir hikayede görüşmek üzere...

Rezledim gurban

Eline sağlık panpa. Diğer hikaye ne zaman ?

Eline sağlık

Eline sağlık kardeşim hikaye güzeldi. bazı hataları vardı ama ilk hikayen olduğuna göre çok güzel yazmışsın. bu yolsa devam etmeni öneririm