anlatıyımmı sabahı gören tayfaa

panpa makaraya almıyonuz demi, anlat deyip kaçmıyonuz yani

dıbınızı gibiyim korkunçlu hikayeler yazmayın buraya. ödüm takuma karıştı lan, neyse ben kendi mevzuma devam ederim beyler, neden geç yazdığımı okudukça anlayacaksınız.

Herşey bazen o kadar manasız oluyorduki anlatamam, zaten ne para ne de okul durumum iyi değil. Bitmişim ya ben, bitmişim, bu kadar senedir okuyorum bi gib katmışlığım yoktur kendime, canım çok sıkkın. Bunca derdim varken birde bu çıktı başımıza, kendimizi uyuşturmayı başarıyorduk en azından arkadaş muhabbet derken. Artık o da olmuyor. Nasıl bir illet, çekeceğimiz varmış amk. Kaç gün olmuştu, bi haber yok. geçer geçer diyordu ya bilenler, geçmiyordu, günler geçti, haftalar geçti, geçmedi.

bunu anlatamam, tarifsiz, çeken bilir az çok halimi, ne demek istediğimi.

Bi tak yok oğlum diyordum kendi kendime, yürürken yolda güzel bi kız görsem aklıma geliyordu, çaya attığım ikinci şekerde aklıma geliyordu, okula giderken bakkal saime selam versem aklıma geliyordu, projeye tam odaklanmışken, evde, havada karada denizde kumda amk, gibimsonik şeylerde herşeyde amk, aklıma birden geliyordu.

Çok sonraları farkettimki bazı bazı aklımdan çıkıyormuş ama onlarıda ben hatırlamıyorum. Her aklıma gelişinde hiçbir şekilde fiziksel olmayan aklımın mantığımın almadığı bi acı duyuyordum, gerçek bir acı, tam göğsümün ortası, tam ortası. Kalbim yanıyordu resmen ya, kış aylarında elim üşüyünce elimi cebime atar çakmağı çakarım elimi ısıtmak için, bazen ayarı kaçırırdımda elim yanardı. Işte öyle yanıyor. Mide asidim azıyordu.

Telefonun her çalışında, bilmediğim numaralardan gelen her aramada, hep heyecanlanıyordum. O, kesin o, bu sefer o, yok amk, ya banka kredi kartı borcunu hatırlatır. Yok gsm operatörü bana özel fırsatlardan bahseder, yok bilmem kim yanlış numarayı aramıştır, yok bi arkadaş numarasını değiştirmiştir yok o yok bu yok gibim yok yok yok amk.

unutmadım bu konuyu bi ses versene reyiz

ve hayatımın finali

nerdesinizzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz panpalarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...

zaten fenerbahçeden çekmedim bu kızlardan çektiğim kadar.
(kızlardan dediysem jigolo falan değilim, hayatımı iki kız gibti biri bu neyse sonunu şimdiden anlatmıyım)

eposide 4 ...

alkolün dibine vurmuşuz, içinde bulunduğum durumu artık düşünmüyorum, “mest oldum” tabiri vardır ya, hah işte tam anlamıyla mest olmuşum, hayattan alabileceğim daha fazla ne olabilir ki..

kafa bir milyon, tam anlamıyla bir milyon, dünya fırıl fırıl dönüyor, ışıklar dönüyor, zaman mekan kavramı yok artık, buz gibi havaya attık kendimizi, çevrede alköllüsü, hapçısı, tinercisi, huursu, travestisi, yüzlerce ucube. bizde onlardan ikisiyiz, ne yapcaz ne etcez, bilmeden düşünmeden yürüyoruz istiklalde, önümde yürüyor, o sağa yalpalıyor, ben sola, o sola ben sağa, kahkaha atıyoruz yerli yersiz, dişlerimi sıkıyorum bi yandan, çevreyi süzüyorum, herkes bize bakıyor, insan sanırım en rahat böyle katil olur, bir kişi, sadece bir kişi yan gözle baksa, bağırsaklarını dökerim, kimse bana ve güvercinime dokunamaz. bir yandan da onu seyrediyorum, önümde sekiyor resmen, arada dönüp güzel yüzünü gösteriyor, tam anlamıyla kur yapıyor ve bunu çok iyi başarıyor. bi ara tuttum ensesinden, çektim kendime doğru dudaklarına yapıştım, elimde yanan sigarayı uzak tutuyorum, kucağıma atlamaya çalıştı o an, cesaretini kırdım, ittim, pardesüyü çıkardım, omzuma attım, onu sadece seyretmek istiyordum, tüm vücut hatlarını doyasıya seyretmek istiyordum, aynı şekil yürümeye devam ettik, tüm kıvrımlarını seyrediyorum. farkında değil belki ama beni tam avucuna almıştı. artık meydandayız, herşey rüya gibi ama, kafa gitti gidecek, bir yandan korkuyorum, lan yarın nerde uyancam acaba diye, ama kendimdeyim, biliyroum, hemen sırada bekleyen taksilere doğru yürüdük, gösterdikleri taksiye bindik.

nereye gitceksiniz gençler dedi taksici kırklarında bi adamdı.
dönüp ona baktım, teyzenlere mi gitceksin dedim
sarıldı yosma, inler gibi hmm mmmm sesler çıkardı, kollarını boynuma doladı, başını omzuma yasladı,
hisarüstü dedim usta, hisarüstüne çek. biraz ilerledikten sonra kolları düştü omzumdan, bi türk filmi tedirginliği sardı, şimdi gibtir lan diyeceksiniz ama öldü diye çok korktum, bacağıma düşen elini tuttum nabzını yokladım, normal, bi daha da bırakmadım elini, avucumun içinde kalsın...

arabada öylece giderken kendimden geçmiş bi şekilde, bu gece ne olacak, sabah klagib bi manzarayla mı uyanacağım diye kısaca bi düşündüm, hayır, ben böyle bakmıyordum olaya, şu an yaşadığım şey çok güzeldi, sonu belli değil bu işin ama bunu düşünmek bile istemiyordum, aslında belki de belliydi, bedelini nasıl ödeceyektim acaba, neler olacaktı, mutlu uzun bi hayat mı, yoksa sabah kalkıp aman allahım ben ne yaptım modlarında benden nefret ederek mi çıkacaktı evden. ama ben ona beklediği manzarayı yaşatmayacaktım ki, eve gidince yatağımı ona verecektim, bende yerde, çalkala türkiye çalkala yazan büyükçe iki minderi yanyana koyup kıvrılacaktım. onu seyredecektim, onu seyrederken uykuya dalacaktım. sanırım en iyisi boyleydi, döndüm taksiciye

nerdesiniz lan, orda bi yerdesiniz biliyorum panpalar...

intikam mı alıyosunuz amunagoduhlarım

murat gilin damından atlayamadım, hey yavrum, kendim çalıp kendim söylerim ulan...

▲ ▲
[◕.◕]
/)__)
-"--"-
ccc gececi tayfa ccc

anlat, huur cocuğu.