anlatsam mı anlatmasam mı kadar

31 yıllık hayatımın en önemli aşk hikayesini anlatacağım beyler...

edit : reservlerinizi alın sonra gercekten pisman olursunuz... efsane olmazsa inci sözlüğe bir daha girmeyeceğim yemin ederim

edit2: o hikaye uydurmaydı ama bu anlatacaklarım tamamen yasanmıs olaylardır...

bu hikaye bittiğinde gözyaşlarınız zütünüzden akmazsa bende adam değilim panpalar... sonunu zerre kadar kestirin bende yazmayı bırakayım...

o yüzden bence varlığınızı belli ederek okumaya devam edin ki okudğunuzu bilmek beni yazmaya daha çok itiyor daha çok entry girmeme neden oluyor...

ne oluyo falan filan derken o arada bi kac yumruk attım 3 -5 tane de yedim.. arkadaşlar tam dalacaklarken kevaşe evladı yaklaşık 5 cm. büyüklüğünde keskin bisey cıkardı... dedi ki gel insan gibi konuşalım... olur dedim...

elifle aranda bisey mi var?

ben dedim yok bisey, sen yanlıs anlamıssın falan... kevaşe evladı işi gücü bırakıp plajda beni takip etmis... bi önce ki geceden de anlamıs zaten...

bu arada kızın adı elifti

kardesim manyakmısın git kıza sor bir kelime kelam etmismiyim... falan derken kevaşe evladı anlatmaya basladı...

elif yetim birader dedi... annesi babası kücük yasta öldü... anneannemizin yanında kalır cocukluğundan beri bu sene de ilk kez bizimle tatile geldi...
elif o kadar değerlidir ki koskoca bir sülale kayıtsız şartsız peşindedir... o bizim kıymetlimizdir... yan bakmayı aklından geçirenlere bile zulüm oluruz öldürürüz asarız keseriz falan filan...

kevaşe evladı anlatıyor ama o anlattıkca ben kıza daha da bi aşık oluyorum... beni uzaklaştırmaya çalışırken bin aslında daha da yakınlaştırdığının farkında dediğildi...

yıl 1999... sıcak bir haziran günü bir ay kadar önce aldığımız yepyeni gıcır gıcır arabamızla alanyada ki devremülkümüze doğru yola cıktık...
lise yeni bitmiş, üniversite sınavına girmiştim. icimde bir sürü beklenti bir sürü heyecan falan filan derken sonunda ulaşmıştık alanyaya...

devremülk olduğu icin, her yıl aynı dönemde aynı insanlar gelirler olduğumuz yere... yani yüzler hep tanıdıktır... bir sürü ayrı arkadaş grubu vardır ve kimse kimseyi pek sevmez... benim bulunduğum arkadaş grubunun başını da ben çekiyorum... söylemesi ayıp biraz zengin piciyimdir... üstüme basıma on numara bakarım en kral markayı giyerim öyle bi durumdayım yani... popülarite tavan anlayacağınız... diğer gruplarda ki kızlarında ilgisi üzerimde ...

aksamları insanların ailecek oturabileceği acık hava gazinosu gibi bi yer var... insanlar hava karardıktan sonra gelirler gencler ayrı takılırlar falan sarkılar türküler öyle gece 2 ye kadar devam eder... yine böyle bi gece üstüm basım on numara cıkmısım dısarı arkadaslarla eğleniyoruz falan... kendi havamızdayız ve kafam hafif cakırkeyf

dıbına koyim aylar sürecekse ananın dıbına kadar yolun var.

böyle hikayeleri toplayıp kitap yapan bir yazarım ben , devam et genç adam

valla bir kişi bile dinlese anlatacağım gençler

burda mısınız panpalar??? ona göre devam etmeyi planlıyorum...

bi daha burada mısınız diye sormayacağım dıbına koyuyum... isteyen okur isteyen okumaz isteyen söyler isteyen söylemez

cigdem mi elif mi amin oglu bir karar ver

@187 ben reel hayatta gayet ilgi cekici bi adamım... dünya zerre kadar da gibimde değil... yani bu hayattan alınabilecek zevkler hususunda ki tatmin gücüm 31 yıllık yaşam deneyimimde hayatta tanıyabileceğin bir kac kisi kadar üstün...

beğenmiyorsan gibtir git kimse sana zorla oku demiyor kevase evladı...

ve ben kimsenin de kopyası olmak niyetinde değilim, olmadığımı da hikayenin sonunda anlayacaksınız zaten

edit : simdi sil o girdiğin entry de ezogelin corbasının isminin anandan ilham alınarak yapılmadığını genetik olarakta ezikliğin senin ruhuna yansıdığını kimse hissetmesin

cumayı zor ettim... caktırmadım ama... saniyeleri bile bekledim... beynimde yüzüne dair en ufak bi esame kalmamıstı... unutmustum...

