anlatıyımmı sabahı gören tayfaa

ard arda yazdım uzun olcak ama sıkmaz umarım panpalar

sol freymini gibtiklerimmmmmmmmmm..

sabahçılar nerdesiniizzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz... allahım sen beni tatile girmiş liselilerin şerrinden koru

bağlantı gibi tuttu panpalar, iki kere yazmak zorunda kaldım, sıradaki gece devam ederim.

reserved iyi geceler panpa

offff off, aklıma geldi yine, içim içimi yiyor ya, denecek milyonlarca söz varken amk, tek kelime etmemek ne kadar zormuş.

taksici ağır ağır hareket etti belki kararımı değiştiririm diye böyle yaptı sanırım, bende hiç hareket olmadığını görünce o da bastı gitti, artık tek başımaydım, koca gökdelen yanımda, hiçkimse yok, hava buz gibi, soğuk ellerimi kesiyor, hangi yöne gittiğimi bilmeden başladım yürümeye, sanki bi yere yetişcekmiş gibi hızla yürüyorum. kısa süre sonra metrobüs durağının oraya vardım, köprülü kavşak, köprünün altı e5, ne kadar sakindi, gündüz hınca hınç dolu olurdu bu yol halbuki. şimdi üç beş kişi var sağda solda... bi sıcaklık hissediyorum sol yanımda, daha doğrusu bi sıcaklığın ekgibliğini... kız gitti ya (pat diye aklıma geldi), alıp zütürdüler, ne olacak şimdi, ne yapcam şimdi ben, köprünün korkuluklarına kollarımı dayadım, gelip geçen tek tük arabaları seyrediyorum, bi su damlası burnumun ucuna doğru akıyo, aha düştü, ananı gibim, gözlerim mi doluyo lan, en son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum, ilkokulda belki, çok yakınımı kaybettim, çok duygusal anlar yaşadım ama ağladığımı hatırlamıyorum, işte o an hıçkıra hıçkıra ağlarken düşündüğüm şey buydu... kimse görmesin...

@47 ben akşam dokuzda uyanıyrum panpa, normal biri değilim olamadım amk. daha yeni taksimden geldim zaten..

@154 bilmem ki panpa, hayat taka sarınca, neylesin lotcs+

rezerved

@44 amk, bi irem daha var telefonda, karışmaması için

lan amk, sözde bi gecede bitirecektim hikayeyi, ama anlattıkça hatırladım, hatırladıkça yazdım, şimdi ne zaman bitcek bilmiyorum. panpalar, devam ediyorum, sabahı görenler olarak devam...

eposide 5...

geçtim genç kafeye fazla uzak değil zaten, oturdum, üzerimden bi yük kalkmıştı sanki, rahatım, bu soğukta bile insanlar oturuyor, ufonun altına otursaydım iyidi diye düşündüm, bizim arkadaş yine yok ortalıkla, bi çay istedim, bi çift oturuyor soldaki masada, kendimi elemanın yerine koyuyorm, gelecekteki planlarından bahsediyorlar ama tam olarak ne dediklerini anlamıyorum beyaz eşya takgibtleri falan, biraz sonra, çocuk kızın bi arkadaşına kıl olmuş ondan bahsediyor, kız da arkadaşının aslında iyi biri olduğuna ikna etmeye çalışıyor elemanı. derdiniz büyük amk... tam arkamda bitişik masadada üç beş hatun oturuyor, aptal bi muhabbet dönüyor aralarında, istemedende olsa dinliyorum. sanki masada o da oturuyomuş gibi hissediyorum, on dakkada otuz farklı konu, dıbınıza koyim sizin, edeceğiniz muhabbeti gibiyim. inciden seçmeler konduruyor bitanesi arada, adam haklı beyler falan diyor. ne kadar oturdum bilmiyorum, ama masalar bi boşalıyor bi doluyor, biri oturup biri kalkıyor her gelende onu arıyorum, her gördüğüm çiftte kendimi bulmaya çalışıyorum, çay sigara çay sigara, aynı masada oturuyorum. birden omuzumda hissettiğim bir elle irkildim, ani bir heyecan bastı, bu dokunuş çok kibar, kafamı çevirdim, bizim zeki(bahsettiğim çalışan arkadaş), hassktyr, yüzünde bi gülümseme, vay yaw sen nerdesin lotcs+, bayadır gelmiyorsun dedi. kalktım sarıldık falan, şaşkınım ama, farketti soğuk davrandığımı yanlış anladı herhalde, neyse başka bişeye kafamın takıldığını söyledim alınmaması için, anlayışla karşıladı sağolsun. bi yandan çalışıyor, boş fırsatı buldumu geliyor laflıyoruz falan, o sırada halil sezai paramparça parçası çalmaya başladı, gibti beni resmen, içim kan ağlıyor, nasıl özlüyorum ya, annemi görmedim aylardır, babamı görmedim, şuncacık değeri yok bunun yanında, içim paramparça, viraneyim. parça bitene kadar sadece onu düşündüm, gözlerini düşündüm, ellerini düşündüm, gülüşünü düşündüm.

