anlatsam mı anlatmasam mı kadar

bununla birlikte iş hayatımda da yıldızlaşmaya başlamıştım... üst üste 1 hafta içerisinde günde 3-4 proje alıp yanıma elemanlar almıştım...

ve her Türk erkeğinin en önce yaptığı şeyi yaptım, kendime sıfır bi bmw 320d aldım...

yeni arabamla gidecektim izmire...

torpilli de bi plaka caktım ki dillere destan oldu ismimizin bas harfleriyle birlikte 001 serili

içim içime sığmadı... pazartesiyi zor ettim, geceden valizimi hazırladım, sabaha kadar gözüme uyku girmedi...

ilk kez gitmiyordum izmire ama izmire aslında ilk gidişimdi, çünkü benim için en yakın arkadaşımı ziyaret etmekten daha başka bir anlamı daha vardı izmirin.

sabah 5 te uyandım mazotumu aldım, ve 8 saatlik yolu 4.5 saat gibi rekor bi zamanda katettim.

izmire girene kadar aramamıstım onu.

bornovaya geldiğimde aradım.

ege üni. kampüsünün içerisinde ki yurtlarda kalıyordu...

neredesin diye sorduğumda yurttayım yarım saate bornovaya gitmem lazım bir işim var dedi... tamam dedim ve kapattım telefonu

yani istesen böyle bisey denk gelemez...

15 dakika kadar sonra ege kampüsünün icerisine giris yaptım arabayla yurdun kapısının önüne kadar gidip beklemeye basladım...

ve derken kapıda o mahmur bakışlarıyla bir anda beliriverdi...

yanında iki arkadaşı daha vardı... uykudan uyanalı çok uzun zaman olmadığı belliydi...

kapıyı actım ve adımımı atmamla elleriyle yüzünü kapatması bir oldu...

şoka girmişti ki benim durumum da ondan çok farklı değildi... yavas adımlarla tıpkı ilk görüşmemizde otogarda olduğu gibi yürürken kollarını bana doğru açtı ve yine kafasını sallayarak yanıma geldi... sarıldım, kokladım, boyum 1.80 onun boyu da 1.65 civarlarında olduğu icin başı tam göğsüme geliyordu başını göğsüme dayadı gözleri doldu...

ellerini tuttum, tek kelam etmedik 5 dakika kadar, arkadaşlarına da durumu anlatmış olacak ki onlar da benimi süzsünler arabaya mı baksınlar, tanışmak için yanıma mı gelsinler, bilemediler..

merhaba dedim arkadaşlarına ve kendimi tanıttım...

kısa bi tanışma muhabbetinden sonra nereye istiyorsan beraber gidelim dedim ve bornovaya gittik birlikte işimizi hallettikten sonra sabah kahvaltısı bile yapmadığım için karnımın ağrısından duramıyordum...

arkadaşlarından rahatsız olduğumu anladı ve anlayışlı kızlardı ki onlarda biz artık gidelim falan dediler eyvallah deyip yolcu ettikten sonra çankaya gittik güzel bir lokantada yemeğimizi yedik... anlattım durumu

neden geldiğimi ne yapmak istediğimi herseyi anlattım...

sonra muratı aradım ve onunla buluştuk güzelbahçede.

muratla tanıştırdım, muratı da aldık ve kıbrıs sehitlerine gittik

bu hikaye bittiğinde gözyaşlarınız zütünüzden akmazsa bende adam değilim panpalar... sonunu zerre kadar kestirin bende yazmayı bırakayım...

o yüzden bence varlığınızı belli ederek okumaya devam edin ki okudğunuzu bilmek beni yazmaya daha çok itiyor daha çok entry girmeme neden oluyor...

burda mısınız panpalar??? ona göre devam etmeyi planlıyorum...

kıbrıs sehitlerinde mükemmel kokorec yapan bi yerde karnımızı doyurduktan sonra saatin aksamın 10 u olduğunu farkettim..

güzel bir gün ve güzel bir aksamın sonunda farkettiğim baska birsey daha vardı ki yorgunluktan ayakta duramıyordum...

murat hatayda oturuyordu... hatayla üçyolun arasında bir yerde çok şirin güzel bir çatı katı izmir körfezi ayaklarının altında...

derken saatin geç olmasından yüzünden çiğdem yurda gidemedi ve o aksam birlikte muratın evine geldik... saat 12 gibi yatmaya gitti ve biz muratla balkonda izmir körfezine doğru ayakları uzatıp rakımızı acmıstık...

onunla görüsmeyeli de uzun zaman olmustu...

nedense o güne kadar çiğdem hakkında ona tek kelime anlatmamıstım...

