anlatıyımmı sabahı gören tayfaa

yeter ya panpalar, bu gecelik, kusura bakmayın, bağlantı boyle olunca deli oluyorm, zaten duygusala bağladım, müsadenizle içip free takılmak istiyorum...

gecenin ilerleyen saatlerinde devam edebilirim panpalar, biraz müsade

nerdesiniz lan orrrrrospu çocukları

teselli verin lan dıbınakoduklarım

alayınızın dıbınakorum lan

tamam sakinim

up to top

olm en dertli gecemde yoksunuz lan, yazılar olsun

lanet olsun bu sevgi lanet olsun bu aşkım

aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.

iyi nişan alırdı kendini asan zenci,
bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
sizden iyi olmasın, boşanmada birinci...
çooooook canım sıkılıyor,
am gibelim istersen

fakir genç, zengin kız, zengin genç, fakir kız, fakir-zengin iki uç noktamıdır, neye göre, kime göre. hayatın amacı nedir ki, para mı, saygı mı, güç mü, korku mu, sevilmek mi, sevmek mi. binlerce kez, sayısız insan düşünmüştür bu konuda, sayısız tarif yazılmıştır aşka, sayısız fikir atılmıştır ortaya. bence mutluluk, evet evet, bu kesin. mutluluk. babamın gözlerine baktığımda beni mutlu eden tek şey onun mutluluğu, annem bana her kızdığında boynuna atlamamın tek sebebi mutluluk, platonik kızımı gördüğümde kasılmam hep mutluluk. acı da olsa, sonu olmasada o an için mutluluk, bazen mutsuzluğu göze alarak hazırlamak gelecekte güzel bi mutluluk, hayatın amacı bu olmalı, mutluluk. eğildim, bazen dikaktimi çeken, bazen dikkatimi çekmeyen kaldırım taşlarının çizgilerine parmağımı sürttüm, parmağımın ucu kirlenmişti, üstüme sürdüm temizledim, üstüm kirlenmişti ama. hayatımın bir eksiğini kapatırken, bir diğerini eksiltmiştim. hayat buydu, üzerimde olan asla değişmiyordu, benim giydiğim buydu, sahip olduğum buydu, birini temizlemem için diğerinden vazgeçmem gerekiyordu. bunu telafi etmek kolaydı belki, üzerimde farkedilmiyordu, ama lotcs+ bu kızı göze alabilirmisin, nasıl telafi edebilirsinki, giydiğin yeter mi buna, sahip olduğun yeter mi bu kiri kapamaya...

hava aydınlanıyordu, ısınıyordu bir yandan, yavaş yavaş yürüyüp hisarüstüne varmıştım artık. köpekler havlıyor, ilk defa korkmuyorum, hayatım boyunca korktuğum köpeklerden bu sefer korkmuyorum, az ilerde, koşa koşa geldi yanıma, geçip gidecek, bu sefer dursun istedim, mahsun mahsun baksın bana, baksın bakalım kim daha mahsun bakacak. acımaktan vazgeçmeli belki, kime acıdıysam, ondan beter oldum. köpek seke seke geldi, yanımdan geçti, hiç tereddüt bile etmedi, ben yoktum sanki. boşuna mı korkmuştum bu güne kadar. başımı kaldırdım, yoluma devam ettim. yokuşun başında durdum, kahvaltılık birşeyler almalı mı diye düşündüm, yok ama, bim henüz açılmamıştır, sabahın körü, inmeye başladım, kapının önüne vardım, anahtarlarımı almak için elimi cebime attım, bi telefon, bu benim telefonum değil, cebini gibiyim lotcs+ cebini gibiyim...

