Buluştuk bir yerde, hiç bir şey hissetmedim.O hep hisseden insanlar var ya, içime doğdu gibilerinden yalan. Hayatı boyunca seni giblemeyen insana karşı ne hissede bilirsin? Baktım dokundum soğuktu buz gibiydik. Adı Senaymış, evlenmiş çocukları varmış... Beni biliyorlar mı dedim hayır dedi, ben bile unuttum seni dedi...

Ulan köpek doğurduğu yavrusunu unutmuyor, bir it yavrusu kadar bile değerli değilmişim amk. Peki dedim anlattım annem babam istemiyor artık beni dedim, yüzüme baktı. Ondan bir şey istemiyordum sadece bana manevi anlamda destek olsa yeterdi, ben hiç tanımasam bile bütün hayatım ona bağlamaya razıydım. Baktı yüzüme derin derin; benim hayatımın bir düzeni var sen olunca nasıl olur, eşim ve çocuklarım bu durumu nasıl karşılar bilmiyorum. Sanırım ikimiz içinde bu düzeni bozmamak en iyisi dedi. O öyledeyince Bir kere de istanbul'a gömdüler beni...

O gitti arkasına bile bakmadan ben gece 11'e kadar orda oturduğum oturduğu sandalyeye oturdum, tuttuğu bardağı kokladım, anne kokusu nedir bilmiyordum ve yine bilememiştim. Kala kaldım...

Garsonlar kapatıyoruz abi diye geldiler yanıma ama gidecek yerim yok, ne yapacağımı bilmiyorum. Aklıma huri geldi beyler tek kurtuluşum o diye geçirdim içimden, hem aileside sevmişti beni, tek kurtuluşum onlardı.

o gece telefon elimde hurinin resimlerine bakarak uyudum.. Rüyamda bana gel diyordu, o arada iki annem beni uçurumdan itmeye çalışıyordu, babam gözlerini kapatmış yalnızca küçük kardeşim elimden tutmuş gitme abi diyordu... Bu gördüğüm kabusun tam 2 yıl boyunca gördüm aralıksız her gece. Görmeyeli 3 ay oldu, uyumaya korkuyorum hala acaba görür müyüm diye. Neyse beyler sabah oldu perişan haldeyim ama, aradım huriyi açtı, direk ben gelmeyi kabul ettim dedim. Nereye nasıl ne için dedi. Baban demişti ya gelirse olur diye tamam gelcm, şart falan da yok dedim. Hiç düşünmeden ben artık istemiyorum deyi verdi. O sinirle telefonu camdan aşşağıya atıp olduğum yere yığıldım. oteldeki çocuklardan biri temizleğe gelip beni görünce öldüm zannetmiş ambulansı aramış hemen.

Gözümü açtığımda hastanede yatıyordum, tek hatırladığım buydu. Doktorlar başımda bir şeyler konuşuyordu, beyninde hasar bırakmış falan diyorlardı.

Bunlar benim uyandığımı görünce içlerinden biri Günaydın delikanlı, nasılsın dedi. Güldüm sadece : ), ne dememi bekliyordu acaba çok merak ediyorum şuan. Ben cevap vermeden yine uyudum, o şekilde 1 hafta yattım hastanede galiba.

telefon parça parça olduğundan kimseyi arayamamışlar, kimliğimi de otele gitmeden önce denize atmıştım herşey yalan ben yalanım diye. Hemşire tam olarak uyanır uyanmaz yanıma geldi yakınlarını arayalım falan diye, kimsem yok dedim. Yazık kız üzülmüştü ama artık öyleydi kimsem yoktu

neyse beyler hastane de ne kadar kaldım bilmiyorum ama sürekli iki ayı geçmişti. bir kaç tane pgibiyatrist sürekli benimle ilgileniyordu, bir gün bir kağıtla geldiler senin sevkini yaotık dediler. Ben çıkıyorum diye toplandım ama durum öyle değildi. Bir baktım "Bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinin" kapısından giriyoruz. Ben deli değilim demeye başladım. Bunlar yanımdaydı merak etme seni onların arasına koymıycaz dediler. Beni normal insanlar olduğunu düşündüğüm insanların olduğu bir yere ayrı bir odaya koydular. Öyle tersten beyaz gömlek falan giydirmediler, normaldim , dışarı çıkıp geziniyordum, yemek yiyip muhabbet ediyorduk. Onlar daha çok yaşadıklarımla ilgileniyordu, bense ilk başlarda hiç bir şey hatırlamıyordum.

zamanla hatırlamaya başladım ama bu seferde ruhsal çöküntüm tekrar başlamıştı. Birsüre sonra herşeyi hatırlamıştım. Kimsenin beni istemediği ve hayatımın tümünün yalan olduğunu huriyi merveyi ayşeyi annemi babamı kardeşlerimi herşeyi hatırlamıştım. Doktorlar benden sürekli birilerinin numarasını almak istiyorlardı. Aklımda bir tek hurinin numarası kalmıştı bir gün sayıklarken kimdir diye aramışlar anlatmışlar durumu.