konusacağımız çok sey vardı...

iş, güç, çiğdem,

saat 3 e kadar ancak dayanabildim ...

ve gittim yanına bu kez ben kedi gibi kıvrıldım... güzel bir mart günü

ertesi gün uyandık ve inciraltına gittik...

hava yağmurlu

yağmurlu havalardan nefret ederim... önce inciraltında bir yere oturduk kahvaltı yaptık...

sonra biraz crown plaza da dolastık...

el ele göz göze artık birbirimizden cok o an ki yasadığımız seylerden konusmaya baslamıstık...

aslında yapılacak cok sey vardı %90 onun icin %10 is icin gelmeme rağmen is ile ilgili birsey yapmak hic icimden gelmiyordu...

resmen mıknatıs gibi etkisindeydim ve cekiminden hic kurtulamıyordum...

okula devam zorunluluğu olmadığı icinde o da gayet rahattı..

cıktık inciraltından ve güzelbahceye doğru ilerlerken yol üzerinde erik satan bir adama rastladık...

muallaknin cocuğu 100 gram eriğe 20 milyon para aldı ki o zamanlar milyon vardı ...

volkan konağın albümü cıkmıstı o yıl...

sevgilim, yeşil eriğim benim ben içine hapsolmuş çekirdeğinim senin sözleriyle,

ellerimizde yemyeşil erik... bütün sözleri bir nakış gibi işleniyordu aynı anda yüreğime...

yüreğimize...

kimseye özendiğim falan yok beyler...

kelebek reyizi de yemin ederim tanımıyorum... farkındaysanız bi analtıncıyım...

bu hikayeyi yazmazdım, anlatsam mı anlatmasam mı hikayesini sonuna kadar okuduğum icin heveslendim

http://www.youtube.com/watch?v=xn33UWKK7yU

ne kadar da etkisinde olsam, iş konusunda biraz disiplinliyimdir. hareketlerimden rahatsız olduğumu anlamış olmalı ki okula bi uğrasam iyi olacak dedi. öğleye doğru okuluna doğru yola cıktık... arkadaslarını aradı birseyler falan istedi saat 2 gibi fakültenin önünde onlarla buluşmak icin randevulaştılar...

fakültesinin önünde sanki bir karsılama komitesi vardı kızlar ve beklesen muallakler. iclerinden en yaratıcı küfürleri ediyorlardı ki bakıslarından bunu anlayabiliyordum...

bu arada 1 gün icerisinde ezo öğrenci gencliğin arasında arabam ve plakası efsane olmuş olmalı ki önce plakaya sonra arabaya baktıklarını gibik bi opsesif kompulsif bozukluk hastası olduğum icin farkedebiliyordum... algıda secicilik bazen böyle gibimsonik islerle beyni mesgul edebiliyor...

biraz da havaya girmistim... 3 günlük arabayla 25 mt ilerde güzel bi yanla u cektikten sonra bakıslarından rahatsız olduğum kevaşe evlatlarına atarlı atarlı bakarak yanlarından gazladım...

sonra muratla bulustuk... yer falan baktık aksama kadar büro icin...

insaat isine giriyorduk ve öncelikle bi büroya ihtiyacımız vardı...

güzelbahce de bi apartmanın altında 100 mt karelik bi yer bulduk... kirası da uygundu ve sözleşmeyi yaptık...

ardından resmi islemler icin noter moter muhasebeci ticaret odası vergi dairesi yardırmaya basladık ki okulda olmasını fırsat bilerek bir an önce herseyi halledip onunla daha fazla vakit gecirebileyim...

aksam saat 6 gibi perisan bi halde yorgun argın ege kampüse gittim...

biraz isinin olduğunu yaklasık yarım saat beklememi söyledi...

bunun üzerine yurtların tam karsısında bulunan gibik öğrenci kafelerinden birinde vakit gecsin diye biraz bilardo oynadım...

sonra hazır olduğunu söyledi kapı da bulustuk

o gün ki iki arkadası meğer memleketinden liseden arkadaslarıymıs baska fakültelerde okuyolar ama yurtta aynı odada kalıyorlarmıs...

onlar da kıbrıs sehitlerine gidip biraz eğlenmek istemisler ve beraber oraya kadar zütürebilir mi diye ciğdeme rica etmisler...

baya bi canım sıkıldı...

yani onunla yanlız kalmak benim icin o an en önemli seylerin basında geliyordu ki bu onun icinde aynıydı...

olmaz diyemediğini onunda yüz ifadesinden anladım...

bende onlara yaklasık bornovadan alsancağa kadar 7 dakika da giderek uygun bir dille anlattım...

aksam yemeği icin bu kez kordonda güzel bir balık lokantasına gittik...

ben kendime bi 35 lik rakı söyledim ve o da hayatında ilk kez alkolle tanısıyordu... ısrar ettim icme diye ama gözlerinden daha fazla ısrar etme demek istediğini anladım... bir bardak şarap, ikinci bardak, üçüncü bardak, derken 4 ün yarısında murat geldi... sonra biz bi otuzbeslik daha söyledik...

