ilaçlar da fayda etmiyor artık. çoğu şeyi unutmaya başladı.
o eski oğlum, canım, kurban olurum sana gibi sözleri yok artık. bana karşı çok boş sanki. bazen dalıp gidiyor. dün ne yediğini unutuyor. hep 30 yıl önceki ya da daha da öncesi çocukluk anılarını anlatıyor. eskiyi hatırlıyor ama yeniyi hatırlamıyor.
ne yapacağımı şaşırdım. annemin bana olan sevgisinin azaldığını, hatta hiç kalmadığını düşünüyorum. boş boş bakıyor artık bana. sarılmıyor, geceleri üstümü örtmeye gelmiyor. 28 yaşındayım, bundan iki sene önceye kadar banyoda sırtımı bile keselerdi kadıncağız. geceleri üstümü örtmeye gelirdi eşek kadar adam olmama rağmen uyuyor numarası yapar, saçlarımı okşamasını, yanağımdan öpüp gitmesini beklerdim. sonra içimi bir sevinç kaplar yorganı üstüme sıkıca örterdim. çoğu kişi yaşamıştır bu duyguları. o benim annem ama artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilmiyorum. bu illetin de kesin bir tedavisi yok ki! off off. dertlendim dostlar.
bari gelin de sizinle iki dertleşelim. bir tavsiye verin kardeşinize, bir yorum yapın.

ne kadar vefasızsınız lan. hayırsızlar. iki dertleşelim dedik. her şey am, züt, meme ayar falan mı amk..