kapıyı açtım, sıcak bir hava vuracak önce yüzüme, sonra o sıcağın içine suya dalar gibi dalacağım, sonra odama geçip kendi imparatorluğumda yaşlanacağım. benim yerim burası, benim noktam burası, benim dünyam burası, ama olmadı, buz gibi yeller esiyordu içerden, girdim içeri, kapıyı kapadım, arkadaşların odasının kapısını bi süzdüm, rahatsız etmemeli, kendi odama doğru yöneldim, köşede bir anlık hevesle aldığım gitarıma baktım, çalabilsem bile çalmam ki seni, oturdum yatağım, cebimden bana ait olmayan telefonu çıkardım, sonra ne varsa çıkardım, hepsini yere attım, yatağımın yanına, uzandım, buz gibi yastığıma dayadım başımı, yorganımı çektim üstüme, hiç kıvranmadım... eğer yirmibeş yaşındaysanız hayat çok acımasız dedim kendi kendime tebessüm ederek, cedric oldum...

uyandığımda elbiselerim üzerimde, yorganım yerde, boynumda müthiş bi ağrı vardı. direk banyoya attım kendimi, üstümü başımı değiştirdim, etrafı topladım, midem berbat, perişan hissediyorum zaten, aklımda bi soru, arayacak mı arayacak mı? aldım telefonunu, çıktım dışarı, başladım yokuşu tırmanmaya, saat üç gibi falan, börekçiye gittim ilk iş, kahvaltı yaptım, sonra durağa, bi otobüs geldi, şişli otobüsü, binmedim, sonra bi otobüs daha, kabataş otobüsü, binmedim, sonra bi otobüs daha, sarıyer, yine binmedim, durakta insanlar birikip birikip gelen otobüslere biniyorlar, bende bekliyorum. hiçbir amacım yok ki. nereye gideceğimi bilmiyorum ki, ne yapcam lan ben? ne yapacaksın lotcs+? bi süre sonra beşiktaşta buldum kendimi, vay be, saat daha 4 olmamış, oh be, bu günü bu güneşi doya doğa gör, tadını çıkar lotcs+, bir yandan çıkardım telefonu, çalacak mı acaba bu gün. biri arayacak mı, arasa açmalımıyım.

evet beyler, çaldı telefon, çok geçmeden hemde, teyzoş arıyordu, sizinde tahmin edebileceğiniz gibi teyzoş değildi telefonun diğer ucundaki, açtım telefonu, kaybedecek birşeyim yok artık, son derece kendimden emin bi tavırla cevapladım
evet dedim
alo diye bi ses geldi, içim eridi, bu oydu, ( son derece kararsız, ürkek geliyordu sesi, mutlu karşılamalıydım belki de bu sesi, teselli etmeliydim belki de, biliyormuydu gece olanları, hatırlıyormuydu adımı sayıkladığını... )
sen misin kız dedim (hiç çaktırmadım, içimde patlayan yanardağlar var) (sevindi, hiç çaktırmamaya çalışarak devam etti)
nasılsın bakalım dedi, dün gece çok içmişiz herhalde diye devam etti (sesi titriyor, hala heyecanlı, olanları biliyor herhalde)
iyiyim iyi, midem biraz kötüydü, ama o da geçti şimdi, sen nasılsın bakalım(konuşmanın nereye varacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu, neden böyle konuşuyordum bilmiyorum) (sesi iyice sevince dönerek)
bende iyiyim ya hemde çok iyiyim, çok güzeldi ama dün gece, hayatımın en iyi gecesiydi, bunu bi daha yapalım tamam mı, bu sefer benden olacak ama...
... (konuşamadım, neden böyle oldum bilmiyorum)
neden ben dedim aniden (çok sakin bi sesle konuşuyordum, nasıl dedim emin olun bilmiyorum panpalar, çıkmıştı ağzımdan)
... a... anlamadım( çok kararsız, çok şaşkın)
(aniden bağırmaya başladım)
neden ben kızım neden ben yaaaa, neden, başka biri yokmuydu, ben neyim ki ha neyim,
ne olduu dedi, ağladı ağlayacak, korkuyor.
yapamam ben irem, yapamam, sesim titremeye başlamıştı, hırıltılı çıkıyordu.
ne olur böyle konuşma dedi, artık hıçkıra hıçkıra ağlıyor