çıkmam lazım hemen gitmem lazım, zekiye baktım neys dedim ben bi tur atayım gelirim yine zeki, elimi cebime attım hesabı ödemek için para çıkardım, farketti bırakmadı olurmu öyle şey hadi hadi bi tur at sen dedi ite kaka, çıktım, hava kararmıştı iyice, ortaköye doğru yürümeye başladım. ana, kar yağıyor, lapa lapa hemde, vay be, iyi iyi yağsın, biraz ilerledim, karşıdan iki tane her hallerinden tiki oldukları belli olan kız geliyor, bu karda kışta soğukta incecik çorap giymişler mini etekler, birinin üzerinde ancak beline kadar yetişen bi mont diğerinin ki daha uzun ama yine kısa, sanki sadece üstleri üşüyor bu kaltakların anlamadım ki, benim altta don, içlik, pantolon var kepsi kalın, yine üşüyorum anasını satayım. yaklaştıkça kaldırımın kenarına doğru iyice yanaştılar, korkuyorlar amk, ucube gibi duruyorum herhalde bi de biri bakıp yüzünü buruşturdu, neyse giberler, umrumda değilsiniz be kızım, four season otelinin girişine yaklaşmıştım, tam o sırada bi araba ağır ağır yanımdan geçti, baya bi yavaşladı, şu crysler’ın hayvan gibi olanlarından, beyaz vay amk ne kadar zengin var memlekette, arkadan gelenler kornaya basıyorlar, bende bi bakış attım, ulan dengesiz, basıp gitsene.

---
biraz hızlandı derken, otelin girişine doğru döndü, durdu, şoför indi koşmaya başladı kapıyı açmak için, adımlarımı yavaşlattım, burası daha otelin bahçesinin girişi, burda ne diye durdu ki bu, daha şoför arabayı dolaşmaya fırsat bulamadan arka kapı açıldı, biri indi hızlıca, beyaz kürk gibi tüylü müylü botlar, kafada yine ressam beresi beyaz tüylü falan, beyaz eldivenler ince, bana doğru hızla yürüyor, yaklaştıkça gözlerini farkediyorum, aman allahım, bu o ya, yok artık, zaten sabahtan beri herkes ona benziyor o değil olamaz yani, vallaha o, billaha o, damarlarımdaki kan yanıyor amk, her yerimde hissediyorum, hızla geliyor, öyle güzel yürüyorki ceylan gibi, karların arasında ne güzel görünüyor ya, utanıyorum ya, çok pişmanım, niye bıraktım ki seni öyle, keşke haykırsaydım içimden geçenleri, keşke ah keşke, köpekler gibi pişmanım, gel canımın yarısı gel hayatım gel lan hayatımın anlamı oldun gel, açsammı kollarımı, utanıyorum... iyice yanaştı aniden durdu, öyle bi tokat attı ki, hiç beklemediğim bi anda, ananı gibim kullağım çınlıyor... o nasıl bi tokat ya, nasıl bu kadar acıttı ya, babamdan yediğim o kadar tokat, o nasırlı eller bu kadar acıtmamıştı, bi de bu kızları hafife alırım...