5 inci bardağı bitirdiğinde biz de rakılarımızı bitirmistik...

ayakta duramayacak kadar sarhos olmustu... ve her önüne gelene ismimi söyleyip ben ... seviyorum deyip duruyordu... !

komikti... biraz da rezilce

biraz çocukluğuna verdim, biraz ilk olmasına, ama bilenler bilir orada ki mekanlar böyle sacma hareketleri pek zütürmez...

doğal olarak kalkmak zorunda kaldık...

yine eve geldik, önce ayılması icin murat ona bir bardak kahve yaptı... ne hikmet! zerre kadar faydası olmadı... sonra ben banyoda yüzünü sacını yıkadım defalarca kendine gelsin diye... zerre faydası yok

ben ... seviyorum diyor, baska birsey demiyor... belki o gece aynı cümleyi en az 500 defa tekrar etti...

uyu diye ısrar ediyorum, hayır diye direniyor derken kustu ve rahatladı... aradan 1 saat sonra üstü bası ıslak, perisan rezil bir halde önümde otururken öyle

masum masum bir bakısı vardı ki bana yanına gittim sarıldım kokladım yine saclarını ellerimi boynuna doladım...

gercekten beni seviyorsun biliyorum... ama ben hala çok korkuyorum dedim...

baktı baktı... gözleri doldu ve ağlamaya basladı...

bu kez daha sıkı sarıldım... sonra o ilk öpücüğü kondurdum dudağına...

sarsıldım...

cünkü hayatta hic kimse bana böyle bir his tattırmamıstı o ana dek...

masalar sandalye bilgisayar siparisleri verildi...

murat izmirde arsaya bakmaya basladı ve daha önce bildiği bir arsanın pazarlığını ettik...

satın aldık, start verildi...

memlekette de bir sürü is var, bir sürü proje teslim edilmesi gereken,

orada da isler birikti ve huzursuzlanmaya baslamıstım...

hayatın her gününü bi tatil tadında yasamak benim gibi bir insana cok uzaktır beyler...

ortaokul birinci sınıftan baslayarak hayatım boyunca bi zengin pici bile olsam okul da okusam her zaman babamın isyerine gitmisimdir.

aradan 4 gün gecti...

4 gün değil 4 saat 4 dakika gibi...

persembe gününün sabahında aksam yola cıkmam gerektiğini anlattım. cumaya islerim vardı hafta sonu gelmeden bitmesi gereken.

onları teslim etmeliydim... ve aksam saat 10 da onu yurduna bıraktıktan sonra yola cıktım... sabah 6 da ise memlekete varmıstım...

3 saatlik uykudan uyandıktan sonra sanki beynimde aksamdan kalmalık gibi bir sey olustu...

sanki bunların hepsi bir rüyaydı da uyandım... 4 gün günde en fazla 3-4 saat uyuyarak perisan olmustum ki bu yasadığım seyleri algılamamda güclüğe neden oluyordu...

isyerime gitmek icin evden cıkana kadar o hal devam etti... o kadar cok isim vardı ki teslim edilmesi gereken onay bekleyen, elemanların yaptığı projelerle ilgilenmem, yanlısları düzeltmem doğruları övmem, falan filan bir yandan da Allaha dua ediyorum bir an önce aksam olsa da yatsam diye ve saat 6 da isyerimden cıkıp doğru evin yolunu tuttum...

biraz biseyler atıstırıp dus aldıktan sonra yattım ertesi gün sabah 8 e kadar deliksiz 11 saat uyumustum

cuma gününün sabahında gece calısanlarımın özverileri sayesinde isler yetismis üstüne üstlük isyerini acar acmaz 2 proje daha almıstım ki memleketimde bu aynı zamanda günden güne yaptığım iste yasadığım sehirde yıldızlastığım anldıbına da geliyordu birazcık...

ve o gün hayatımın proje rekorunu kırdım tam 7 tane cok büyük proje aldım...

pazartesi gününe de 3 yeni eleman daha...

hersey olabildiğince mükemmel, hersey harikulade gidiyordu...

bir insanın sahip olmak isteyeceği herseye sahiptim...

güzel bir ask hayatı...

mükemmel bir is hayatı...

para ve huzur aynı anda...