((((artık konuşamazdım... telefonu çektim kulağımdan, banka bıraktım, boğaza doğru bakıyorum, telefon hala açık, denizin sesi, martıların sesi, bi de telefonda onun konuşmalarının sesi geliyor ağlıyor ama hiçbirşey anlaşılmıyor...
alıp telefonu, bağıra bağıra seni seviyorum dememek için kendimle savaşıyorum,
ne yapayım lan
seni seviyorum kızım, seni seviyorum... hıçkırıklara boğuldum, seni seviyorum,
öldüm ...
bittim ...
seni seviyorum... )))))
...

diyemedim, telefonu olduğu yerde bıraktım, kalktım, etrafımı kısaca bi süzdüm, başımdaki beremi çıkardım, rüzgar saçlarımın arasına girip terleyen başımı serinletiyordu, "hiç sevmediğim ama hiç vazgeçmediğim sigaramı" yaktım, elimde sıkıca kavradığım berem, arkama bakmadan, ağır ağır yürüyerek uzaklaştım oradan. . .

@154 bilmem ki panpa, hayat taka sarınca, neylesin lotcs+

lan amk, sözde bi gecede bitirecektim hikayeyi, ama anlattıkça hatırladım, hatırladıkça yazdım, şimdi ne zaman bitcek bilmiyorum. panpalar, devam ediyorum, sabahı görenler olarak devam...

eposide 5...

geçtim genç kafeye fazla uzak değil zaten, oturdum, üzerimden bi yük kalkmıştı sanki, rahatım, bu soğukta bile insanlar oturuyor, ufonun altına otursaydım iyidi diye düşündüm, bizim arkadaş yine yok ortalıkla, bi çay istedim, bi çift oturuyor soldaki masada, kendimi elemanın yerine koyuyorm, gelecekteki planlarından bahsediyorlar ama tam olarak ne dediklerini anlamıyorum beyaz eşya takgibtleri falan, biraz sonra, çocuk kızın bi arkadaşına kıl olmuş ondan bahsediyor, kız da arkadaşının aslında iyi biri olduğuna ikna etmeye çalışıyor elemanı. derdiniz büyük amk... tam arkamda bitişik masadada üç beş hatun oturuyor, aptal bi muhabbet dönüyor aralarında, istemedende olsa dinliyorum. sanki masada o da oturuyomuş gibi hissediyorum, on dakkada otuz farklı konu, dıbınıza koyim sizin, edeceğiniz muhabbeti gibiyim. inciden seçmeler konduruyor bitanesi arada, adam haklı beyler falan diyor. ne kadar oturdum bilmiyorum, ama masalar bi boşalıyor bi doluyor, biri oturup biri kalkıyor her gelende onu arıyorum, her gördüğüm çiftte kendimi bulmaya çalışıyorum, çay sigara çay sigara, aynı masada oturuyorum. birden omuzumda hissettiğim bir elle irkildim, ani bir heyecan bastı, bu dokunuş çok kibar, kafamı çevirdim, bizim zeki(bahsettiğim çalışan arkadaş), hassktyr, yüzünde bi gülümseme, vay yaw sen nerdesin lotcs+, bayadır gelmiyorsun dedi. kalktım sarıldık falan, şaşkınım ama, farketti soğuk davrandığımı yanlış anladı herhalde, neyse başka bişeye kafamın takıldığını söyledim alınmaması için, anlayışla karşıladı sağolsun. bi yandan çalışıyor, boş fırsatı buldumu geliyor laflıyoruz falan, o sırada halil sezai paramparça parçası çalmaya başladı, gibti beni resmen, içim kan ağlıyor, nasıl özlüyorum ya, annemi görmedim aylardır, babamı görmedim, şuncacık değeri yok bunun yanında, içim paramparça, viraneyim. parça bitene kadar sadece onu düşündüm, gözlerini düşündüm, ellerini düşündüm, gülüşünü düşündüm.