Hiç bir fikrim yok. Tavana bakıyorumda, sanki dev bir plazma gibi 8 yaşıma kadar çok güzel olan hayatımı görüyorum. Yanımdaki kaşara kayıyor arada gözüm, param var diye yanimda biliyorum. Ne zaman birlikte olduktan sonra uyusa sabaha kadar o tavandayım.

Merak ediyorum istenilmeyecek kadar neyim var? Neyimi istemiyor? Onun gözünde sadece eski anıların günahı mıyım? Merak ediyorum işte.

Edit: Hiçbir prim amacım yoktur. Okuyan olsada olmasada hikayeyi bitirme amacındayım. Herşeyi buraya yazıp, burda bırakmak istiyorum.

hiç kimse hakkettiğinden fazla ceza çekmez panpa bizde çok çekiyoruz bende babasız büyüdüm hiç bi zaman gözümü kapıya dikip karanlıktan gelecek aslan gibi bir baba göremedim hep hayal ederdim küçükken gecenin bir vakit işten karanlığın içinden çıkıp geldiğini kapıda göründüğünü boydan boya uzun paltosunu çıkarıp kapını yanındaki askıya astığını sonra elideki poşetleri anneme verip bir poşetide yanıma gelip açtığını içinden oyuncaklar çıktığını beni kucağına alıp havaya fırlattığını daha minnacıkken serçe parmağını tuttumayı ama olmuyor işte olmuyor kodumun dünyası bize bunuda çok görüyor

Dayanamayıp açıyorum mesajı, "Hello?" yazmış. Derdimi anlaticak kadar ingilizcem var. Ama dert dert değilki, nasıl anlatıcam ingilizce derdimi. "You are my momyy" ne kadar trajik. Nasıl başlasam diye yazıp yazıp silerken mesaj sesiyle irkiliyorum. "Raufa bir şey mi oldu?". Kafam karışmıştı, nerden anladi ki yoksa biliyor muydu beni derken babamla aynı soyismini taşıdığımız aklıma geldi.

Oldu dıbına koyim 15 sene önce gibtir olup gitti cesedini 4 ay sonra bulduk demek istesemde, "Babamı 15 yıl önce kaybettik." diyebildim.


Çok üzüldüğünü belirten iki cümleden sonra benim için yapabilceği başka bir şey olup olmadığını sordu. Tam yok diyecekken, kendimi tutamayıp "Beni ne zaman öldürdünüz?" diye sordum. Ne demek istediğimi sordu. "Doğurmadan mı doğurduktan sonra mı öldürdünüz?" dedikten sonra akan gözyaşlarımı durduramadim salya sümük bağıra bağıra ağladım.

"Hello" yazdım gecenin 3 ünde, ard arda yaktığımın sigaraların haddi hesabı yok. Binbir türlü hayallere dalmışım, acaba inanirmi derdindeyim, inansa gelir mi ki Türkiyeye benim için diye düşünüyorum... Belkide Türkiyede'dir ya diye kendi kendime seviniyorum.

Tüm düşüncelerimi bildirim sesi bölüyor. Ellerim titriyor mause elime gelmek istemiyor sanki. "Ya annen değilse 4 tane aynı profilden var." diyor. "Sezdim ben içime doğdu ancak benim annem böyle güler." diyorum. "Unut, boşver unut bu mevzuyu." diyor.

Sene 2013 facebook çok popüler. Arama çubuğu var, elimde babama gönderdiği ingilizce mektup. Mektubun sonunda Gabrielle Hall. Yenik düştüm merakıma. Ellerim titriye titriye, her tuşta kalbim yerinden fırlarcasına yazdım ismini.

gibtir et

Yazmış mı diye bakarken "Facebook kullanıcısı" yazısını gördüm. "Haklı çıktın amk mause si." diyerek bir sigara daha yaktım. Kafamda intihar meyili var. Ama ölürken aklımda hiçbir şey olmasın derdindeyim. Kafamda çok belirsizlikler var. Bunları çözmekten artık korkmamam gerektiğine inaniyorum.

Öz annem niye gibtir çekti? Babam niye terkketti beni? Niye ikiside gibtiri taktan bir trafik kazasında birakip gitmek yerine, giderken izlerini kaybettiler? Nedem amina koyim neden!..

Ertesi gün ilk işim babamı tanıyan herkesle iletişime geçtim. Babamın en yakın arkadaşı Metin abiyle konuştum. Babam Alanyada hatrı sayılır bir insandi. Babasından gelen paraları doğru yatırımlar yaparak burjuva sınıfına girmeyi başarmıştı. Birde denizcilik hastalığı vardı. Hatırlarım küçükken Aliço yazılı yatla açılırdık. Ne zaman uzaklara açılsak gözleri uzaklarda kalır hiç konuşmazdı. Babannemi Dedemi hiç göremedim. koca dünyada ikimizdik.

Gitmeden önce çekmişti beni bi kenara 8 yaşındaydım hatırlıyorum. "Anneni getiricem ister misin?" istemez miyim millete ışte bu benim annem diyebilmek var işin sonunda. "Çabuk gel diyebildim." 4 ay sürdü gelmesi.

Geldiğinde çok değişmişti morarmış bir yüzü, kan çanağı gibi gözleri vardi. Elleri kocaman olmuştu. Annem yaptı sanmıştım. içime kapandim, sessiz sessiz ağladım. Sırtımı döndüm dış dünyaya. Artık sessizliği bozmanın zamanı geldi. Korktuğum bütün gerçeklerle yüzleşmem gerek.

Metin abi en baştan başladı sahil kenarında babamla annemin nasıl tanıştığını, güzel ve sade bir düğünle evlendiklerini, güzel bir yaşam sürdüklerini anlattı. Ben doğduktan sonra annemin başka bir adamla çekip gittiğini anlattı. Babamın kendine gelmesinin 6 ay sürdüğünü anlattı.

Aslında ortada gizem falan yoktu. ikiside beni bıraktı. Tüm olan biten buydu. Hepsi bundan ibaret. inanmaya başladım eski anıların günahından başka bir tak değilim ben.

Rez tutar bu