bekledim... ve geleceği otobüs bir ikindin vakti otogara yanastı kaldırımın üzerine oturup beklerken... sırayla herkes indi asağıya bi mart ayıydı yanlıs hatırlamıyorsam... elinde bir mont vardı... gülümseyerek kollarını actı yavas yavas yürüdü kafasanı sağa sola sallayarak... içimden dedim ki benim asıl sevmem gereken kişi bu... boynuma sardı kollarını bende sarıldım ona sıkıca... gözlerinin icine bakamadım uzunca bir müddet... ne bileyim cekindim sanki... bir yabancı gibi ...

tamam belki 4 yıldır tanısıyoruz... tanısmaktan öte birbirimizi bu zaman zarfı icerisinde gercekten tanıdık ama yüzlerimiz yabancı... cünkü insan 4.5 yılda cok değişir fiziksel olarak üstelik 14 yasında ki bi kızı 18 yasında yeniden gördüğünüz de daha cok değişmiş bulursunuz...

arabaya doğru yürürken ellerimiz birbirine dokunuyordu... kafasını cevirdi baktım gözünün icine... elini tutmak istiyorum ama ne bileyim... onu ürkütmekten korkuyorum... sanki gözlerimden o an ne istediğimi ve ne hissettiğimi anladı da tutuverdi elimden... kucucuktu elleri... minik bir yavru serce vardı sanki avuclarımda o derece narin... o derece güzel... bir ipeğe dokunur gibi sanki... sanki bir gülün yapraklarını avucuna almıs gibi...

elim ayağım zangır zangır titriyor... ertesi gün eve döneceğim ve aradan gecen o kadar güne rağmen gidip iki kelam edemedim... edemediğim gibi bir de başkasından yardım istedim şuraya gelsin konuşayım diye... onu beklerken çiğdem çıktı geldi olduğum yere... başı önünde üzgün bir halde...

gelmezmiş dedi...

dünya başıma yıkılmıştı gerçekten... hayatımda ilk kez reddeddiliyordum... ve hayatımda ilk kez aşık olmuştum...

sabahın 7 sinde uğurladım 7.15 te büroma gelip jack daniels amcama selam verdim...

o gün hiçbir telefona bakmadım... hiç bir zile, hiç kimseyle konuşmadım ve 1 şişeyi tek basıma bitirdim...

çünkü sadece sevdiğim insandan ayrılmak değildi dengelerimi bozan...

içinde bulunduğum durum, beni bir çok ümitsizliğe beraberinde sürüklüyordu...

ailemin benden beklentisi, akrabalarımın ve evlenebilmek için herşeyden önce kardesimin beklentisi...

o ise daha yeni baslamıstı üni. ye... önünde tam 5 yıl vardı, peki benim 5 yılım var mıydı?

eğer seviyorsam vardı evet...

anama sarıldım ağlamaya basladım... hıckırı hıckıra

beyler, benim boyum 1.80 anam rahmetli de 1.55 di... cok kısa bir kadındı...

ve bana sarıldığında kafası göğsüme gelirdi... basını yana cevirip kafasını göğsüme yaslamıs sadece oğlum yavrum ben senin bir teline kıyamam sen kendini ne hallere soktun deyip duruyordu...

su anda hıckıra hıckıra ağlıyorum beyler

ah anam bir sağ olaydın da yine dayaydın göğsüme basını ...

yemin ederim tüm dünyaya değismezdim o anın 1 dakikasını..!!!

veda vakti gelmişti panpalar... otogara arabamda yüreğimi zütürüyordum... hislerimi şehirlerarası bir terminale yolcu ediyordum...

yalnızca bir beden değildi ayrıldığım, duygularım, belki de gerçek anlamda ilk kez karşılaştığım aşkımı gönderiyordum... sadece et ve kemik yığını değildi yolcu ettiğim...

sarıldık, ağladık, bir daha ne zaman ve nasıl görüşürüz diye birbirimize sormadan vedalaştık... bindi otobüse ve gitti...

gecenin ilerleyen saatlerinde bunlar kafa kafaya verip hararetle bişeyi tartışmaya başladılar ki ben o an benimle ilgili konuştuklarını, müziğin sesini bastırabilmek icin kevaşe evladının zütünü yırtarak bağırmasından anladım... ve tabi benim arkadaşlarımda...

kafamız güzel gecenin 2si ya da 3 ü cıktık yürüyoruz arkadaslarla omuz omuza verip 18 yasında ki bi kac muallaknin eğlenebileceği kadar eğleniyoruz kendi kendimize ve eve doğru ilerliyoruz...

gecenin o neşeli seslerini bastıran bir kevaşe evladı sesi 5 metre geriden bladar baksana lan bi şeklinde tezahür etti.. arkamı dönmem ile suratıma bir yumruk yemem bir oldu... sorgusuz sualsiz...

gececiler was here mi panpalar?

edit : ah bi de ses verseniz muallakler de insanın yazma hevesi kacmasa

benim anam 2 yıl önce kanserden vefaat etti kardeslerim...

ve annemin üzerine yemin ederim ki onun ölüsü üzerine yemin ederim ki

bu ve bundan önce ki yazdıklarımda zerre kadar yalan varsa dünyada ki en büyük huur cocuğu benim

bu da böyle biline..!

@51 dinle iste pic susta...

edit: tüm hevesimi kacırdın pic bugünlük bu kadar! yazmıyorum a.q