çıkamdan önce yaptığımız test panpalar http://imgim.com/rpr1.jpg

geliyomu panpa yeni partlar yedin bitirdin bizi 3 gündür

edemezsin amk. çok delikanlı gördük öyle diyen
özet: yalanamk

Etmesin zaten panpa Hayat her taka rağmen güzel bee

neyse beyler bir gün doktorlar hadi gidiyoruz dediler. yaklaşık olarak 2 yıldır ordaydım ve ilk defa farklı bir yere gidecektik. heyecan meyecan yok amk ne heyecanı zaten deliyiz, deli adam heyecanlanmaz. Bunlarla giriş tarafında bir yere doğru gittik bir odaya soktular beni. Aynalı bir oda , girerken kendimi gördüm nerdeyse ilk defa görüyorum 2 yıldır, yolda görsem tanımam kendimi o derece. Bunlar bana içeri gir dediler girdim zaten ne deseler sorgusuz sualsiz yapıyoruz. Oda camdan ama garip bir cam, dışardan karşı gözüküyor ama dışardan insan kendini görüyor. Ben mal mal oturup etrafı seyrediyorum. Bu muallakler bana bir kaç kere elektrik vermişti gene öyle bir şey olacak diye beklerken bir bebek sesi duydum, hemen doğruldum dışarı bakıyorum derken kapı açıldı. Hayatım boyunca unutmadaığım anlardan birini daha yaşadım. O gelmişdi beyler,O "Huri"... Ben bunu görür görmez bağırmaya başladım ama nasıl yıtınıyorum nafile dıbına koyayım içerden gram ses gitmiyor, hurininin kucağında bir bebek, yanında da bir adam var. Bebeğ oğlum diyor yanındaki adamı da eşim diye tanıştırdı doktorlara. Onların sesini de duyuyorum ama duydukça kendimden geçiyorum bu sefer camı yumruklamaya başladım ama tık yok camda, atacak kıracak hiç bir şey yok karşımda onlar delirmek üzereyim - daha nasıl delirceksem- artık cama kafamı vurmaya başladım acı falan hissetmiyorum ama böyle bir vurmak yok kafamdan gram kan akmıyor yalnızca düşünceler akıyor. Ben vurdukça kafamdaki düşünceler ortaya çıkıyor vurdukça rahatlıyorum, vurdukça kafayı yiyorum. Huri, bebeği ve kocası yaklaşık bir 15 dakika içerde kaldılar ama bana 15 yıl gibi geldi hala aklımda. O odada yarı baygın 3 gün boyunca yattım her kalktığımda bayılana kadar kafamı cama vurdum ben vurdukça düşüncelerim döküldü onlar döküldükçe rahatladım, 3 günün sonunda kafam gözüm şiş ve or bir şekilde çıkardılar beni. sonradan söylediklerine göre benim beyne çok yaşatım reset atmış binler. Huri eski sevgilimdi deyince onla ilgili bir suç var gibilerinden getirmişler sorgu yapıyoruz ayağına.

Benim beyne reseti attılar ama hala ne olacak onlarda bilmiyordu, çünkü binler kimsesizim diye benim üzerimde uygulamışlar ilk defa.

Bir ay kadar beni kontrol ettikten sonra salmaya karar verdiler. 2015'in 1. ayının 14. günü o kapıdan çıktım beyler. hayata dari çok az şey hatırlıyordum beynim kötü olayları unutmuştu, ve onlara ait herşeyi. cebimde bir miktar param vardı önce yapmam gereken bir şey vardı, annem, babam ve kardeşlerimi merak ediyordum acaba nasıllardı, sora sora haremi buldum ordan da bulduğum ilk otobüsle evimizin olduğu şehre gitmek üzere yola çıktım.

kafamda ben neyim ve kimim sorularıyla beraber geldim. Korka korka yürümeye başladım. Oysa buralar benim 15 yıl boyunca yürüdğüm çocukluğumun geçtiği sokaklardı. Sanki bütün insanlar bana bakıyordu sanki bütün dünya bana bir oyun oynamıştı. Normalde 10 dakikada yürünen yolu 2 saatte yürüyebildim bir çok defa dönmeyi düşündüm ama, dönersem yine gelecektim, dönmemeliydim.

Sonunda evimize varmıştım. Yavaşça apartmanın ziline doğru batım, bizim zildeki isim değişmişti, üst komşumuza bastım bu açtı kapıyı. Beni görünce bir şok oldu, sen nerdeydin falan diye, bizimkiler nerde dedim taşındılar dedi. Nereye dedim tokata gittiler akrabalarınızın yanına...

Gel yemek ye falan diye ısrar etti ama girmedim, kapının önünde oturdum ve o gece o kapının önünde uyudum. Tek varlığım sırtımdaki sırt çantamdı.

