anna karenina

filmi hatirliyom huur anna

147 yıl önce yazılan bu kitap yüreğimi parçaladı binler. sevmediğim bir kadın olan Anna'ya merhamet hissettim. tıpkı kocası Aleksey Karenin gibi...
ağır bir dram.

Ben bu kitabı okudum mu hatırlamıyorum neden adı aklımda sürekli amk.

Boğuldum

güzel tespit:
http://inci.ca/um1e41jo8k

baya uzun diyorlar *

ilk basımları var

yalanına sokuyumculara gelen bişi yok mu amk..

@35 o söz niye her tarafta var, panpa? beyler, kitabın yarısına geldim. tolstoy karakterlerin hallerini öyle bir ustalıkla anlatmış ki karakterlerle ortak yaşanmışlıklarınıza denk geldiğinizde bunu çok net anlıyorsunuz, o ruh halini sizde hissedebiliyorsunuz.

edit: kitabın sonlarına doğru tolstoy sıçmış, kendisiyle çelişerek doğru olmadığını bildiği bir düşünceyi anlatmış. tam hatırlamıyorum ama şuna benzer bir şey hatırlıyorum: neden dua ettiğimi anlayamayacağım; ama dua edeceğim. inanç akıl yoluyla elde edilemez vs... bu romanı anna'nın hikayesinin sona erdiği zaman ya da felsefesini açıklamadan bitirmiş olsaydı kusursuz bir iş çıkarmış diyebilirdim.

az önce komsumun bitirdiğine tanık oldum. kitabı bitirdiğimde ben de birkaç gün kendime gelememiştim.

okuduğum en etkileyici kitaplardan biriydi kitabı okuduktan sonra filmi izlemiştim haliyle bir hayal kırıklığı olmuştu çünkü onca olayı ancak ana hatlarıyla yansıtabilmişler tabii ki güzel filmdi ama kitabı çok daha güzel, karakter tahlilleri en çok çekendi sanırım beni bunları filmde göremiyoruz ama kitabı okurken bizzat yaşıyormuş hissi uyandırmıştı

bir benzeri,en sevdiklerimden (bkz: madame bovary)

güzel kitap okumadan ölmeyin

okuması çok kolay bi başlıyorsun bi bakmışsın 50 sayfa olmuş. ben 4 ciltlisini okudum. 1700-1800 sayfa vardı. o zaman pek bi şey anlamadım lise 4 tüm. sözde hocamı etkileyecektim bu kitapla ahahaha * o yüzden de anlamamış olabilirim.

okusam mı filmini mi izlesem amk?

amk 1070 sayfa ya. ama başladım 75 e geldim bile.

cesurdu anna. aşk için kurulu düzenini, saygınlığını,hayatını ona adamış bir erkeği, oğlunu yıktı. doğruluğu tartışılır,ama korkmadı hiç.
vronsky onun kadar cesur değildi hiçbir zaman. ferdi olduğu o elit ve samimiyetsiz kesimden kopamadı bir türlü.
eleştirdikleri ne varsa ilk fırsatta icra eden iki yüzlü insanlar ve vronsky'nin kayıtsızlıgı ölüme sürükledi annayı.
uğruna hayatını bir mücadeleye döndürdüğü adam ona çok uzaktı artık. bütün o alaycı bakışları, iğneleyici sözleri, yalnızlığı,dışlanmışlığı tek başına taşımasi istendi.

vronsky birlikte yaşadıkları dönem rahatca partilere, davetlere,operalara katılırken anna dort duvar arasında onu beklemek zorundaydı. cıkamazdı dısarı, herkes kafasını cevırıyordu cunku, konusulmuyordu onunla, asagılanıyordu. ustelık vronsky'ye karsı eskısı gıbı, hıcbırsey olmamıs gıbı davranan ınsanlar yapıyordu bunu. ikisinin faturasını de annaya kesiyorlardı.iki kişinin acısını yasamak zorunda bırakıldı.hem kendi diyetini hem sevgilisinin diyetini ödedi.

üstelik bunları karenin gibi bir adamın kanatları altından çıktıktan hemen sonra goguslemek zorunda kalmıstı.
karenin; sadık, ailesini daima gururlandıran, guvenilir sevgi ve sadakat dolu bi es.tek ekgibleri olan tutku onları nerelere sürükledi.

hep söyle dusundum, anna ölmeden önce sectiği hayat için pismandı,ama geri döndüremezdi hicbir seyi. karenini kaybetmis, vronsky'ye zaten hiç sahip olamamıs,bes para etmez insanlara kendini hor gorme fırsatı vermisti. yıkıcı...

anna karenina'yı bir cok kadından ayıran sey yasadıkları değil cesaretidir.o rayların kenarından geri donen yuzlerce kadın olduguna yemın edebılırım.

bugün okumaya başladığım kitap suç ve cezadan sonra okuması çok kolay gelen kitap 50 sayfa akıp gitti nasıl oldu anlamadım ama suç ve cezada 20 sayfa okuduktan sonra beyin iflas etmeye başlıyordu güzel bir kitap herhalde ama çok kalın

(bkz: anan keranede)

tren tekerlekleri...

ak