sen benden bi tokata vazgeçeceksin yani, hadi vazgeç o zaman dedi, bastı aynı hızla geri döndü ve yürümeye başladı. olduğum yerdeyim, hareket edemiyorum, gitmeli mi gitmemeli mi, ne yapmalı ya, yanağım yanıyor...

bu sefer benim dediğim yerde oturcaz demiş bulundum haykırarak. durdu aniden, sonra devam etti (gitme ne olur, gitme kızım) arabaya bindi (yapma kızım vallahi vazgeçemiyorum) şoförede binerken bin işareti yaptı(şimdi sen gidiyorsun ya, vallahi herkes sana benzeyecek), oturdu, yan koltuğa kaydı, kapıyı kapamadı, ulan!!!
beni bekliyor, ohhh ya, lan ne kadar mutlu oldum, tüm bedenimde hissediyorum bu mutluluğu, çocuk gibiyim, bi depar atasım var, zor tutuyorum kendimi, ağır ağır yürümeye başladım, iyice toparlandı benim için yer açıyor yan koltukta, koşmamak için kendimi zor tutuyorum, yaklaştım, arabanın üstüne bıraktım bi elimi, nedendir bilmiyorum, yürüyecez hanfendi dedim kararlı bi tavırla. söylene söylene çantasını falan aldı bi eliyle, şoför inip kapıyı açmak için hareketlendi sanırım, tamam arif bey dedi zahmet etmeyin. arif de o esnada buralardayım irem hanım dedi, telefon açınca gelirim hemen. kız indi arabadan, kapıyı kapadı, bende kapıyı kapadım. arabanın arkasından dolandı yanıma geldi, koluma girdi ve beşiktaşa doğru yürümeye başladık.

bu tavırlarının hesabını sorcam sana dedi ve sustu. bende daha bi çektim onu kendime, titriyor, soğuktan mı titriyor, elimi omzundan çevirdim, iyice sardım, öylece yürüdük. beşiktaşa vardık, genç kafeye geçtik hemen, bizim zeki şaşkın, bakıp gülüyor, bende gülüyorum, ne düşünüyor acaba lan... hemen bi yer ayarladı ufonun altında, buyrun lotcs+ bey şöyle oturabilirsiniz, zeki gözünü seveyim vazgeç.. canımsın ya... önemli biriymişim gibi hava estirmeye çalışıyor hahaha, süpersin zeki. neyse oturduk, telefonunu çıkardı masanın ortasına bıraktı, ananıgibim, o telefon lan bu. dilim tutuldu amk.

tam elimi uzattım telefonu almak için ki elime vurdu, şşt dedi, bi daha kaybedersin...
nerden buldun sen bunu?? (gözlerinin içine şaşkınlıkla bakıyorum)
onu boşver dedi aynı muzip tavırla, bi oyun oynucaz diye ekledi.
masada duran tavlayı önümüze çekti, açtı, zarları aldı, birini bana uzattı.
taşları dizmeden mi oynuycaz dedim.
tavla oynamıyacaz küskün çocuk dedi.(hala laf sokuyo ya, la havle ve la... )
önümüzde tavla elimizde zar çifte telli mi oynuycaz dedim.
bi sırıtma takındı suratına, lan ne tatlı oluyosun sen her halinle.
tokat atmaca oynuycaz dedi (şaşırmıştım)
doyamadın sen herhalde tokat atmaya dedim (güldük falan)
at hadi, (attım 6 amk) morali bozuldu,
hadi sende at dedim (belki 6 atardı)
hayır dedi, 6 ya karşı zar atılmaz vur.
at sen bişey olmaz dedim ya (gözlerini büyüttü)
hayır dedi, kural böyle, vur hadi
iyi sen bilirsin dedim, canını yakmayacaktım ama iyi bi korkutmalıydım çenesinden tuttum, sert bi tane vuracakmış gibi hazırladım kendimi kolumu falan sıvadım,