Sabah uyandım ama sizin düşündüğünüz gibi heryerim tutulmamıştı çünkü vücudumun acı sınırı yükselmişti. Bir de çalıştığım yere gideyim dedim, yakındı zaten bindim otobüse 1 saate vardım. Orda herşey yerli yerindeydi. Beni görünce bi şaşırdılar biz sana bir şey oldu haber alamayınca zannettik dediler, ailene de ulaşamadık dediler falan ben geçiştirdim hastalandım yoğun bakımdaydım falan diye...

Bunlarla konuşurken çalışır mısın tekrar dediler, tamam dedim. O gün orda kaldım, ertesi gün küçük bir ev buldum kendime ve 3 aydır çalışıyorum. Kafam allak bullak, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ve bundan 5 gün önce intihar etmeye karar verdim

işte beyler bu benim hikayem.
Ve o hikayenin türküsüyle bitiriyorum;

https://www.youtube.com/watch?v=7YZ2JmMUUg8

hikayeyi okuyan herkese teşekkür ederim. Evet beyler bu benim hikayem... Hikayade yazım yanlışları anlam kaymaları var çoğu yeri yazarken okuyamadım, kötü oldum, o yüzden hikayeyi baştan sona editliycem. Ondan sonra son bir veda yazısı paylaşcm Mayıs ayından sizleyim sorularınız aklınıza takılan söylemek istedikleriniz için burdayım. intihar olayına gelince; aklımda youtubeden canlı yayım yaparak intihar etme var onunda zamanını sizle paylaşırım. iyi geceler Allah'a emanet olun...

panpa aileni bul yardım al biraz maddi açıdan durumunuz çok kötü değildi heralde çalışmaya devam et bul birini evlen 26 yaşındasın daha hayatında neler olcak zaten evlendikten sonra çoğu şey düzelir huriyide unutman baya zor olur ama unutursun be panpa çocuk sahibi falan olunca

neden intihar ediyosun panpa deme böyle şeyler. Sen bir değil iki değil onlarca tekme yemişssin kötü şeyler başına gelmiş ama işini bulmuşken hiç bulaşma gibtir et panpa. Panpa git müzikle ilgilen ya da spora başla dövüş , fitness uğraş birşeylerle zaman ayır. Panpa bunları yapmam fln diyosan git bir köpek barınağına panpa bir gün sabah çık evden eline bisküvi falan al git barınağa git bak bakalım orada kaç annesiz babasız var daha konuşamıyorlar lan dertlerini anlatamıyorlar. Barınakta yemek verirlerse yiyorlar vermezlerse aç kalıyorlar kime şikayet edebilirler lan bu durumu. Benim yavru köpeğim var panpa gittim ciğer , tavuk göğsü aldım panpa ben yemesem de olur bu tür şeyleri ama onun az da olsa yemesi geliyor ve babam olacak adamın 10 liralık tavuk gözüne battı amk etmediği laf kalmadı hayat kimseye adil değil panpa özellikle de konuşamıyorken.

Panpalar biraz kendime geldim hikayeyi okudum biraz. Hepsini editliycm. güzel bi baslikta hepsini gircem. Bu araa intihar meselesine inanmayanlar icin youtubeden canli yayin yapcm sizden istediğim aklinizda güzel bi baslik varsa hikayeyi o baslikla yazip güzelce editliycm. Gitmeden önce arkamda guzel bir sey insanlar okudukca ders almasini istiyorum. Anlatirkan cabuk bitsin diye atladigim bir kac yer var oralari ekliycm. Bir kac tane foto atcam bunlarla ilgili, en sonda kendi resmimi atcam, sizden istedigim güzel bir baslik varsa aklinizda soyleyin o basliga yazayim hikayeyi.

ne huurlar için ne yiğitler yalan oluyor be dıbına kodumun dünyasında

ağladım bin kurusu.
kendimi yerine koydum ben de aynılarını yaşasam bende intihar ederdim , fakat bunun hiç bi çıkar yolu yok mu ? pgibologlar bir şey yapamaz mı ?

pgibolokların dıbına koyayim ilaç verip paranı alırlar. Denerler denerler denerler, unutturmaya çalışırlar, ama bir tak beceremezler.

* ilk olarak seni çıkarıp bakmayan annenin dıbına koyayım ;
• sonra huur-i nin izzetini itibarını gibeyim ;
• baban olacak sümsük pekekentin de zütünü gibeyim insan kendi oğlunu kapı dışarı edermi;
• mecnun gibi topmusun bir am için ölcen dıbına koyayım;
• ben böyle hikayenin hatırasını gibeyim
• bir karı için değermi bunlara her taraf am dolu mala iyi vura
• son olarak bi toprağa karışmadan şunu dinle :
https://www.youtube.com/watch?v=zHwA2zHUZao

edit: bu gidişle yarrramı gidersin cennete.. ( bazı hakaretler ve küfürler için kusura bakma pnpa :/ )